Αυτή την σημερινή νύκτα, συγκεκριμένα στις 01:34 της Τρίτης 21 Ιουνίου, θα συμβεί αστρονομικά το θερινό ηλιοστάσιο το οποίο μάλιστα φέτος θα συμπέσει με την πανσέληνο με περίπου μισή ώρα διαφορά, στις 02:02. Πρόκειται για μια σύμπτωση που έχει να συμβεί εδώ και 70 περίπου χρόνια! Το θερινό ηλιοστάσιο θα εγκαινιάσει την έναρξη του καλοκαιριού στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η χώρα μας, ενώ αντίστοιχα, στο νότιο ημισφαίριο θα συμβεί το χειμερινό ηλιοστάσιο και θα αρχίσει ο χειμώνας.
Το θερινό Ηλιοστάσιο ήταν μια πανάρχαια και πανανθρώπινη εποχιακή γιορτή του Ηλίου. Οι αρχαίοι λαοί, από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια, διοργάνωναν πολυήμερες γιορτές και υποδέχονταν το καλοκαίρι με μεγάλες φωτιές τις οποίες διατηρούσαν όλη τη νύκτα του Ηλιοτρόπιου. Οι φωτιές τη νύχτα αυτή έχουν σκοπό να εξαγνίσουν κάθε κακή τροπή, εξασφαλίζοντας στον ήλιο τον αιώνιο δρόμο στο δώμα του ουρανού. Στην Αρχαία Ελλάδα η νύχτα του Ηλιοτρόπιου, ήταν η κοσμική "Πύλη των Θνητών" κατά την οποία οι ψυχές εισέρχονται στον κόσμο για να ξαναγεννηθούν. Υμνούνταν ο Απόλλων Φοίβος Λυκωρεύς, σχετιζόμενος συμβολικά με το πνευματικό Φως και τον εσωτερικό ήλιο του ανθρώπου. Ήταν η γιορτή της ερωτικής μαγείας, με τους νέους να ανταλάσσουν ερωτικούς όρκους στην ύπαιθρο και να πηδούν πάνω από τις φωτιές για να εξαγνίσουν αυτούς τους όρκους αποδιώχνοντας κάθε επιβουλή. Ηταν οι φωτιές της τύχης, πηδώντας πάνω από τις φλόγες τρεις φορές. Οι Δρυίδες των αρχαίων Κελτών της Βρετανίας στο Στόουνχετζ, γιόρταζαν τις "Φωτιές της ακτής". Στα ερείπια του Stonehenge, η ανατολή του θερινού ηλιοστασίου εμφανίζεται στον ορίζοντα σε ευθυγράμμιση με την ογκώδη κύρια πέτρα του μνημείου. Σε όλη την Ευρώπη και Ανατολή οι παραδόσεις των λαών που σχετίζονται με το αστρονομικό αυτό φαινόμενο είναι πάρα πολλές και πλούσιες.
Σήμερα το Ηλιακό Λυκωρειακό μας σύμβολο δεσπόζει πάντα και τιμάται στην ύπαιθρο κατά τις σημαντικές αυτές εορτές για τον άνθρωπο, μεταλαμπαδεύοντας το πνεύμα και μία ζωντανή παράδοση χιλιετιών.
"Το τελετουργικό μιας κοινωνίας δεν μεταβιβάζει μόνο τον πολιτισμό της, αλλά επί πλέον δημιουργεί μια πραγματικότητα η οποία διαφορετικά θα ήταν ανύπαρκτη χωρίς αυτό. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η τελετή είναι κάτι σημαντικότερο για την κοινωνία, απ' ότι έχουμε τις λέξεις για την σκέψη. Γι' αυτήν είναι πολύ πιθανόν να γνωρίζεις κάτι και να βρεις λέξεις να το εκφράσεις. Αλλά είναι αδύνατο να υπάρχουν κοινωνικές σχέσεις χωρίς συμβολικές πράξεις."
Το θερινό Ηλιοστάσιο ήταν μια πανάρχαια και πανανθρώπινη εποχιακή γιορτή του Ηλίου. Οι αρχαίοι λαοί, από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια, διοργάνωναν πολυήμερες γιορτές και υποδέχονταν το καλοκαίρι με μεγάλες φωτιές τις οποίες διατηρούσαν όλη τη νύκτα του Ηλιοτρόπιου. Οι φωτιές τη νύχτα αυτή έχουν σκοπό να εξαγνίσουν κάθε κακή τροπή, εξασφαλίζοντας στον ήλιο τον αιώνιο δρόμο στο δώμα του ουρανού. Στην Αρχαία Ελλάδα η νύχτα του Ηλιοτρόπιου, ήταν η κοσμική "Πύλη των Θνητών" κατά την οποία οι ψυχές εισέρχονται στον κόσμο για να ξαναγεννηθούν. Υμνούνταν ο Απόλλων Φοίβος Λυκωρεύς, σχετιζόμενος συμβολικά με το πνευματικό Φως και τον εσωτερικό ήλιο του ανθρώπου. Ήταν η γιορτή της ερωτικής μαγείας, με τους νέους να ανταλάσσουν ερωτικούς όρκους στην ύπαιθρο και να πηδούν πάνω από τις φωτιές για να εξαγνίσουν αυτούς τους όρκους αποδιώχνοντας κάθε επιβουλή. Ηταν οι φωτιές της τύχης, πηδώντας πάνω από τις φλόγες τρεις φορές. Οι Δρυίδες των αρχαίων Κελτών της Βρετανίας στο Στόουνχετζ, γιόρταζαν τις "Φωτιές της ακτής". Στα ερείπια του Stonehenge, η ανατολή του θερινού ηλιοστασίου εμφανίζεται στον ορίζοντα σε ευθυγράμμιση με την ογκώδη κύρια πέτρα του μνημείου. Σε όλη την Ευρώπη και Ανατολή οι παραδόσεις των λαών που σχετίζονται με το αστρονομικό αυτό φαινόμενο είναι πάρα πολλές και πλούσιες.
Σήμερα το Ηλιακό Λυκωρειακό μας σύμβολο δεσπόζει πάντα και τιμάται στην ύπαιθρο κατά τις σημαντικές αυτές εορτές για τον άνθρωπο, μεταλαμπαδεύοντας το πνεύμα και μία ζωντανή παράδοση χιλιετιών.
"Το τελετουργικό μιας κοινωνίας δεν μεταβιβάζει μόνο τον πολιτισμό της, αλλά επί πλέον δημιουργεί μια πραγματικότητα η οποία διαφορετικά θα ήταν ανύπαρκτη χωρίς αυτό. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η τελετή είναι κάτι σημαντικότερο για την κοινωνία, απ' ότι έχουμε τις λέξεις για την σκέψη. Γι' αυτήν είναι πολύ πιθανόν να γνωρίζεις κάτι και να βρεις λέξεις να το εκφράσεις. Αλλά είναι αδύνατο να υπάρχουν κοινωνικές σχέσεις χωρίς συμβολικές πράξεις."
Mary Douglas ("Καθαρότητα και Κίνδυνος")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου