"Κοιτάξτε πως σκαρφαλώνουν αυτοί οι ευλύγιστοι πίθηκοι! Σκαρφαλώνουν ο ένας πάνω στον άλλο, κι έτσι βουλιάζουν στη λάσπη και στην άβυσσο.
Όλοι τους παλεύουν να φτάσουν το θρόνο: είναι μια τρέλα που τους κατέχει, - λες κι η ευτυχία κάθεται ποτέ πάνω σε θρόνο! Συχνά βρωμιάρηδες καθίζουν στο θρόνο, - και συχνά ο θρόνος καθίζει πάνω στις βρωμιές το ίδιο!
Η γη έχει ακόμη ελεύθερο τόπο για τις μεγάλες ψυχές. Πολλά μέρη - όπου η μυρωδιά της ήρεμης θάλασσας απλώνεται πάνωθέ τους - ειν' ακόμη ελεύθερα για τους μοναχικούς και τα μοναχικά ζευγάρια.
Μια λεύτερη ζωή εξακολουθεί ακόμη να υπάρχει για τις μεγάλες ψυχές. Στ' αλήθεια, αυτός που κατέχει λίγα, πολύ λιγότερο κατέχεται, - ας είναι ευλογημένη έτσι τούτη η σεμνή μας φτώχια!
Μόνο εκεί όπου το Κράτος παύει να υπάρχει, μπορεί ν' αρχίσει ο άνθρωπος που δεν είναι περισσευούμενος: μπορεί ν' αρχίσει το τραγούδι του απαραίτητου ανθρώπου, η μοναδική κι αναντικατάστατη μελωδία.
Εκεί όπου το Κράτος παύει, - κοιτάξτε εκεί, αδερφοί μου. Δεν τα βλέπετε: το ουράνιο τόξο και τις γέφυρες του Υπερανθρώπου;"
Φρίντριχ Νίτσε (Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου