Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Ο Aετός μέσα από το θρύλο και την παράδοση


Ο αετός, αϊτός και αητός (αΐσσω = ορμώ) είναι από τα μεγαλύτερα αρπακτικά πουλιά και ζει σ’ όλες τις Ηπείρους. Ανήκει στην οικογένεια ιερακοειδή και οι πιο γνωστοί αετοί είναι ο αυτοκρατορικός, ο χρυσαετός, ο νάνος, ο γυπαετός, ο κιρκαετός (ξεφτέρι), ο βραχυδάκτυλος, ο ποτάμιος κλπ.
Το δημοτικό τραγούδι λέει: «Ένας αετός περήφανος, ένας αετός λεβέντης». Περήφανος είναι ο αετός και δεν καταδέχεται να φάει κάτι που δεν είναι δικό του θήραμα. Είναι και λεβέντης γιατί δε διστάζει να επιτεθεί ακόμη και στον άνθρωπο όταν ερεθισθεί ή όταν προστατεύει το σύντροφό του και τα μικρά. Οι αετοί είναι από τη φύση τους άγριοι και ζουν συνήθως κατά ζεύγη. Είναι αδηφάγα και κατά την περίοδο που τρέφουν τα μικρά τους, ο χώρος γύρω από τη φωλιά είναι γεμάτος από διάφορα θηράματα. Το γεγονός αυτό το αναφέρει και ο Αριστοτέλης κι εξηγεί και το λόγο. Μάλιστα δε πολλοί χωρικοί εξοικονομούν το κρέας τους κλέβοντάς το από τις φωλιές των αετών. Λέγεται δε όπως αναφέρει ο Λένζι (Lenzi), πως ένας φτωχός σε περίοδο πείνας, όχι μόνο έκλεβε το κρέας από τη φωλιά των αετών αλλά έκοβε συνέχεια τα φτερά των μικρών για να αργήσουν να πετάξουν ώστε να προμηθεύεται άκοπα και δωρεάν το κρέας για την οικογένειά του. Όμως, κάποια ημέρα έγινε αντιληπτός από τους γονείς αετούς και έγινε φοβερή πάλη μεταξύ εξαγριωμένων αετών και ανθρώπων το τέλος της οποίας ήταν δυσάρεστο γιατί ο ατυχής έπεσε νεκρός από τα φτεροχτυπήματα και τα ραμφίσματα που δέχτηκε από τους αετούς. Εξημέρωση: Ο αετός, όταν πιαστεί μικρός, εξημερώνεται εύκολα και αφοσιώνεται στον αφεντικό του. Με ειδική εκπαίδευση χρησιμοποιείται για κυνήγι πουλιών και ζώων, λαγών, αλεπούδων, κουναβιών κλπ.

Περιοδικό "Οίκο - Νόμος"

Παραδοσιακή φιλοσοφία και ολιστική οικολογία στην Ρωσία.


Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Κώστα συνεχίζουμε!

Σήμερα Δευτέρα 27 Αυγούστου, μετά από μεγάλη μάχη για τη ζωή, έφυγε από δίπλα μας ο σύντροφος και αδελφός μας Κώστας Μπαϊκούσης, από την Λαμία. Ένας πιστός  ιδεαλιστής, φιλόσοφος και ακούραστος αγωνιστής από την εποχή του '80. Ο Κώστας δεν μπορούσε αλλιώς να νικηθεί. Μας άφησε νωρίς. Σπανιότατος χαρακτήρας για την Ελλάδα, άνθρωπος Λακωνικής αγωγής, αλλά και μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες που διαθέταμε σαν κοινότητα. Η αληθινή ευγνωμοσύνη στον σύντροφό μας Κώστα για όσα ζήσαμε μαζί τόσα χρόνια, για όσα παλέψαμε και πολεμηθήκαμε, είναι να συνεχίσουμε αυτό που ο ίδιος πίστευε. Την ανάβαση προς την Λυκώρεια! Θα συνεχίσουμε και θα νικήσουμε σαν να είναι εδώ. Δώσαμε υπόσχεση. Ζήτω η Νίκη.

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Καλλιεργώντας την θέληση


Για να μπορέσουμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας ώστε να μην είμαστε έρμαια της τύχης ή των ανθρώπων και των καταστάσεων, χρειάζεται να αναπτύξουμε Θέληση.

Με τη θέληση γινόμαστε πιο παραγωγικοί και δημιουργικοί και μπορούμε να πετάξουμε από πάνω μας τις συνήθειες που μας βλάπτουν. Σμιλεύουμε εμείς οι ίδιοι τη ζωή μας χωρίς να περιμένουμε κάποιον άλλον ή κάτι άλλο έξω από μας να μας σώσει.
Με τη θέληση σταματάμε την εξάρτηση σε ψυχαναγκασμούς που έχουν να κάνουν είτε με σχέσεις είτε με προσωπικές βλαβερές συνήθεις, όπως είναι το κάπνισμα, το φαγητό, το σεξ, κ.λπ.

Οι συναισθηματικές εξαρτήσεις από ανθρώπους και καταστάσεις οδηγούν επίσης σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές. Το να κάνουμε δηλαδή πράγματα ή να φερόμαστε με τρόπους που η ψυχή μας και το σώμα μας δεν θέλουν πραγματικά. Οι μόνοι που χαίρονται με τις συνήθειες μας αυτές είναι οι αστρικές οντότητες που κατοικούν στην αύρα μας και τρέφονται με την ενέργειά μας η οποία διαρρέει μέσα από το "άφημα" μας στις συνήθειες. Ούτε το σώμα ούτε η ψυχή χαίρονται με το κάπνισμα. Γιατί όμως το επιτρέπουμε; Επειδή μας λείπει η θέληση. Τι έχει γίνει η θέλησή μας;

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Στην ιστορία, δεν υπάρχει πολιτική ορθότητα.

«Ας μην αναφερθούμε σε εκείνους τούς εντελώς αστόχαστους, που, ως ιστορικοί, γράφουν με την αφελέστατη πίστη πως όλες οι απόψεις, όσες είναι διαδεδομένες στον λαό, ειδικά στην δική τους εποχή, είναι αυτομάτως δικαιωμένες και ότι το να γράφει κάποιος σύμφωνα με ό,τι πρεσβεύει αυτή η εποχή, ισοδυναμεί εν γένει με το να είναι τάχα δίκαιος. Μία πίστη από την οποία ζει η σύγχρονη θρησκεία και για την οποία δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα περισσότερο. Οι αφελείς εκείνοι ιστορικοί, που ονομάζουν «αντικειμενικότητα» το να μετράς τις γνώμες και τις πράξεις του παρελθόντος με τις τρέχουσες απόψεις της τωρινής εποχής και εκεί ανακαλύπτουν τάχα τον γνώμονα της αλήθειας. Η αποστολή τους είναι να προσαρμόζουν το παρελθόν σε ό,τι τετριμμένο υπάρχει στο παρόν. Και αντίθετα, χαρακτηρίζουν ως «υποκειμενική» κάθε εξιστόρηση που δεν αποδέχεται ως γνώμονά της αυτό που προσκυνάει η λεγόμενη κοινή γνώμη…»
Φρειδερίκος Νίτσε