Ευρωσιβηρία

Η μελλοντική Ευρώπη δε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί υπό το μαλακό και ακυβέρνητο σχήμα της τωρινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία είναι μια μέδουσα χωρίς κυρίαρχη εξουσία, με ανοιχτά σύνορα, κυριαρχούμενη από το δόγμα της ελεύθερης ανταλλαγής, υποτεταγμένη στην αμερικανική επιθυμία και στον Οθωμανισμό. Πρέπει να σκεφτούμε μια μελλοντική αυτοκρατορική και ομοσπονδιακή Μεγάλη Ευρώπη, εθνικά ομοιογενή (δηλαδή «ευρωπαϊκή»), θεμελιωμένη σε μεγάλα αυτόνομα γεωγραφικά διαμερίσματα και κυρίως, σύμμαχο, χωρίς αποστασίες, με τη Ρωσία. Αυτό το απέραντο ηπειρωτικό σύμπλεγμα το ονόμασα «Ευρωσιβηρία». Αυτός ο γιγάντιος σκαντζόχοιρος, που δε θα ήταν σε καμία περίπτωση επιθετικός, αλλά απλώς απρόσβλητος, θα ήταν μακράν η πρώτη παγκόσμια δύναμη (ο επερχόμενος κόσμος θα είναι αυτός των μεγάλων συμπλεγμάτων) και κυρίως θα έπρεπε να είναι «αυτο-κεντροποιημένος» και να ξεκόψει με τα πολύ επικίνδυνα δόγματα της παγκοσμιοποίησης. Θα είχε στην εντέλεια τα μέσα να εφαρμόσει την «αυτάρκεια των μεγάλων εδαφών», των οποίων τις αρχές ανέπτυξα, μαζί με τον Γάλλο Νομπελίστα Οικονομίας Maurice Allais. To πεπρωμένο της χερσονησιακής Ευρώπης δεν μπορεί να διαχωρίζεται από αυτό της απέραντης Ρωσίας, για εθνοπολιτισμικούς και γεωπολιτικούς λόγους. Αυτονόητο είναι ότι,  το να εμποδίσει τη γέννηση μιας τέτοιας Ευρωσιβηρίας, είναι ζωτικός στόχος για την εμπορική αμερικάνικη θαλασσοκρατία, η οποία, (σε αντίθεση με τον αγώνα ενάντια στην ισλαμική τρομοκρατία που διαλαλεί), ενθαρρύνει κυνικά το Ισλάμ να εμφυτευθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Ρωσία.

Guillaume Faye
Μόσχα, 12-5-2005