Ο ναός της Χατσεψούτ

Αναπαράσταση του νεκρικού ναού της Χατσεψούτ που βρίσκεται κοντά στην Κοιλάδα των Βασιλέων, στις Θήβες της Αιγύπτου. Ήταν αφιερωμένος στον Άμμωνα Ρα και είναι ένα θαυμάσιο δείγμα της κλασικής αρχιτεκτονικής του Νέου Βασιλείου. Οι μαθηματικές συμμετρίες του συγκρίνονται με αυτές του Παρθενώνα, μόνο που αυτός ο ναός χρονολογείται στον 15ο αιώνα π.Χ. Η Χατσεψούτ ήταν η πιο επιτυχής γυναίκα Φαραώ της Αιγύπτου και αναμορφωτής του Νέου Βασιλείου. Βασίλευσε για 20 χρόνια μέχρι τον θάνατό της από καρκίνο.

Temple of Htashepsut in 3D

Short video of Hatshepsut temple

Posted by Egyptian antiquities on Σάββατο, 10 Αυγούστου 2013

Eπιθεώρηση "Hellenismo" από την Ιταλία.

To 32o τεύχος της "Comunità Hellena Italiana" κυκλοφορεί και σε pdf.

Ενάντια στην φυλή των εφήμερων ανθρώπων

Διαδόθηκε πώς η ελπίδα έρχεται, παρ' όλα αυτά δεν ήταν και δεν είναι αυτή που είχε και έχει πραγματικά ανάγκη ο ελληνικός λαός για να μπορέσει να ανασυνταχθεί και να σφυρηλατήσει το μέλλον του. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής ή μάλλον ο σύγχρονος τρόπος αποσύνθεσης, σήψης και παρακμής που διάγει καθημερινώς η πλειονότητα του λαού μας, είναι το αποτέλεσμα της άκριτης αποδοχής ενός περίτεχνα επεξεργασμένου σχεδίου. Του σχεδίου της ισοπέδωσης των πάντων. Για αυτόν τον λόγο οδηγηθήκαμε σε έναν πάσης φύσεως μαρασμό, γι'αυτό οι νέοι αυτοκτονούν αντί να αγωνίζονται, γι' αυτό δεν έχουν αξίες και ιδανικά, γι' αυτό δεν διεκδικεί κανείς τα κεκτημένα παρά μόνο γνωρίζει πώς να διαμαρτυρηθεί αφότου τα χάσει. Έτσι απλά, γιατί η ζωή έπαψε να αποτελεί Αποστολή για το σύγχρονο Μαζάνθρωπο και για τον εκφυλισμένο νέο δεν υπάρχει καμία κινητήρια δύναμη για πράττειν, καμία έμπνευση για δημιουργείν. Τι είναι αυτό που απουσιάζει από την Ελληνική κοινωνία λοιπόν; Τι είναι αυτό που εκλίπει από τους ανθρώπους και οδεύουν καθημερινώς με γοργούς ρυθμούς στα ερείπια, στο απόλυτο και βαθύ Έρεβος;

Μία παραδοσιακή λαϊκή μελωδία της Νορβηγίας από το βιολί του Tor Jaran Apold.

http://www.fiolin.no | https://www.facebook.com/fiolinist

"Collapse"

Φανταστείτε το τέλος του πολιτισμού του πετρελαίου. Μια κατάρρευση του βιομηχανικού πολιτισμού μας που αναπτύχθηκε με βάση αυτό. Το Collapse είναι ένα ντοκιμαντέρ για τον Michael Ruppert, έναν άνθρωπο που τόλμησε να στοιχειοθετήσει μια αλήθεια που οι περισσότεροι αποφεύγουν: ο πολιτισμός μας είναι μη βιώσιμος, είναι κτισμένος πάνω σε μια ψευδαίσθηση ότι μια αέναη ανάπτυξη είναι δυνατή καταναλώνοντας τους περιορισμένους πόρους της γης. Ο Αμερικανός Michael Ruppert ήταν ένας μαχητικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και πολιτικός ακτιβιστής. Έδωσε δεκάδες διαλέξεις, έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές για χρόνια, εξέδιδε ενημερωτικά έντυπα όπως το "From The Wilderness" από το 1998 έως το 2006, αλλά και βιβλία, μεταξύ των οποίων το "Crossing The Rubicon: The Decline of the American Empire at the End of the Age of Oil". Έγινε ένας από τους πιο γνωστούς πολέμιους του Αμερικανικού οικονομικού συστήματος και ειδικά μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στους δίδυμους πύργους προέβλεψε την οικονομική κρίση και τις πολιτικές εξελίξεις και προειδοποιούσε για αυτές. Μαζί του ασχολήθηκε εκτενώς το πολιτικό σύστημα και απέκτησε πολλούς αντιπάλους. Τελικά βρέθηκε νεκρός στη φάρμα που έμενε. Αυτοκτόνησε με έναν πυροβολισμό. Με αφορμή τον έναν χρόνο από τον θάνατό του, σκεφτήκαμε ότι αξίζει να παρακολουθήσει κανείς το ντοκιμαντέρ Collapse που έγινε για αυτόν το 2009, από τον Chris Smith.

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ό,τι έχω ζήσει μέχρι τώρα... Έχω περισσότερο παρελθόν από ό,τι μέλλον.

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που του έδωσαν ένα γεμάτο μπολ με κεράσια: τα πρώτα τα καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγα, άρχισε να τα γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο να ασχοληθώ με τις μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να καταστρέψουν εκείνους που θαυμάζουν, να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και την τύχη τους.

Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.

Δεν έχω χρόνο για ατέλειωτες φλυαρίες, για άχρηστες συζητήσεις θεμάτων που σχετίζονται με τις ζωές των άλλων που δεν αποτελούν μέρος της ζωής τους.

Δεν έχω πια χρόνο για να διαχειριστώ τις ευαισθησίες των ανθρώπων που παρά τη χρονολογική τους ηλικία είναι ανώριμοι.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται πράγματα που γνωρίζω από πριν ότι δε θα καταλήξουν πουθενά.
Δεν μπορώ να δεχτώ και να ανεχτώ τους καιροσκόπους.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο, μετά βίας κάνουν λόγο απλά για τις ετικέτες. Ο χρόνος μου είναι σπάνιος για να συζητώ για τους τίτλους, τις ετικέτες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...

Δεν υπάρχουν πια πολλά κεράσια στο μπολ...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε ανθρώπους που παραμένουν άνθρωποι. Που ξέρουν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων... Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένο κανένα από τα κεράσια που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένα θα είναι πιο νόστιμα απ' όσα έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»

Mário Coelho Pinto de Andrade

Μηνύματα στο δάσος.

"Φύση, Κοινότητα, Πολιτισμός". Μέλη της ομάδας του "Θεσπρωτικού Κοινού", τοποθέτησαν χιλιομετρική σήμανση στο δρόμο του περιαστικού δάσους της Ηγουμενίτσας για τα πρώτα 3 χλμ. Ένα δάσος ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς όπου συμπολίτες αθλούνται, χαλαρώνουν και έρχονται σε επαφή με την φύση. Ας το προστατεύσουμε!

Ο Ιούλιος Έβολα για την Κοσμοθεωρία και τον Διανοουμενισμό

"Μια κοσμοθεωρία βασίζεται όχι στα βιβλία, αλλά σε έναν εσωτερικό τρόπο και μια εκλέπτυνση προικισμένη με ένα έμφυτο, και όχι επίκτητο, χαρακτήρα. Είναι ουσιαστικά μια προδιάθεση και νοοτροπία, αντί για κουλτούρα ή μια θεωρία˙ προδιάθεση και νοοτροπία που δεν αφορούν απλά μόνο το πνευματικό πεδίο αλλά επίσης επηρεάζουν το πεδίο των αισθημάτων και της θέλησης, διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα κάποιου και εκδηλώνοντας τον εαυτό τους σε αντιδράσεις που έχουν την ίδια ενστικτώδη βεβαιότητα, και που δίνουν την μαρτυρία ενός σίγουρου νοήματος ζωής.

Συνήθως μια κοσμοθεωρία, αντί να είναι μια ατομική υπόθεση, απορρέει από μια παράδοση και είναι το οργανικό αποτέλεσμα δυνάμεων που διαμόρφωσαν ένα συγκεκριμένο τύπο πολιτισμού. Την ίδια στιγμή, a pane subiecti [από την μεριά του υποκειμένου], η κοσμοθεωρία εκδηλώνεται σαν μια «εσωτερική φυλή» και μια υπαρξιακή κατασκευή. Σε κάθε πολιτισμό, εκτός από τον σύγχρονο, ήταν μια κοσμοθεωρία και όχι μια «κουλτούρα» που διαπότιζε τα διάφορα στρώματα της κοινωνίας˙ όπου κουλτούρα και εννοιολογική σκέψη ήταν παρούσες, ποτέ δεν απολάμβαναν πρωτοκαθεδρία, επειδή λειτουργούσαν σαν απλά εκφραστικά μέσα και όργανα στην υπηρεσία της κοσμοθεωρίας. Κανένας δεν πίστευε ότι η «θεωρητική σκέψη» θα μπορούσε να ανακαλύψει την αλήθεια και να δώσει νόημα στην ζωή˙ ο ρόλος της σκέψης συνίστατο στο να διασαφηνίσει ότι ήδη κατείχετο και ότι προϋπήρχε σαν άμεσο συναίσθημα και μαρτυρία, προτού να διατυπωθεί κάποιος συλλογισμός. Τα προϊόντα της σκέψης είχαν μόνο μια συμβολική αξία, ενεργώντας σαν οδηγίες˙ έτσι οι εννοιολογικές εκφράσεις δεν είχαν κάποιο προνομιακό χαρακτήρα έναντι των άλλων μορφών έκφρασης.

Σε προηγούμενους πολιτισμούς οι μορφές αυτές συνίσταντο από υποβλητικές αναπαραστάσεις, σύμβολα και μύθους. Σήμερα τα πράγματα ίσως να προχωρούν διαφορετικά, λαμβάνοντας υπόψη την αυξανόμενη, υπερτροφική εγκεφαλικότητα του ανθρώπου της Δύσης. Εντούτοις είναι σημαντικό να μην συγχέουμε το ουσιαστικό με το συμπληρωματικό και ότι οι προαναφερθείσες σχέσεις είναι αναγνωρισμένες και ισχύουσες. Με άλλα λόγια όποτε «κουλτούρα» και «διανόηση» είναι παρούσες, μπορούν να παίζουν μόνο έναν ρόλο οργάνου, εκφράζοντας κάτι βαθύτερο και πιο οργανικό, δηλαδή μια κοσμοθεωρία. Η κοσμοθεωρία μπορεί να βρίσκει σαφέστερη έκφραση σε έναν άνθρωπο με μη συμβατική εκπαίδευση παρά σε έναν συγγραφέα˙ όπως μπορεί να παρουσιάζεται πιο έντονα σε έναν στρατιώτη, έναν αριστοκράτη, ή έναν αγρότη που είναι πιστός στη γη, παρά στον αστό διανοούμενο, στον τυπικό «καθηγητή» ή στον δημοσιογράφο."

Νους υγιής εν σώματι υγιεί.

Triarii + Tsidmz στην Αθήνα