Από το νέο ιστολόγιο "Orfeus Republic".
Στεκόμαστε μπροστά σε μία νέα δύσκολη αποστολή αλλά γεμάτη λάφυρα και συγκινήσεις. Το αν θα την πετύχουμε όμως είναι στο δικό μας χέρι.
Σύμφωνα με έναν αρχαίο χάρτη που ευρέθη κρυμμένος στους πρόποδες ενός μυστηριώδους Ιερού Βουνού υπάρχει ένας θησαυρός στον αρχαίο οικισμό Κοντίβιο.
Σύμφωνα με το μύθο αυτός ο θησαυρός άνηκε στο Θεό Ποταμό, ένα Θεό γεμάτο καλοσύνη και αγάπη, έναν πραγματικό δημιουργό της ζωής στην περιοχή όπου έρεε. Όλοι οι άνθρωποι τον λάτρευαν και τον αγαπούσαν, προσέφεραν συνεχώς θυσίες στο όνομά του μέσω του ναού που είχαν φτιάξει για τον ίδιο, κτισμένο μέσα σε μία σπηλιά.
Η περιοχή έσφυζε από ζωή για εκατοντάδες χρόνια. Αφθονία, γιορτές και πλούτη ήτανε μόνο λίγα απ' τα θετικά στοιχεία που επικρατούσαν.
Μια νύχτα λοιπόν, με κόκκινη πανσέληνο όπου όλοι ήταν έτοιμοι για τη μεγάλη γιορτή προς τιμήν του Ποταμού και της Σελήνης, ο θησαυρός αυτού του καλοσυνάτου Θεού εκλάπη από μία αρχαία άγνωστη φυλή. Η αλαζονεία των ανθρώπων τους τύφλωσε και αδυνατούσαν να καταλάβουν το κακό που θα έφερναν με τις πράξεις τους αυτές. Όταν ο Ποταμός είδε ότι ο θησαυρός έλειπε από τη θέση του, άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι οι ίδιοι οι υπήκοοί του τον πρόδωσαν, και αυτό ήτανε κάτι το οποίο δε μπορούσε να αφήσει ατιμώρητο.
Από εκείνη λοιπόν τη στιγμή ο θεός έριξε κατάρα σε όλους τους ανθρώπους.
Η γη του από πηγή ζωής άρχισε να γίνεται βάλτος γεμάτος αρρώστια και πόνο. Όλες οι ανθρώπινες φυλές πέθαιναν η μία πίσω από την άλλη. Κανείς τους δε μπορούσε να ανατρέψει αυτήν την κατάρα. Όσες θυσίες κι αν έκαναν, όσες προσευχές κι αν έπρατταν, τίποτα δε μπορούσε να συγκινήσει το Θεό ο οποίος τους κοιτούσε όλους, έναν προς έναν, γεμάτος οργή και θυμό. Τα ζώα και τα φυτά δηλητηριασμένα και αυτά, σιγά σιγά όδευαν προς την εξαφάνιση.
Ξαφνικά αρρωστημένες και σκοτεινές οντότητες άρχιζαν να καταλαμβάνουν τη δηλητηριασμένη γη. Η "αυγή" για αυτά τα πλάσματα ήταν πλέον γεγονός, στις πλάτες ενός οργισμένου Θεού ο οποίος δυστυχώς είχε τυφλωθεί πλέον από την οργή του.
Οι άνθρωποι όμως, ακόμα και μέσα σε αυτήν την τραγική εποχή δε το έβαλαν κάτω. Μία φυλή κατάφερε να κρυφτεί μέσα στο Ιερό βουνό και να προστατευτεί από την κατάρα. Όσο βρίσκονταν υπό τη σκέπη του Βουνού ήταν προστατευμένοι. Αν όμως κάποιος έβγαινε έξω από αυτό, τότε ήταν καταδικασμένος.
Η φυλή αυτή κατάφερε να σχεδιάσει έναν χάρτη με το σημείο όπου ήταν κρυμμένος ο θησαυρός ώστε να τον επιστρέψουν στον προκάτοχό του. Το θέμα όμως ήταν ότι δε μπορούσε κανείς να πάει εκεί λόγω της κατάρας.
Πολλοί γενναίοι μαχητές προσπάθησαν να βγουν έξω από το Βουνό με τη βοήθεια φίλτρων από τους καλύτερους μάγους που είχαν. Μάταια όμως, όλοι τους χάθηκαν επάνω στην προσπάθειά τους. Είτε από θανατηφόρες αρρώστιες, είτε βρήκαν μπροστά τους στρατιές των όντων που κυριαρχούσαν στην περιοχή τα οποία τους εκτελούσαν εν ψυχρώ, δίχως συμβιβασμούς, κάνοντάς το να φαίνεται σαν κυνήγι θηραμάτων.
Απελπισμένοι πλέον από τις συνεχείς αποτυχίες τους σκέφτηκαν ότι η αποστολή αυτή πρέπει να δοθεί σε μια ανθρωπότητα την οποία η κατάρα δε θα μπορούσε να την επηρεάσει πλήρως.
Έτσι κι έκαναν.Ο αρχηγός τους διέταξε τους Μάγους να δημιουργήσουν ένα χάρτη ο οποίος είναι ανθεκτικός στις κακοκαιρίες ώστε να αντέξει σε βάθος χρόνου. Αφού τον έφτιαξαν λοιπόν, τον άφησαν έξω από την πύλη του Ιερού Βουνού με την προϋπόθεση ότι θα βρεθεί στο μέλλον για να λυθεί αυτή η κατάρα που τόσο τους είχε καταστρέψει. Έπειτα κλείδωσαν την πύλη για πάντα...
