Το παράδοξο είναι μία εγγενής ιδιότητα της φύσης. Η επιστήμη μπροστά σε μία νέα κοσμοθέαση.

Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, μια διεθνής ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει πως επιβεβαίωσε πειραματικά ένα από τα πλέον θεμελιώδη φαινόμενα της κβαντικής φυσικής, δηλαδή ότι δύο υποατομικά σωματίδια μπορούν να αλληλεπιδρούν από απόσταση, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι αυτή, μεταβάλλοντας έτσι ακαριαία τις ιδιότητές τους.

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε με επικεφαλής ερευνητές του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Ντελφτ και είναι ορόσημο στην ιστορία της φυσικής, αφού αποτελεί την πιο βάσιμη μέχρι σήμερα ένδειξη ότι δεν ισχύει η «τοπικότητα», μία θεμελιώδης αρχή της κλασικής φυσικής.

Σύμφωνα με την κλασική φυσική, καμία αλληλεπίδραση δεν μπορεί να διαδοθεί ταχύτερα από το φως, ενώ όταν δύο συστήµατα που αλληλεπιδρούν µεταξύ τους αποµακρυνθούν πάρα πολύ, τότε διαχωρίζονται και δεν υπάρχει καµία αλληλεπίδραση µεταξύ τους.

Στην αρχή της τοπικότητας είχε βασισθεί ο Άλμπερτ Αϊνστάιν για να υποστηρίξει πως η κβαντική φυσική δεν είναι μία πλήρης θεωρία που καταφέρνει να περιγράψει την πραγματικότητα. Ο Αϊνστάιν δεν αποδεχόταν ότι η αβεβαιότητα είναι μία εγγενής ιδιότητα της φύσης, όπως πρεσβεύει η κβαντική, λέγοντας χαρακτηριστικά «πως ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο».

Η βουνολατρεία του Καζαντζάκη

«-Παππού, αλήθεια δεν υπάρχει σωτηρία;
Μα η γλώσσα μου είχε κολλήσει στο λαρύγγι μου, έκαμα να σε ζυγώσω, μα τα γόνατά μου λύγισαν.
Άπλωσες τότε το χέρι, σαν να πνίγουμουν κι ήθελες να με σώσεις.
Αρπάχτηκα με λαχτάρα από το χέρι σου, πασαλειμμένο ήταν με πολύχρωμες μπογιές, θαρρείς ζωγράφιζε ακόμα, έκαιγε. Άγγιξα το χέρι σου, πήρα φόρα και δύναμη, μπόρεσα να μιλήσω:
-Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ’μου μια προσταγή.
Χαμογέλασε, απίθωσε το χέρι απάνω στο κεφάλι μου, δεν ήταν χέρι, ήταν πολύχρωμη φωτιά, ως τις ρίζες του μυαλού μου περεχύθηκε η φλόγα.
-Φτάσε όπου μπορείς, παιδί μου...
Η φωνή του βαθιά, σκοτεινή, σαν να’βγαινε από το βαθύ λαρύγγι της γης.
Έφτασε ως τις ρίζες του μυαλού μου η φωνή του, μα η καρδιά μου δεν τινάχτηκε.
-Παππού, φώναξα τώρα πιο δυνατά, δώσ’μου μια πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή.
Κι ολομεμιάς, ως να το πω, μια φλόγα σούριξε ξεσκίζοντας τον αέρα, αφανίστηκε από τα μάτια μου ο αδάμαστος πρόγονος με τις περιπλεμένες θυμαρόριζες στα μαλλιά του κι απόμεινε στην κορφή του Σινά μια φωνή όρθια, γεμάτη προσταγή, κι ο αέρας έτρεμε:
-Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Πετάχτηκα τρομαγμένος από τον ύπνο, είχε πια ξημερώσει. Σηκώθηκα, ζύγωσα στο παράθυρο, βγήκα στο μπαλκόνι με την καρπισμένη κληματαριά. Η βροχή είχε τώρα κοπάσει, έλαμπαν οι πέτρες, γελούσαν, τα φύλλα των δέντρων ήταν φορτωμένα δάκρυα.
-Φτάσε όπου δεν μπορείς!»

Η βουνολατρεία του Καζαντζάκη είναι ομολογουμένη. Ομολογουμένη σε κάθε σχεδόν σελίδα του τιτανικού του έργου, σε κάθε γωνία της πολυδιάστατης αλληλογραφίας του.
Ομολογουμένη και εξομολογημένη σ’ όλους τους συναισθηματικούς τόνους, σε όλες τις ψυχικές διαβαθμίσεις.
Εξομολογημένη σαν αχνή επιθυμία, σαν απλός ψίθυρος κι άλλοτε σαν έντονη και επίμονη λαχτάρα, σαν σπαραχτική κραυγή απ’ αυτές που μονάχα η γερακίσια ψυχή του Καζαντζάκη μπορούσε να ξεσέρνει.
Κι ήταν η κραυγή αυτή όμοια ασφαλιστική δικλείδα που μπόδιζε την καρδιά του να πλαντάξει.
Διέξοδος λυτρωτική από την καμπίσια ζωή, την καμπίσια σκέψη και τα καμπίσια συναισθήματα.

Ιουλίου Έβολα: Το μονοπάτι της αυτοπραγμάτωσης στα μυστήρια του Μίθρα

Τα Μιθραϊκά Μυστήρια γνώρισαν μεγάλη άνθιση στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία περίπου από τον 1ο έως τον 4ο αι μ.Χ. Το όνομα του θεού Μίθρα (Μίτρα στην αρχική ινδο-ιρανική του εκδοχή), συνεδέθη με μία νέα μορφική έκφραση. Συγγραφείς της περιόδου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αναφέρονται σ' αυτή την μυστηριακή θρησκεία ως Μυστήρια του Μίθρα ή Περσικά Μυστήρια, ενώ οι σύγχρονοι ιστορικοί την αποκαλούν Ρωμαϊκό Μιθραϊσμό. Με επίκεντρο την Ρώμη, ο Μιθραϊσμός μετέδιδε εσωτερικά πανάρχαιες ιερές παραδόσεις, ενώ διαδόθηκε ιδιαίτερα στους στρατιώτες των ρωμαϊκών Λεγεώνων. Με ένα σύστημα επτά βαθμών μύησης, τελετές, γεύματα, εορτές και μία ανεπτυγμένη συντροφικότητα, οι "συνδέξιοι" είχαν τις συναθροίσεις τους στα Μιθραία. Πολλοί τέτοιοι υπόγειοι ναοί έχουν βρεθεί στην Ρώμη.
Μέσα από αυτά τα τρία δοκίμια, ο Βαρώνος Giulio Cesare Andrea Evola, ένας από τους σπουδαιότερους φιλοσόφους του 20ού αιώνα, ερμηνεύει σε μεγάλο βάθος την λατρεία που ανταγωνίστηκε τον Χριστιανισμό για την πνευματική υπεροχή στην Δύση, τα διάφορα σύμβολα, τα οποία δίνουν ζωή στον μύθο του Μίθρα και τέλος, εξετάζει την προσπάθεια του Αυτοκράτορα Ιουλιανού να επανορθώσει το ηλιακό και ιερό ιδεώδες της Αυτοκρατορίας.
Κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα. Σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία, στις λέσχες μας και ταχυδρομικά από την Λυκώρεια.

Back to the Wild: A practical manual for uncivilized times

Back To The Wild: A Practical Manual for Uncivilized Times by Alain Saury

Φθινόπωρο με ένα βιβλίο

"Χάσαμε τη σοφία για χάρη της γνώσης, χάσαμε τη γνώση για χάρη της πληροφορίας."
Τ.Σ.Έλιοτ

 

Το φθινόπωρο είναι η μυρωδιά της βροχής και των σελίδων ενός παλιού βιβλίου. Αφιερώνοντας χρόνο στην ανάγνωση, αφιερώνουμε πολύτιμο χρόνο στον εαυτό μας κι έτσι μια εσωτερική βροχή καθαρίζει και αναζωογονεί τον ψυχικό μας κόσμο. Του δίνει τροφή όπως και τα δέντρα αυτή την εποχή αναπτύσσουν τις ρίζες τους. Το φθινόπωρο ας ξεκινήσουμε ένα ταξίδι παρέα με ένα βιβλίο. Ας δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να επιλέξει τι θα σκεφτεί κι αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο όπλο ενάντια στο άγχος. Ελέγχουμε τα συναισθήματά μας. Ένα κεφάλι γεμάτο φόβους, δεν έχει καθόλου χώρο για όνειρα

Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα

Οι ημέρες του καλοκαιριού του 2015 πέρασαν ανεπιστρεπτί και ήταν γεμάτες εντάσεις. Οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας, ήταν ως συνήθως βυθισμένοι στον αρνητισμό της καθημερινότητας, στην κριτική και στην διαμαρτυρία, σε πολιτικούς διχασμούς, εκλογές ή αποχές, αναμασώντας τα τετριμμένα... πάντα όμως ουσιαστικά αδρανείς ακολουθώντας τον ρυθμό που δίνουν τα τύμπανα της οθόνης, είτε τηλεοπτικής, είτε διαδικτυακής. Όσο για εμάς... όλη αυτή η θερινή περίοδος ήταν αντιστρόφως έντονη. Ακατάπαυστη εργασία για τον σκοπό μας, ταξίδια, συγκινήσεις και επιτεύγματα στην πράξη, ατομικά και συλλογικά. Όσο οι περισσότεροι σήμερα ασχολούνται με την πολιτική με την πιο μίζερη έννοια του όρου, για εμάς αντιστρόφως, αυτή σημαίνει να ξαναβρούμε την αίσθηση της Κοινότητας. Όσο ο ωφελιμισμός, ο εγωισμός, ο ατομικισμός και η ασθένεια της κριτικής, είναι οι κινητήρες της κοινωνικής δράσης που καταστρέφουν όλες τις μορφές αλληλεγγύης, εμείς με πείσμα πορευόμαστε στην αντίθετη κατεύθυνση. Σήμερα η χρήση της λέξης Κοινότητα γίνεται από πάρα πολλές ομάδες και με αντίστοιχα πάρα πολλές ερμηνείες. Έχουμε πολλών ειδών κοινότητες, οι οποίες όμως στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αποτελούν Κοινότητα με την ολιστική και διαμορφωτική έννοια του όρου, αλλά απλές συναθροίσεις ατόμων με βάση κάποιες κοινές συμβάσεις – συνθήκες, παρονομαστές ή μορφές. Τα άτομα στην κοινωνία, πολλές φορές, δεν έχουν καμία αληθινή σχέση μεταξύ τους και αυτό που καθορίζει την δημιουργία μιας κοινότητας, είναι είτε ένας κοινός σκοπός, είτε ένα απατηλό «κοινωνικό συμβόλαιο» (που κατοχυρώνεται στην αρχή του φιλελευθερισμού - «δίνω και λαμβάνω»), όπου ο δεσμός της αλληλεγγύης αντικαθίσταται από ατομικά συμφέροντα και βλέψεις προσωπικής ανάδειξης. Οι σχέσεις μέσα σε μία αληθινή Κοινότητα και στις κοινωνικές της προεκτάσεις, βασίζονται σε μία συνείδηση, σε ένα «καθήκον» και μία «δέσμευση» που οδηγεί στον σεβασμό, στην αλληλεγγύη και κατόπιν σ' αυτή την αίσθηση του ανήκειν. Στον μεσαίωνα οι θρυλικοί ιππότες αυτό το αποκαλούσαν «Τάξη». Οι περισσότεροι άνθρωποι των καιρών μας, περιμένουν εύκολες και γρήγορα λύσεις στα προβλήματα, με τον ίδιο τρόπο που θέλουν και «κάποιος» να τους φέρει «ανάπτυξη» τόσο στο κοινωνικό επίπεδο, όσο και στο οικονομικό τους. Η εικόνα της «επανάστασης» που έχουν είναι ενός «ξεσηκωμού», βασικό στοιχείο του οποίου είναι η ποσότητα, η μαζικότητα, το «κίνημα». Έτσι πάνε όπως πάει το ρεύμα. Ενθουσιάζονται και απογοητεύονται εύκολα, αλλά δεν έχουν συνηθίσει να εργάζονται με επιμονή και υπομονή σε έναν δρόμο συνείδησης και αλλαγής. Μία αληθινή επανάσταση, προϋποθέτει βαθιά αλλαγή νοοτροπίας και βάθος χρόνου. Δεν φτάνει μια ανατροπή. Αντίθετα λοιπόν με όλους αυτούς, ένα πολύ βασικό μας χαρακτηριστικό είναι ότι εμείς ΔΕΝ επιζητούμε εξουσία για ν' αλλάξουμε τα πράγματα, γιατί γνωρίζουμε καλά ότι οι μεγάλες αλλαγές γίνονται σε άλλο επίπεδο και με άλλο τρόπο. Και κυρίως από αυτές τις σημαντικές μειοψηφίες που έχουν διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Επιζητούμε τα ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας σε μία ενεργητική στάση ζωής. Εμείς δεν θέλουμε ανάμεσά μας ούτε χομπίστες, ούτε οπαδούς, ούτε φετιχιστές που θέλουν απλά κάπου να ανήκουν. Ούτε βεβαίως όσους περιμένουν Σωτήρες και Αρχηγούς να τους δώσουν λύσεις, ή να τους ακολουθούν, κάτι που τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους και τους επιτρέπει να κάνουν την προσφιλή στην Ελλάδα μας, εκ του ασφαλούς κριτική.
Με Like στο Facebook και μεγάλα λόγια δεν αλλάζει ο κόσμος. Αναπτύσσουμε λοιπόν τις δομές μας, επάνω στις τρεις διαστάσεις του ιπποτικού μας συμβόλου: Σχολή - Κοινότητα - Κοινωνία. Κι αυτό δίνει νόημα στην ζωή μας και δημιουργεί μία παράλληλη πραγματικότητα. Αυτό το καλοκαίρι, ξεκίνησε δεύτερος κύκλος σχολής παράλληλα με τον τρέχοντα. Δημιουργήσαμε μία βιβλιοθήκη 2.000 βιβλίων, χάρη στην συνεισφορά και την κινητοποίηση πολλών φίλων. Άλλος με πέντε και άλλος με εκατοντάδες βιβλία. Μεταξύ αυτών μπορεί να βρει κανείς σπάνιες και παλιές εκδόσεις των αρχών του περασμένου αιώνα. Θέλει πολύ δουλειά όμως ακόμη. Έγινε η κατασκήνωσή μας, για 3 ημέρες αυτή τη φορά, στο βουνό πάνω από τις Θερμοπύλες, με πάρα πολλές θεματικές, πολύ πεζοπορία στη φύση και πολλά ευτράπελα που θα έχουμε να θυμόμαστε γιατί πάντα πρέπει να γίνεται κάτι να θυμόμαστε... Αναπτύξαμε την συνεργασία με άλλες ομάδες με τις οποίες έχουμε κοινές αντιλήψεις και νοιώθουμε συνοδοιπόροι προς τις ιδέες μας. Ξεκινούν νέοι κοινοτικοί χώροι στην Αττική και γιαυτό χρειαζόμαστε κάθε έναν και κάθε μία που θέλει να βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο.  Αυτοί οι ζωτικοί χώροι είναι απαραίτητοι για να αναπνεύσουν ελεύθερα οι διαφορετικοί και δημιουργικοί άνθρωποι, αλλά και για τον ενεργό ρόλο μας στα κοινωνικά προβλήματα. Επίσης για πρώτη φορά μεταφράστηκε ένα όχι και μικρό μέρος της ύλης μας, στα ισπανικά, χάρη στην ηρωική προσπάθεια ενός μόνο ανθρώπου που αφιέρωσε πολλές νύχτες κοπιώδους εργασίας. Έτσι στον όμορφο ισπανικό βορρά φυτεύτηκε άλλο ένα μικρό «βελανίδι» από την Ελλάδα. Και τέλος κάθε μήνα οι εξορμήσεις μας στην ιερή ελληνική φύση με ατελείωτες συζητήσεις και δραστηριότητες. Θα έχουμε να θυμόμαστε αυτό το καλοκαίρι. Βέβαια όλ' αυτά μας ανάγκασαν να αφήσουμε πίσω πολλά άλλα πράγματα, όπως την ιστοσελίδα και το περιοδικό μας, θα επανέλθουν όμως όλα στον ρυθμό τους. Και αυτό το φθινόπωρο ξεκινούν πάλι οι δενδροφυτεύσεις βελανιδιάς σε πρώην δασικές εκτάσεις, ενώ τα περσινά και προπέρσινα δεντράκια έχουν φθάσει τα 20 εκατοστά ύψος! Μαζί μ' αυτά μεγαλώνουμε κι εμείς γεμάτοι αποφασιστικότητα για το μέλλον. Όπως κι αν τα φέρουν οι καιροί. Εμείς άλλωστε μαθαίνουμε ν' αναπτυσσόμαστε με όλους τους καιρούς. Πότε γρήγορα, πότε αργά. Άλλοτε με ρίζες, άλλοτε με κλαδιά. Πάντα όμως προς το φως. Νέα σπορά ελπίδας μέσα στην καμμένη γη και σίγουρα όχι κάτι απ' τα παλιά.

Η δύναμη της κοινότητας σε δράση!

Το λευκό ελάφι

Όταν ο "κυνηγός" συναντήσει στον δρόμο του το λευκό ελάφι, αυτό το σύμβολο της ανώτερης συνείδησης, στέκεται μπροστά σε ένα μήνυμα αποκάλυψης. Το λευκό ελάφι θα οδηγήσει την πορεία του, εκεί που λίγοι βάδισαν. Εκεί όπου τα όνειρά του είναι μεγαλύτερα από τους φόβους του και οι νίκες του μιλούν δυνατότερα από τα λόγια του. Το μήνυμα του λευκού ελαφιού είναι: "Προετοιμάσου". Για τους ιθαγενείς της Αμερικής το λευκό ελάφι αποτελούσε ένα ηλιακό σύμβολο αναγέννησης και πνευματικής ανάπτυξης. Προμήνυμα του "μεγάλου πνεύματος", όπως οι ακτίνες του ηλίου. Στην αρχαία Κίνα ήταν σύμβολο καλής τύχης και γενναιοδωρίας και το τιμούσαν κατά την πανσέληνο. Αντιστοιχούσε στο τσάκρα της Καρδιάς. Αν εμπιστευθεί ο άνθρωπος την καρδιά του, αυτή μπορεί να τον οδηγεί και να του δώσει την πιο δυνατή πνευματική ίαση σαν ανταμοιβή. Οι Κέλτες πίστευαν ότι τα ελάφια έχουν σχέση με τα ξωτικά, και ότι οδηγούν πίσω τους στρατεύματα από νεράιδες και εκατοντάδες ξωτικών όταν πορεύονταν σ' ένα μονοπάτι μέσα στο δάσος. Το ελάφι συμβόλιζε την ομορφιά, γονιμότητα, αυτογνωσία, αναγέννηση, δημιουργικότητα, πνευματικότητα, αφθονία, αγάπη, επαγρύπνηση και γενναιότητα. Έτσι ο "κυνηγός" στέκεται μπροστά στο λευκό ελάφι της καρδιάς του για να του δείξει τον δρόμο προς αυτόν τον εσωτερικό του θησαυρό. Είναι ο οδηγός του για να φθάσει στο κέντρο του σκοτεινού δάσους.

Wolfstone: Σκωτία

"Καλύτερα να αποτύχεις πρωτοτυπώντας παρά να πετύχεις μιμούμενος."

Herman Melville