"Για να διασφαλίσει την καλή του υγεία ο άνθρωπος, πρέπει η σχέση του με τη φύση να γίνει προσωπική. Πρέπει να συνειδητοποιήσει πως είναι φιλική. Όταν οι άνθρωποι φίλοι του τον προδίδουν ή πεθαίνουν, η φύση πρέπει να αναπληρώνει το κενό. Δεν μπορώ να φανταστώ κανενός είδους ζωή που να αξίζει να ονομάζεται έτσι αν δε βρίσκεται σε κάποια τρυφερή σχέση με τη φύση. Αυτή η σχέση ζεσταίνει το χειμώνα και προσφέρει συντροφιά στον άνθρωπο που βρίσκεται μόνος στην ερημιά. Αν η φύση δεν μας συμπονά και δεν μας μιλά κατά κάποιο τρόπο, ακόμα και οι πιο γόνιμες και ανθισμένες περιοχές γίνονται στέρφες και άχαρες. Δε βλέπω πως θα μπορούσα να νιώσω μια ζωή ανεκτή χωρίς να νιώθω αγάπη για τη φύση. Αν δεν αισθάνομαι την καρδιά μου να μαλακώνει στη θέα των βράχων τότε τι υποδηλώνουν αυτοί; Δεν έχω σε μεγάλη υπόληψη τη χημεία με τη βοήθεια της οποίας μπορεί κανείς να εξάγει καλαμπόκι και πατάτες από τη στέρφα γη, απεναντίας όμως θαυμάζω τη χημεία που μπορεί να βγάζει σκέψεις και συναισθήματα απ' τη ζωή ενός ανθρώπου σε οποιαδήποτε γη. Μάταια προσπαθεί κανείς να γράψει για τις εποχές αν δεν τις έχει μέσα του."
Χένρυ Θορώ, "Ημερολόγιο" (Περιπλανήσεις και φιλοσοφικοί στοχασμοί)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου