Γκαστόν Μπασελάρ: "Η Φλόγα ενός Κεριού"

Μία σύντομη προσαρμογή κειμένων του Gaston Bachelard από το βιβλίο του "Η Φλόγα ενός Κεριού". Το βιβλίο αυτό δεν έχει εκδοθεί στα ελληνικά.

Τους παλιούς καιρούς, σε ένα παρελθόν ξεχασμένο ακόμα και από τα όνειρά μας, η φλόγα ενός κεριού έκανε τους σοφούς να σκέφτονται και προκαλούσε στους μοναχικούς φιλόσοφους χιλιάδες στοχασμούς. Πάνω από το τραπέζι του φιλοσόφου, δίπλα από τα φυλακισμένα στις μορφές τους αντικείμενα, δίπλα από το βιβλίο που υπομονετικά διδάσκει, η αργή φλόγα το κεριού προκαλούσε ατελείωτες σκέψεις. Για τον ονειροπόλο των κόσμων, τότε, η φλόγα ήταν ένα φαινόμενο του κόσμου, και η μοναχική φλόγα του κεριού, ο μάρτυρας της μοναξιάς του φιλοσόφου. Η μοναξιά αυτή ένωνε τον φιλόσοφο με τη φλόγα. Χάρη στη φλόγα, η μοναξιά του φιλοσόφου δεν ήταν πια μια μοναξιά του κενού. Η φλόγα απεικονίζει την μοναξιά του φιλοσόφου, και το κερί είναι το αστέρι της λευκής σελίδας.

Η φλόγα είναι ένας κόσμος μόνο για έναν άνθρωπο. Έτσι, αν ο φλογερός ονειροπόλος συνομιλεί με την φλόγα, συνομιλεί με τον ίδιο του τον εαυτό. Διευρύνοντας τον κόσμο, διευρύνοντας τη γλώσσα, και ο ψυχισμός του διευρύνεται, ανυψώνεται μπροστά στη φλόγα. Γιατί ο φλογερός θέλει να ακολουθεί τη συμβουλή της φλόγας, να φλέγεται ψηλά, πάντα ψηλότερα, για να είναι βέβαιος ότι μπορεί να προσφέρει φως.

Η φαντασίωση του μικρού φωτός μας παίρνει πίσω στο οχυρό της οικειότητας, γιατί φαίνεται ότι μέσα μας υπάρχουν σκιερές γωνιές που μπορούν να αντέξουν μόνο ένα τρεμάμενο φως. Μιας ευαίσθητης καρδιάς, της αρέσει αυτό που είναι εύθραυστο, της αρέσει να μοιράζεται εκείνες τις αξίες που παλεύουν ενάντια στο σκοτάδι. Με αυτό τον τρόπο, όλες μας οι φαντασιώσεις συντηρούν το μικρό φως που είναι μία συγκεκριμένη ψυχολογική πραγματικότητα της πραγματικής ζωής μας. Με τη φαντασίωση της μικρής φλόγας, ο ονειροπόλος αισθάνεται σαν στο σπίτι του... γιατί το σκοτάδι και το φως είναι ένα διπλότυπο της σκεπτόμενης ύπαρξής μας...