Οι νεο-ραγιάδες

 

Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια, ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός, έχει εξελιχθεί ταχέως στον –δυστυχώς ανήμπορο– μάρτυρα σημαντικών πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων, οι οποίες λαμβάνουν χώρα και προδιαγράφουν αρνητικά το μέλλον και υποσκάπτουν την αρμονική εξέλιξή του.

Ο χαρακτηρισμός «ανήμπορος», φυσικά, δεν τον χρίζει ταυτόχρονα και άμοιρο των ευθυνών του, αλλά χρησιμοποιείται για να περιγράψει την πραγματικά οικτρή θέση στην οποία έχουμε περιέλθει ως Έλληνες. Μια θέση στην οποία, το λαϊκό σύνολο βρίσκεται ολοκληρωτικά φιμωμένο, με έντονη την παρουσία διαφόρων φυγόκεντρων τάσεων, οι οποίες επιμελώς ωθούν προς τον μετασχηματισμό του από το οργανικό σώμα που κάποτε υπήρξε, σε «σύνολο ιδιωτών» ή αλλιώς, σε όχλο και ως εκ τούτου δέσμιο, των «ισχυρών». Δέσμιο τόσο σε ότι αφορά τους εσωστρεφείς (κοινωνία) όσο και τους εξωστρεφείς τομείς έκφρασης της διαχρονικής του (συν-)ύπαρξης και των σχέσεών του με άλλους όμορους Λαούς και πληθυσμούς.

Έτσι λοιπόν, δεν θα έπρεπε τελικά να θεωρούνται «πρωτοφανείς» οι εκάστοτε καταστροφές κι όλες οι εθνικές μειοδοσίες, με τις οποίες τον βαραίνουν οι πολιτικοί «άρχοντές» του. Κι αυτό διότι είναι τουλάχιστον οξύμωρος ο συσχετισμός της έντονης αγανάκτησής του, με την εμμονή και τον φαινομενικά πειθήνιο εγκλεισμό του στο πολιτικό σύστημα που τον καταδυναστεύει –και προδιαγράφει αυτές τις απίστευτα εχθρικές παραμέτρους–, καθώς είναι εκείνος ο οποίος τροφοδοτεί και νομιμοποιεί μια αυθαίρετη και παράνομη εξουσία, βαστάζοντας το ψεύτικο «πλειοψηφικό» άλλοθί της, στους δικούς του ώμους.

 

Κόναν: το αρχέτυπο της δράσης

Λίγοι χαρακτήρες στην λογοτεχνία ηρωικής φαντασίας είναι τόσο εμβληματικοί όσο ο Κόναν ο Κιμέριος, ο ήρωας που έπλασε ο Ρόμπερτ Χάουαρντ. Ο μαυρομάλλης βάρβαρος πολεμιστής με την εντυπωσιακή σωματική διάπλαση και τον περιπετειώδη χαρακτήρα.

Η γέννηση του Κόναν ως χαρακτήρα πηγάζει από τη συγγραφή ιστοριών μυθοπλασίας το 1932 στο περιοδικό Weird Tales. Παρουσιάζεται ψηλός και μυώδης, με ίσια μαύρα μακριά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Η εμφάνιση του ήρωα, παραπέμπει ακριβώς σε έναν εμβληματικό ή αρχετυπικό χαρακτήρα, που δημιουργεί μια ισχυρή εικόνα για εικονογράφηση. Συνειδητά ή ασυνείδητα παραπέμπει και σε ένα αρχαϊκό Κελτικό στοιχείο. Ο ήρωας δρα σε μια εποχή προϊστορική και βάρβαρη, γνωστή ως Υβοριανή Εποχή, την οποία ο συγγραφέας τοποθετεί μετά τη βύθιση της Ατλαντίδας και χιλιετίες πριν από τους παλαιότερους γνωστούς πολιτισμούς.

Ανάπτυξη;

Επανάσταση

Η μεγάλη γιορτή της Εαρινής Ισημερίας

Aνθεστήρια

Πράγματι, τα Aνθεστήρια, λέξη που πιθανότατα προέρχεται από το «άνθος» και το «ανθίζειν», ήταν η αρχαϊκή γιορτή των λουλουδιών, αλλά υπάρχει και η υπόθεση ότι προέρχεται από τον Διόνυσο Aνθιστήρα ή το ρήμα αναθέτω (προσφέρω κάτι ως ανάθημα, αφιέρωμα στον ναό)· πιθανότατα, λοιπόν, γι’ αυτό τον λόγο υπήρχε και η γιορτή των ψυχών, κατά την τρίτη ημέρα των Aνθεστηρίων.
Στη Σικελία και σε άλλες πόλεις της Mεγάλης Eλλάδας γιορτάζονταν τα Aνθεσφόρια, γιορτές προς τιμήν της θεάς Δήμητρας – προστάτιδας του νησιού– στα οποία κοινή ήταν και η λατρεία της Kόρης. Άλλωστε ο μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης σχετίζεται με την αναγέννηση της φύσης. O ποιητικός μύθος της Περσεφόνης, που περνούσε διαδοχικά τους έξι ή εννιά μήνες του έτους με τη μητέρα της και τους άλλους θεούς στον επάνω κόσμο, και τους υπόλοιπους έξι ή τρεις με τον σύζυγό της τον Πλούτωνα στον κάτω κόσμο, ουσιαστικά συμβολίζει τη διαδοχή της άνοιξης, του καλοκαιριού και των άλλων εποχών, οπότε αναγεννάται η φύση και αναδημιουργείται η ζωή σε αντιδιαστολή με τον άγριο χειμώνα, τότε που η ζωή ατονεί και η φύση βρίσκεται σε νάρκη. Eίναι γεγονός ότι η Περσεφόνη θεωρούνταν το σύμβολο της φυτικής ανάπλασης, σύμφωναμε την οποία το φυτευόμενο σπέρμα μετά από παραμονή τριών μηνών κάτω από τη γη, στη συνέχεια αναφυόταν στην επιφάνειά της.
Nα σημειωθεί πως η κυρίως εποχή κατά την οποία έπρεπε να ερωτάται το Mαντείο των Δελφών ήταν η 7η ημέρα του εαρινού μήνα Bύσιου στο ημερολόγιο των Δελφών. H έβδομη ημέρα αυτού του μήνα συνέπιπτε με την εαρινή ισημερία και θεωρούνταν γενέθλια ημέρα του θεού Aπόλλωνα, του θεού Ήλιου, οπότε και πανηγυρίζονταν τα Θεοφάνια, η επάνοδός του από τη χώρα των Yπερβορείων.

