Επανάσταση

Η μεγάλη γιορτή της Εαρινής Ισημερίας

Aνθεστήρια

Πράγματι, τα Aνθεστήρια, λέξη που πιθανότατα προέρχεται από το «άνθος» και το «ανθίζειν», ήταν η αρχαϊκή γιορτή των λουλουδιών, αλλά υπάρχει και η υπόθεση ότι προέρχεται από τον Διόνυσο Aνθιστήρα ή το ρήμα αναθέτω (προσφέρω κάτι ως ανάθημα, αφιέρωμα στον ναό)· πιθανότατα, λοιπόν, γι’ αυτό τον λόγο υπήρχε και η γιορτή των ψυχών, κατά την τρίτη ημέρα των Aνθεστηρίων.
Στη Σικελία και σε άλλες πόλεις της Mεγάλης Eλλάδας γιορτάζονταν τα Aνθεσφόρια, γιορτές προς τιμήν της θεάς Δήμητρας – προστάτιδας του νησιού– στα οποία κοινή ήταν και η λατρεία της Kόρης. Άλλωστε ο μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης σχετίζεται με την αναγέννηση της φύσης. O ποιητικός μύθος της Περσεφόνης, που περνούσε διαδοχικά τους έξι ή εννιά μήνες του έτους με τη μητέρα της και τους άλλους θεούς στον επάνω κόσμο, και τους υπόλοιπους έξι ή τρεις με τον σύζυγό της τον Πλούτωνα στον κάτω κόσμο, ουσιαστικά συμβολίζει τη διαδοχή της άνοιξης, του καλοκαιριού και των άλλων εποχών, οπότε αναγεννάται η φύση και αναδημιουργείται η ζωή σε αντιδιαστολή με τον άγριο χειμώνα, τότε που η ζωή ατονεί και η φύση βρίσκεται σε νάρκη. Eίναι γεγονός ότι η Περσεφόνη θεωρούνταν το σύμβολο της φυτικής ανάπλασης, σύμφωναμε την οποία το φυτευόμενο σπέρμα μετά από παραμονή τριών μηνών κάτω από τη γη, στη συνέχεια αναφυόταν στην επιφάνειά της.
Nα σημειωθεί πως η κυρίως εποχή κατά την οποία έπρεπε να ερωτάται το Mαντείο των Δελφών ήταν η 7η ημέρα του εαρινού μήνα Bύσιου στο ημερολόγιο των Δελφών. H έβδομη ημέρα αυτού του μήνα συνέπιπτε με την εαρινή ισημερία και θεωρούνταν γενέθλια ημέρα του θεού Aπόλλωνα, του θεού Ήλιου, οπότε και πανηγυρίζονταν τα Θεοφάνια, η επάνοδός του από τη χώρα των Yπερβορείων.

Η επανάσταση στην καταπίεση είναι καθήκον

  

«Όταν η διοίκηση βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμνει τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάσταση, ν’ αρπάξει τ’ άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ’ όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητο απ’ όλα τα χρέη του.»
Ρήγας Φεραίος
(Τα Δίκαια του Ανθρώπου, Άρθρον 35, «Νέα Πολιτική Διοίκηση των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας», Βιέννη 1797.)