Φυτεύουμε Ιδέες σ' έναν κόσμο πλαστικό.

http://youtu.be/_JBT4rodmoc?list=PLfpbaFRTwalPAno8N9szFYEASL9p4kQ3-

Η ταινία Lorax έσπασε πέρσι ρεκόρ εισιτηρίων στα παιδιά, αλλά άνετα μπορούμε να πούμε ότι είναι μία ταινία που απευθύνεται μάλλον στους... μεγάλους.

Είναι βασισμένη στο παραμύθι του διάσημου παιδικού συγγραφέα Dr. Seuss και αφηγείται την ιστορία του Τεντ, ενός 12χρονου αγοριού που ζει στην πλαστική πόλη του Θνίντβιλ, όπου τα πάντα είναι καταναλωτικά προϊόντα. Τα πάντα πωλούνται και τα πάντα αγοράζονται και όλοι οι πολίτες είναι ευτυχισμένοι καταναλωτές, δοξάζοντας τον καπιταλιστή O'Hare που τους έχει φτιάξει ένα τόσο ωραίο σύστημα. Δεν βγαίνουν από την πόλη, δεν γνωρίζουν τίποτα πέρα από αυτή και δεν θέλουν. Μέχρι που ο μικρός Τεντ ανακαλύπτει ότι ο O'Hare τους έχει κλεισμένους σε τείχος μέσα στην πόλη για να τους πουλάει αυτά που θα μπορούσαν να απολαμβάνουν φυσικά και ότι έξω από το τείχος έχει καταστρέψει όλη τη φύση. Προσπαθεί λοιπόν να τους πείσει ότι ο καπιταλιστής που τους πουλάει, ακόμη και τον καθαρό αέρα και ζητάει να τον ευγνωμονούν, είναι ένας κακός άνθρωπος και ότι μπορούν να αρχίσουν να φυτεύουν δέντρα και να ξαναφτιάξουν τη φύση για να είναι πραγματικά ευτυχισμένοι και ελεύθεροι, χωρίς αυτόν. Όλο αυτό θυμίζει φυσικά την αλληγορία του Πλάτωνα με την σπηλιά. Τελικά οι κάτοικοι της Θνίντβιλ, είπαν "Δεν Πληρώνω", γκρέμισαν το χρυσό άγαλμα του καπιταλιστή O'Hare και αποφάσισαν να αρχίσουν να φυτεύουν αληθινά δέντρα.

Τα δέντρα είναι σύμβολο των ζωντανών Αξιών. Μέσα από αυτή την αλληγορία με τα δέντρα και τις πλαστικές - κατασκευασμένες ανάγκες, η πολύ διασκεδαστική αυτή ταινία, θέλει να μας πει ότι ένας άλλος τρόπος ζωής και άλλες ιδέες μπορούν να βρουν γόνιμο έδαφος και να αναπτυχθούν ενάντια στην καταναλωτική κοινωνία. Ο Dr.Seuss μέσα από τα παραμύθια του, δεκαετίες πριν, έστελνε ένα πολύ σημαντικό ιδεολογικό μήνυμα αφύπνισης στην επόμενη γενιά  Μήπως τελικά δεν απευθύνονταν μόνο στα παιδιά;