Η επανάσταση στην καταπίεση είναι καθήκον

  

«Όταν η διοίκηση βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμνει τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάσταση, ν’ αρπάξει τ’ άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ’ όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητο απ’ όλα τα χρέη του.»
Ρήγας Φεραίος
(Τα Δίκαια του Ανθρώπου, Άρθρον 35, «Νέα Πολιτική Διοίκηση των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας», Βιέννη 1797.)

Gaia Χ και πολιτικές προεκτάσεις

 Το Gaia X που παίρνει το όνομά του από την ελληνική θεότητα Γαία, είναι ένα μεγάλο διαδικτυακό εγχείρημα του γαλλο-γερμανικού άξονα, του οποίου η φιλοδοξία είναι βασικά πολιτική, στο να εδραιώσει την ευρωπαϊκή ανεξαρτησία στον ψηφιακό τομέα. Το Gaia X θα είναι ένα πλήρες Cloud, βασισμένο σε ευρωπαϊκούς ανεξάρτητους servers. Πρόκειται να είναι επομένως ένας ασφαλής αποθηκευτικός χώρος για τα data των Ευρωπαίων. Αυτό το έργο θα επιτρέψει έτσι την μετακίνηση των ευρωπαϊκών δεδομένων από τα αμερικανικά Cloud. Δηλαδή Ευρωπαίοι πολίτες και κυρίως εταιρείες θα μπορούν να αναπτυχθούν σε ένα Cloud που αυτή τη φορά θα είναι ευρωπαϊκό και δεν θα υπάγεται στους όρους των “GAFAM” και την δικαιοδοσία της αμερικανικής κυβέρνησης. Το Gaia X μαρτυρεί επίσης τη γαλλική κυριαρχία στον ψηφιακό τομέα, καθώς η Γαλλία ηγείται αυτού του ευρωπαϊκού βήματος που θέλει να σηματοδοτήσει την αρχή της ευρωπαϊκής ψηφιακής ανεξαρτησίας. Το Gaïa X γεννήθηκε από τη συνεργασία είκοσι δύο γερμανικών και γαλλικών εταιρειών με την υποστήριξη των δύο κυβερνήσεων. Ακριβώς αυτή η συνεργασία επιχειρήσεων και πολιτικής δίνει την ελπίδα για ένα ισχυρό ευρωπαϊκό “σύννεφο”. Κατά τη διάρκεια της κοινής ομιλίας τους στις 4 Ιουνίου, ο Γάλλος υπουργός Μπρούνο Λε Μάιρε και ο Γερμανός ομόλογός του Πίτερ Αλτμέιερ ανακοίνωσαν τις πρώτες υπηρεσίες του Gaïa X, μέσα στο 2021.

Αυτό το εγχείρημα όμως έχει αναπόφευκτα και μεγάλες πολιτικές προεκτάσεις. Με διάφορους τρόπους, ο ψηφιακός χώρος βρίσκεται στην καρδιά του παρόντος μας και θα είναι, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, στην καρδιά του μέλλοντός μας. Η ψηφιακή ανεξαρτησία, δεν είναι μόνο η προστασία των ευρωπαϊκών δεδομένων. Αλλά ίσως αυτή είναι η ευκαιρία που θα μπορούσε να αξιοποιήσει η Ευρώπη και οι πολιτικοί για να καθορίσουν μία σειρά θεμελιωδών ζητημάτων. Η ψηφιακή μετάβαση συνεπάγεται άλλες μεταβάσεις, είτε πρόκειται για την οικολογική μετάβαση, την δημογραφική αλλαγή, την οικονομική μετάβαση, την μετάβαση από την διακυβέρνηση του κράτους στην διακυβέρνηση των εταιρειών, την οργάνωση, την άμυνα, την εργασία και τις ατομικές ελευθερίες και πολλά άλλα ζητήματα. Όλοι αυτοί οι τομείς πρέπει να αναπτυχθούν με μία άλλη φιλοσοφία και πάνω σε αξίες αντίθετες της αμερικανικής τεχνο-φεουδαρχίας.

https://www.data-infrastructure.eu

 

Σιωπηλοί άνθρωποι της ορθής δράσης.

Οι αληθινοί σούπερ ήρωες που δεν θα δείτε στον κινηματογράφο.