Οι αληθινές κατακτήσεις

Η φιλοσοφία και η δράση της Λυκώρειας έχουν σκοπό να εμπνεύσουν μία δυναμική στάση προς την ζωή. Για εμάς Λυκώρεια είναι η εξερεύνηση, η ανάβαση, η περιπέτεια. Είναι οι άγνωστες θάλασσες και οι άγριες κορφές πάνω από τα σκοτεινά σύννεφα που κρύβουν αυτόν τον εκτυφλωτικό  ήλιο. Λυκώρεια είναι να σπας τα σύνορα. Οι Λύκοι δεν δέχονται όρια! Αυτοί τα ορίζουν. Οι αδρανείς και οι κομφορμιστές δεν γράφουν ποτέ την ιστορία. Η ιστορία γράφεται από τους ανήσυχους ανθρώπους, με τα μεγάλα πάθη! Τους εξερευνητές του αγνώστου. Κυρίως από αυτούς που τολμούν να αντιμετωπίσουν το παράλογο. Οι Ευρωπαίοι ήταν πάντα άνθρωποι τέτοιου χαρακτήρα. Δεν αρκεί όμως ο άνθρωπος να είναι κατακτητικός αν δεν είναι πρώτιστα και κατακτητής του εαυτού του. Δεν έχει νόημα να κατακτά νέους κόσμους, νέες κορυφές, αν δεν προσπαθεί να κατακτά την δυσκολότερη... την εσωτερική του κορυφή. Αυτός είναι ο τύπος ανθρώπου που εμείς ερχόμαστε να εκφράσουμε. Ριζικά αντίθετος από τον εγωϊστικά κατακτητή. Αυτή είναι και η σημαντική διαφορά της σύγχρονης εκτροπής του πολιτισμού μας που ονομάζεται “Δυτικός”, από τον Κλασικό κόσμο που στην Ευρώπη είχε την ρίζα του στον ελληνικό πολιτισμό. Ο νεωτερικός άνθρωπος έχει τεράστια διαφορά από τον κλασικό. Στην κοινωνική ανθρωπολογία μιλάμε ουσιαστικά για μία άλλη φυλή.

Πιστεύουμε ότι έχουμε έναν ανεπτυγμένο πολιτισμό. Μετά όμως αναρωτιόμαστε γιατί οι άνθρωποί μας είναι σε αυτά τα χάλια; Και ψάχνουμε να βρούμε τί φταίει μέχρι να ανακαλύψουμε ότι τελικά... μάλλον δεν έχουμε έναν ανεπτυγμένο πολιτισμό. Σήμερα έχουμε την δυνατότητα να αναπτύσσουμε την βιομηχανία για να έχουμε αφθονία αγαθών, αλλά δεν μας γεμίζει τίποτα και η καθημερινή μας ζωή έχει γίνει αφόρητη, γεμάτη προβλήματα, άγχος και καρκίνο. Αντιμετωπίζουμε κρίση αξιών. Ο πολιτισμός μας δεν είναι ένας Δυνατός πολιτισμός, είναι ένας Επιθετικός πολιτισμός, ενώ ταυτόχρονα αυτοκτονεί βυθισμένος στο υπαρξιακό του αδιέξοδο. Σήμερα έχουμε την δυνατότητα να πατήσουμε σε νέους πλανήτες, αλλά δεν έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε ευτυχισμένοι στο ίδιο μας το σπίτι, την Γη μας. Οι λέξεις “εξέλιξη” και “πρόοδος”, έχουν χάσει το αληθινό τους νόημα, από την στιγμή που εμείς οι άνθρωποι χάσαμε το νόημα της ζωής. Καταλαβαίνουμε όλοι πια, ότι η τεχνολογικές μας δυνατότητες από μόνες τους δεν μας βοηθούν χωρίς μια ψυχή, ένα πεπρωμένο και μία βαθιά κατανόηση του ανθρώπου και του κόσμου. Όχι απλά δεν έχουν αξία, αλλά τα τεχνικά επιτεύγματα της Δύσης είναι και τραγικά περιορισμένα και μυωπικά σε σύγκριση με όσα έχει καταφέρει η ανθρωπότητα ως τώρα. Η νεωτερική Δύση είναι μία αίρεση που οδηγεί σε αυτοκτονία. Ο Δυνατός Άνθρωπος δεν είναι ο επιθετικός άνθρωπος, αλλά ο αυτοεπιβεβαιωμένος. Ο Νέος Άνθρωπος που επικαλούμαστε θα είναι πραγματικά δυνατός, γιατί θα αποτελείται από μία βαθιά ενότητα σοφίας, δράσης και πεπρωμένου, σε αρμονία δηλαδή με τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτός είναι ο εξερευνητής του Σύμπαντος. Αυτός θα είναι και ο φορέας ενός πραγματικά μεγάλου πολιτισμού, που θα φωτίσει όλη την ανθρωπότητα και θα την βγάλει από τα σκοτάδια της σπηλιάς που σήμερα κατοικεί πιστεύοντας ότι είναι ανεπτυγμένη. Μια αληθινή επανάσταση.