Ο λύκος ως ιερό ζώο του Απόλλωνος και η σύνδεση του με το φως.

Κανένα άλλο ζώο δεν έχει πλουτίσει τους μύθους και τις παραδόσεις των λαών όλου του κόσμου όπως ο λύκος. Σύμβολο δύναμης και ελευθερίας στοιχειώνει με την παρουσία του θρύλους και παραμύθια εδώ και χιλιάδες χρόνια. 

Ο λύκος στην αρχαία Ελλάδα θεωρείτο το ιερό ζώο του Θεού Απόλλωνα. Η μητέρα του Λητώ, είχε μεταμορφωθεί σε λύκαινα προκειμένου να σωθεί από το μένος της Ήρας και να γεννήσει με ασφάλεια τα παιδιά της. Εξ ου και καλείτο σε πολλές περιοχές Λυκαγενής, η Λύκιος/ Λύκειος.

Η Λύκη στην αρχαιότητα ήταν συνώνυμη του φωτός. Και της Γνώσης. Λυκ = φως (Lux στα λατινικά). Το Λυκ- το συναντάμε και σε ονόματα. Στην αρχαία Ελλάδα τα ονόματα προσδιόριζαν τον άνθρωπο που τα έφερε:

Λυκούργος (λύκη + έργο): αυτός που πράττει λαμπρά, φωτεινά έργα.

Λυκομήδης (λύκη + μήδος): ο φωτοδότης.

Ο λύκος, ζώο που διαθέτει άριστη όραση στο σκοτάδι, στην αρχαία Ελλάδα υπήρξε σύμβολο μιας σοβαρής μυητικής διαδικασίας, αυτής του περάσματος από το σκοτάδι στο φως. Οι λέξεις Λυκόπουλο ή Λυκιδεύς χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα για να χαρακτηρίσουν τους εφήβους που βρίσκονταν στην είσοδο της ενηλικίωσής τους. Εξάλλου η μυητική, σκληρότατη εννιάχρονη εκπαίδευσή τους, ονομαζόταν και αγέλη· κατόπιν υπολογίζονταν ως ενήλικες, άξιοι κυνηγοί, άνδρες πλέον.

Το λύκειο προέρχεται από τον Eλληνογενή όρο της Γαλλικής «lycée» που και αυτός προέρχεται (μέσω της Λατινικής) από το αρχαίο «λύκειον». Έτσι ονομαζόταν στην Αθήνα το γυμναστήριο που βρισκόταν δίπλα στο ναό του Λυκείου Απόλλωνα.

Σ’ αυτό σύχναζαν πολλοί φιλόσοφοι και πνευματικοί άνδρες των Αθηνών και εκεί δίδασκε ο Αριστοτέλης τους μαθητές του (Περιπατητική σχολή, Λύκειον).

Στους Δελφούς πιστευόταν ότι κατά την εποχή του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα, οι άνθρωποι για να σωθούν οδηγήθηκαν στις πλαγιές του Παρνασσού από τα ουρλιαχτά των λύκων. Εκεί έχτισαν την πόλη Λυκώρεια και αφιέρωσαν στον Απόλλωνα την κορυφή του Παρνασσού.

Ένας μπρούτζινος λύκος υπήρχε σε ένα από τα πιο φημισμένα ιερά του Απόλλωνα, το μαντείο των Δελφών, πιθανότατα σε ανάμνηση του λύκου που σκότωσε ένα ληστή του ναού σε μικρή απόσταση από το ιερό και ύστερα οδήγησε σε αυτόν τους προσκυνητές. Στο νότιο άκρο της Ακρόπολης υπάρχουν τα ερείπια του Λυκείου, ενός κτιρίου που χρησιμοποιούνταν ως χώρος λατρείας του θεού Απόλλωνα. Στις περιοχές της Λακωνίας δεν θηρεύτηκε ποτέ λύκος, λόγω σεβασμού προς τον αργυρότοξο θεό.

Στη Ρωμαϊκή μυθολογία, μια λύκαινα ήταν η υπεύθυνη και αφοσιωμένη τροφός των μελλοντικών ιδρυτών της Ρώμης, του Ρωμύλου και του Ρέμου Λύκαινα του Καπιτωλίου, άγαλμα της Ρωμαϊκής Ψυχής).

Γενικότερα στις περισσότερες παραδόσεις  ο λύκος συμβόλιζε την αξιοπρέπεια, την αφοσίωση, την επιμονή και την Γενναιότητα, αλλά κυρίως -λόγω του ότι βλέπει άριστα την νύκτα όπως προαναφέρθηκε  την Φώτιση.  Υπό αυτές λοιπόν τις συμβολιστικές, ο λύκος θεωρείται ιερό ζώο των Ελλήνων Θεών Ηλίου («Λυκάβας» στον Όμηρο και τον Ιουλιανό) και Απόλλωνος (υπό την επίκληση «Λύκιος») και Άρεως, αλλά και των Ρωμαίων Mars και Silvanus, καθώς και του ηλιακού Θεού Bellenus των Κελτών, του ηλιακού Θεού των Αιγυπτίων Ρα.  

Ο λύκος έχει μεγάλη σημασία επίσης στις κουλτούρες και τις θρησκείες των νομαδικών λαών, και των ευρασιατικών στεπών βορειο-αμερικανικών πεδιάδων. Σε πολλούς πολιτισμούς, η ταυτοποίηση του πολεμιστή με τον λύκο (τοτεμισμός) έδωσε την αφορμή για την ιδέα της Λυκανθρωπίας, της μυθικής ή τελετουργικής ταυτοποίησης του ανθρώπου και του λύκου.

Από την εξημέρωση του λύκου η ανθρωπότητα απέκτησε τον πιστότερο σύντροφο της, τον σκύλο. Οι λύκοι ενδεχομένως να πλησίαζαν τους ανθρώπινους οικισμούς και να παρέμεναν κοντά τους προκειμένου να συμπληρώνουν τη διατροφή τους με ό,τι απέμενε από το τραπέζι. Κάποια από αυτά τα άγρια ζώα ήταν λιγότερο φοβισμένα και μέσα από αυτή τη σχέση και αφού πέρασαν πολλές γενιές, εμφανίστηκε μια γενιά ημίαιμων ζώων που ανέπτυξε μια εξαιρετικά επωφελή σχέση με τον άνθρωπο. 

Διαβάστε σχετικά: «Η σοφία των λύκων», Έλι Ράντινγκερ, εκδόσεις Ψυχογιός.

Φωτογραφία: Γηγενής Αμερικανός (Ινδιάνος Αμερικής) μαζί με λύκο. Photo: One of the earliest photos showing a Native American with a wolf.

Πηγή: Μυσταγωγία - Μυθαγωγία

Χειμερινό Ηλιοστάσιο 2020

 Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Η συντομότερη ημέρα του έτους στο βόρειο ημισφαίριο και πρώτη ημέρα του αστρονομικού χειμώνα. Το μυστήριο του θανάτου και της αναγέννησης του Ηλίου, η στιγμή των ανοικτών πυλών μεταξύ των διαστάσεων. Οι άνθρωποι αναπαριστούν τον κύκλο του χρόνου γύρω από την φωτιά, τραγουδώντας την πίστη ότι ο Ήλιος θα ξανάρθει και θα νικήσει την σκοτεινή εποχή. Την πίστη ότι η Ζωή θα ξανάρθει σ' αυτόν τον κόσμο. Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι μια από τις αρχαιότερες παραδόσεις μας, που χρονολογείται πάνω από 10.000 χρόνια πριν. Γιορτάζουμε αυτή την ημέρα έξω στην φύση.

 

Η Νιότη

«Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής, είναι η κατάσταση του νου. Δεν είναι κόκκινα μάγουλα, κόκκινα χείλη και ευλύγιστα γόνατα. Είναι η διάθεση της θέλησης, ιδιότητα της φαντασίας, η δύναμη των αισθημάτων. Είναι η φρεσκάδα της βαθιάς πηγής της ζωής. Είναι η νίκη ενάντια στην ατολμία, είναι και της επιθυμίας για περιπέτεια ενάντια στο πόθο για μια ήσυχη ζωή. Αυτός ο πόθος υπάρχει συχνά σε έναν σαραντάρη. Κανένας δεν γερνάει μόνο και μόνο επειδή ζει μερικά χρόνια. Οι άνθρωποι γερνούν όταν λιποτακτούν από τα ιδανικά τους. Και τα ωραία ακόμη πρόσωπα, όταν δεν προσέξουν να μείνουν όσο γίνεται ηθικά αμόλυντα, στιγματίζονται συχνά από την αυθάδεια ή την αηδία.

Τα χρόνια μπορεί να ρυτιδώνουν το δέρμα, αλλά όταν εγκαταλείψεις τον ενθουσιασμό, τότε ρυτιδώνεται το πνεύμα. Η ανησυχία, η αμφιβολία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου, ο φόβος και η απελπισία, αυτά τα μυσαρά μακρά χρόνια που γέρνουν το κεφάλι και κάνουν σκόνη το πνεύμα που γέρασε.
Και αν είναι κανείς εβδομήντα ή δεκάξι χρόνων, πάντα στην καρδιά του μπορεί να υπάρχει η αγάπη για το θαύμα, ο θαυμασμός για τα άστρα και τα πράγματα και για τις σκέψεις. Η θέληση να αντιμετωπίσει κανείς τα γεγονότα, η αδιάκοπη παιδιάστικη όρεξη για κείνο που πρόκειται νά ‘ρθει. Έπειτα, και η μεγάλη χαρά για το παιχνίδι ζωής.
Είστε τόσο νέοι, όση είναι η πίστη σας στη ζωή. Τόσο γέροι, όση είναι η αμφιβολία σας. Τόσο νέοι, όση είναι εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Τόσο γέροι, όση είναι η απελπισία σας.

Μέσα στο κέντρο της καρδιάς σας βρίσκεται ένας σταθμός ασυρμάτου. Όσα χρόνια αυτός παίρνει μηνύματα ομορφιάς, ελπίδας, χαράς, μεγαλείου, θάρρους και δύναμης από τη γη, από τους ανθρώπους και από το θεό, τότε είστε πάντα νέος. Όταν τα μηνύματα αυτά πάψουν να έρχονται, και το κέντρο της καρδιά σας έχει σκεπαστεί με τα χρόνια της απαισιοδοξίας και τον πάγο της αδιαφορίας και του κυνισμού, τότε πραγματικά μεγαλώσατε και γεράσατε.»

Σάμιουελ Ούλμαν - «Η Νιότη»

Όρος Ελμπρούς

Το υψηλότερο όρος της Ευρώπης στον Καύκασο με τις δύο κορυφές του.

John Muir, ο «άγιος των δασών»

«Ανέβα στα βουνά και άκου τα ωραία νέα που έχουν να σου πουν. Η ηρεμία της φύσης θα σε πλημμυρίσει όπως ο ήλιος που λούζει με το φως του τα δέντρα. Οι άνεμοι θα φυσήξουν μέσα σου τη φρεσκάδα τους και οι καταιγίδες θα σου δώσουν τη δύναμή τους, ενώ οι έγνοιες θα φύγουν από πάνω σου όπως πέφτουν τα φθινοπωρινά φύλλα.»
John Muir

 

Ο John Muir (21 Απριλίου 1838 – 24 Δεκεμβρίου 1914) γνωστός και ως «ο John των βουνών» ήταν ο «Πατέρας των Εθνικών Δρυμών» της Αμερικής. Σκωτσέζος-Αμερικανός φυσιοδίφης, συγγραφέας, περιβαλλοντικός φιλόσοφος, βοτανολόγος, ζωολόγος και ο πρώτος που ενεργά υποστήριξε την ανάγκη διατήρησης της άγριας φύσης στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στα δάση και στα βουνά. Τα γράμματα, τα άρθρα και τα βιβλία του, που περιγράφουν τις περιπέτειές του στη φύση, ειδικά στην Σιέρα Νεβάδα, έχουν διαβαστεί από εκατομμύρια ανθρώπους. Ο ακτιβισμός του βοήθησε στη διατήρηση της κοιλάδας Yosemite και του εθνικού πάρκου Sequoia, ενώ το παράδειγμά του έχει χρησιμεύσει ως έμπνευση για τη διατήρηση πολλών άλλων αγρίων φυσικών περιοχών. Το Sierra Club, το οποίο ίδρυσε, είναι σήμερα από τους σπουδαιότερους αμερικανικούς οργανισμούς προστασίας των δασών. Στην μετέπειτα ζωή του, ο Muir αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στην διατήρηση των Δυτικών δασών της Αμερικής. Στο πλαίσιο της εκστρατείας για να καταστήσει το Yosemite εθνικό πάρκο, ο Muir δημοσίευσε δύο άρθρα ορόσημα για τη διατήρηση της άγριας φύσης, στο περιοδικό «The Century»: «The Treasures of the Yosemite» και «Features of the Proposed Yosemite National Park». Αυτό βοήθησε στην υποστήριξη του Κογκρέσου των ΗΠΑ να εγκρίνει νομοσχέδιο το 1890 για την ίδρυση του Εθνικού Πάρκου Yosemite. Η πνευματική ποιότητα και ο ενθουσιασμός προς τη φύση που εκφράζεται στα γραπτά του, είχε εμπνεύσει τους αναγνώστες, συμπεριλαμβανομένων των τότε Προέδρων και του Κογκρέσου των ΗΠΑ, ώστε να αναλάβουν δράση για να βοηθήσουν στη διατήρηση και προστασία μεγάλων φυσικών περιοχών.

Ο λύκος στην ιστορία του πολιτισμού

Κατά την προϊστορία και τους αρχαίους χρόνους, η ευρωπαϊκή φαντασία εδομήθη γύρω από ζωικές μορφές, συντιθέμενες από τα άγρια ιθαγενή ζώα, τα οποία έθρεψαν μακροπρόθεσμα τους μύθους, τα σύμβολα και τις εικόνες του κόσμου μας. Σε αυτή την μορφή εκφράσεως, ο Michel Pastoureau, ιστορικός και αναγνωρισμένος ειδικός στην μεσαιωνική συμβολολογία, θέλησε να αφιερώσει μια σειρά μονογραφιών των εκδόσεων Seuil στις οποίες μελετά την πολιτιστική ιστορία αυτών των ζώων, συμπεριλαμβανομένων του ελαφιού, του αγριογούρουνου, της αρκούδας, της αλεπούς, του κορακιού, του αετού ή του κύκνου. Ήταν με τον λύκο που ήθελε να ξεκινήσει αυτή τη μελέτη σε ένα πρώτο βιβλίο, που δημοσιεύθηκε τον περασμένο χειμώνα. Είναι το ζώο, του οποίου η επιστροφή του στα δάση μας, ξυπνά για άλλη μια φορά πάθη, αποδεικνύοντας έτσι την κυρίαρχη γοητεία που εξακολουθεί να εκπέμπει, παρά την εξαφάνισή του από την ύπαιθρο της Δυτικής Ευρώπης για περισσότερο από έναν αιώνα. Αυτή η έκδοση, που βασίζεται και σε μια πλούσια εικονογραφία, μας επιτρέπει να επαναφέρουμε τον «αδελφό λύκο» από την μακρά μνήμη των ευρωπαϊκών λαών μέσα από τους μύθους, τις ιστορίες και τους θρύλους που έχουν αναδείξει την παρουσία του, κατά τη διάρκεια των αιώνων, μαζί με τους πρόγονούς μας.

Σύγχρονοι Βίκινγκς!

 Η φίλη μας Μιράντα Μερόν από την Νορμανδία είναι μεταξύ των έξι γυναικών που μετέχουν στην μεγάλη περιπέτεια Vendée Globe 2020 που μόλις ξεκίνησε: Ο γύρος του κόσμου με ιστιοφόρο. Το υπερσύγχρονο ιστιοφόρο με το οποίο συμμετέχει έχουν κατασκευάσει μαζί με τον πολύπειρο σύζυγό της Halvard Mabire.

Την εξέλιξη του αγώνα μπορεί κανείς να παρακολουθεί από την ιστοσελίδα: https://www.vendeeglobe.org/

Vendee Globe Teaser 2020: https://youtu.be/dfTDfd74qco

 

 

Ένα ντοκιμαντέρ για το θαύμα που λέγεται Βελανιδιά

Παρακολουθήστε αυτό το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ για την Βελανιδιά. Αξίζει πραγματικά. Και ελάτε μαζί μας στις δενδροφυτεύσεις.

Sean Connery (1930 - 2020)

 "My view is that to get anywhere in life you have to be anti-social. Otherwise you'll end up being devoured."

Οι ιερόσυλοι

 

Νέος διαδικτυακός χώρος της Λυκώρειας

 www.Lycoreia.org
Από σήμερα λειτουργεί δημόσια ο νέος διαδικτυακός χώρος της Λυκώρειας. To αρχικό blog θα συνεχίσει κανονικά να λειτουργεί, ενώ εδώ έχει ήδη μεταφερθεί, όλο το πλούσιο υλικό από κείμενα και πολυμέσα. Η ταξινόμηση όλου αυτού του υλικού θα διαρκέσει για λίγο ακόμα, ενώ αργότερα θα προστεθούν και κάποιες άλλες ενότητες. Όποιες προτάσεις είναι ιδιαιτέρως χρήσιμες.

Μια ρωσική ιστορία τοπικοποίησης της οικονομίας.

Ένας αγρότης από ένα μικρό ρωσικό χωριό θα μπορούσε να έχει το κλειδί για την αναβίωση της Ρωσίας αλλά και κάθε άλλης χώρας, οικογένειας και ατόμου που παλεύει ενάντια στην τοκογλυφία. Ωστόσο, το Kolion απαγορεύθηκε ως «απειλή» για το Ρούβλι. Κατά ειρωνικό τρόπο, το τοπικό νόμισμα Kolion, το οποίο είχε σχεδιαστεί για να παρακάμψει την τοκογλυφία και την τραπεζική ολιγαρχία, είναι σύμφωνο με τις αρχές της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, παρά το γεγονός ότι ο αγρότης-εφευρέτης, Μιχαήλ Σλιάπνικωφ, φαίνεται να έχει αρνητική στάση απέναντι στην Εκκλησία.

Το θέατρο είναι χρόνος μέσα στον χρόνο

 

«Έχει επιζήσει χειροτέρων συνθηκών το θέατρο και θα υπάρξει σε πείσμα πάρα πολλών πραγμάτων και ανθρώπων, ακριβώς διότι έχει αυτό το μοναδικό: ότι γίνεται στον παρόντα χρόνο και δε συνεχίζεται ούτε προηγείται, γίνεται εκείνη την ώρα. Αυτό είναι κάτι μαγικό και δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα. Κι όχι απλά όπως παίζει ένας μουσικός ένα όργανο, αλλά ο ίδιος ο ηθοποιός είναι το όργανο, είναι ο οργανοπαίκτης, είναι η μελωδία και είναι και ο ρυθμός. Είναι δηλαδή ένας κόσμος ολόκληρος. Αυτό το μαγικό δεν μπορεί να το κάνει καμία άλλη τέχνη».

Γιάννης Μπέζος

Kalasha

 

"Τρώμε καρκίνο: Ποιά τρόφιμα να αποφεύγετε"

Dr. Νίκος Κατσαρός  (π. Πρόεδρος ΕΦΕΤ)

Σύμφωνα με μελέτες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και του Διεθνούς Ινστιτούτου Καρκίνου οι αιτίες που προκαλούν καρκίνο είναι περίπου γνωστές:
30% οφείλεται στο κάπνισμα, 33% στα τρόφιμα, 5% στην κληρονομικότητα και το υπόλοιπο 32% στις ακτινοβολίες, τους ιούς και τις ορμόνες. Στα τρόφιμα οφείλεται το 1/3 των καρκίνων του πεπτικού συστήματος. Μερικές απο τις ουσίες που προστίθενται στα τρόφιμα είτε από το περιβάλλον, είτε κατά την παρασκευή τους και θεωρούνται καρκινογόνες ή μεταλλαξιογόνες περιγράφονται παρακάτω:

 

Philip Glass joue Mad Rush

 

Καλό καλοκαίρι

Ο κύκλος του Ήλιου αντιπροσωπεύει τον κύκλο της ζωής μας και αντανακλά την φυσική ροή ενέργειας. Το Θερινό Ηλιοστάσιο είναι μια ενεργειακή πύλη που αντιστοιχεί στο στοιχείο της φωτιάς. Αυτό το φως στην ανθρώπινη βιοενέργεια είναι εκδήλωση του πάθους, της θέλησης και της έμπνευσης.

 

Νέα έκδοση: "Φθιωτική Οιχαλία. Η γη του Βασιλιά Εύρυτου"

Το βιβλίο που μας οδηγεί στα ομιχλώδη μονοπάτια των θρύλων και των μύθων της ελληνικής τοπικής μυθολογίας αλλά και της τοπικής ιστορικής πραγματικότητας . Ένα ιστορικό οδοιπορικό που ξεκινά από το Παλιόκαστρο της σημερινής Λυγαριάς Φθιώτιδος και καταλήγει στην θρυλική Τραχίνα.  Ήρωες του, ο Ηρακλής, ο Εύρυτος , η Ιόλη και πολλοί άλλοι πρωταγωνιστές των ημερών τους, όπως ο αυτοκράτορας Ρώμης Αδριανός ,  ο ανθύπατος Κόϊντος Γέλιος Σέντιος Αυγουρίνος και πολλοί άλλοι.

 

Το 1855 στο χωριό Μεξιάτες Φθιώτιδος, βρέθηκε ένα  ρωμαϊκό διάταγμα γραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες πάνω σε μια σπασμένη επιγραφή, που αναφέρονταν σε μια τοπική έριδα ανάμεσα σε δυο πόλεις κράτη της κοιλάδας του Σπερχειού, την Λαμία και την Υπάτη.
Το διάταγμα  αναφέρονταν  αποκλειστικά και μόνο στο θέμα των ορίων τους.
 Χιλιάδες χρόνια αργότερα έμελλε να μας δώσει σημαντικότατες πληροφορίες για το ιστορικό παρελθόν του τόπου, που δυστυχώς για αιώνες ήταν κρυμμένες  μέσα στην λήθη και στον χρόνο. Μάθαμε ότι η έριδα εκείνης της εποχής ανάμεσα στις δυο πόλεις δεν ήταν ένα ιστορικό γεγονός  εκείνης της εποχής  και μόνο, αλλά είχε ξεκινήσει από την εποχή της Ομηρικής Τραχίνας.
Από το διάταγμα μαθαίνουμε ότι  την συγκεκριμένη έριδα για τα όρια τους, οι δυο γειτονικές πόλεις την διατήρησαν για αιώνες και αφορούσε περισσότερο την  δεξιά πλευρά του Σπερχειού ποταμού έως το 427 π.χ όταν η απόρθητη Τραχίνα πρωτεύουσα των Μαλιέων καταλείφθηκε  από τους Οιταίους και οι Μαλιείς εκδιώχτηκαν για πάντα από την δεξιά πλευρά του Σπερχειού ποταμού.
Από το διάταγμα «περί ορίων» επί της εποχής του αυτοκράτωρος Ρώμης Αδριανού μαθαίνουμε ότι οι πολεμικές αναμετρήσεις  ανάμεσα στις δυο πόλεις συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση αλλά είχαν μεταφερθεί στην αριστερή πλευρά του Σπερχειού. Η έριδα εκείνης της εποχής  ήταν τόσο σοβαρή που ο αυτοκράτορας Ρώμης Αδριανός έστειλε τον ανθύπατο της Μακεδονίας και έλυσε για πάντα το θέμα των ορίων ανάμεσα στις δυο πόλεις. Ο Ρωμαίος ανθύπατος για τις ανάγκες της οριοθέτησης χρησιμοποίησε  ιστορικά, θρησκευτικά και γεωγραφικά στοιχεία, που έπειτα από τις αλλεπάλληλες καταστροφές είχαν  χαθεί  και μας ήταν  άγνωστα.
Το διάταγμα που βρέθηκε, ήταν η αφορμή για να μάθουμε και να κατανοήσουμε πολλές ιστορικές αλήθειες του τόπου,  χαμένες μέσα στην λήθη όπως π.χ. το που πραγματικά έζησε ο Ομηρικός βασιλιάς Εύρυτος της Οιχαλίας, γιος του Μελανέα και της Στρατονίκης και εγγονός του θεού Απόλλωνα. Μάθαμε που πραγματικά ήταν η Ομηρική Οιχαλία, η πόλη πού πραγματικά κατέλαβε ο Ηρακλής για χάρη της Ιόλης .
 Επίσης μας έδωσε το δικαίωμα και την δυνατότητα να  συνδυάσουμε την δράση του Ηρακλή στην Τραχίνα, την Οιχαλία και την Πυρά στην Οίτη όπου απεβίωσε, για να καταλάβουμε ότι η περιοχή νότια του  Σπερχειού ποταμού και η Οίτη ήταν η βασικότερη και η αγαπημένη  περιοχή δράσης του ημίθεου  Ηρακλή στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
 Επίσης από το διάταγμα μάθαμε ποια ήταν η τοπική θρησκεία, άλλα και η γεωγραφική πραγματικότητα εκείνης της εποχής. 
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι τα γεωγραφικά όρια που καθόρισε ο Ρωμαίος ανθύπατος ανάμεσα στους Λαμιείς και τους Υπαταίους στην κοιλάδα του Σπερχειού είναι ίδια με τα σημερινά γεωγραφικά όρια ανάμεσα στην Λαμία και στην Υπάτη ή έχουν αλλάξει ελάχιστα από τότε.
Καλή ανάγνωση.

Δεν είναι το πρόβλημα η απομόνωση...

Οι θεμέλιοι λίθοι και η δομή της ύλης δεν είναι αυτοί που εδώ και δεκαετίες νομίζαμε.

Ο χημικός μηχανικός και φυσικοχημικός Κώστας Βαγενάς, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών των ΗΠΑ, ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, επίτιμος καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρώην καθηγητής των πανεπιστημίων ΜΙΤ και Yale, έχει αναπτύξει ένα ανατρεπτικό μηχανικό πρότυπο (μοντέλο), το οποίο, αν επαληθευτεί πλήρως, τότε θα πρέπει να ξαναγραφτούν πολλά βιβλία της Φυσικής παγκοσμίως.
Η επίλυση του μοντέλου που, όπως αναφέρεται στην τελευταία επιστημονική δημοσίευση του, είναι σε εξαιρετική συμφωνία με τα βιβλιογραφικά πειραματικά δεδομένα, δείχνει ότι οι θεμέλιοι λίθοι και η δομή της ύλης δεν είναι αυτοί που εδώ και δεκαετίες παρουσιάζει το λεγόμενο «Καθιερωμένο Πρότυπο» (Standard Model).

Ευθύνη

Η μισή έκταση της γης πρέπει να αποδοθεί στη φύση

του Jens-André P. Herbener

Τί χρειάζεται για να γίνει η Γη μακροπρόθεσμα βιώσιμη για όλες τις μορφές ζωής; Αυτό είναι -ή μάλλον πρέπει να είναι- το πιο καίριο ζήτημα στον κόσμο σήμερα. Συγκεκριμένα, έχουμε δύο δαμόκλειους σπάθες που επικρέμονται και απειλούν την επιβίωση αμέτρητων ειδών στον γαλαζο-πράσινο πλανήτη μας: την παγκόσμια κλιματική κρίση και την κρίση της βιοποικιλότητας.

Οι αιτίες συχνά εντοπίζονται στα αέρια του θερμοκηπίου, στον βιομηχανισμό, στον καπιταλισμό, στην ιδεολογία της ανάπτυξης, στη μαζική γεωργία, στον καταναλωτισμό, στον νεοφιλελευθερισμό και στον υπερπληθυσμό. Ωστόσο, υπάρχει μια ιδεολογία που διαπερνά όλα αυτά και που είναι ίσως η αιτία των δύο μεγαλύτερων κρίσεών μας.

Το όνομά της είναι Ανθρωποκεντρισμός και σήμερα είναι τόσο διαδεδομένος, ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τον βλέπουν ως ιδεολογία, αλλά ως αυτονόητη πραγματικότητα. Δεν είναι. Αντίθετα, η ιδεολογία αυτή είναι μια έκφραση αυτο-εξύψωσης και αλαζονείας, που συνήθως χαρακτηρίζει μόνο μεγαλομανείς ψυχοπαθείς.

Ο ανθρωποκεντρισμός είναι η προφανής πεποίθηση ότι ο άνθρωπος είναι το κέντρο του κόσμου. Ότι διαφέρει και βρίσκεται πάνω από την υπόλοιπη φύση. Ότι είναι ο μόνος που έχει πολιτισμό και άρα έχει μια αυτονόητη εντολή να εξοντώσει και να εκμεταλλευτεί άλλα είδη. Αυτά τα άλλα είδη έχουν αξία μόνο στο βαθμό που εξυπηρετούν τον άνθρωπο. Ο ανθρωποκεντρισμός, ο οποίος συναντάται σε διάφορους βαθμούς, εκφράζεται και με μυριάδες τρόπους. Π.χ. από το ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε καταλάβει σχεδόν όλα τα 148 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια έκτασης της Γης, παρόλο που την μοιραζόμαστε με 8-10 εκατομμύρια άλλα είδη. Ότι είμαστε υπεύθυνοι για την έκτη μαζική εξαφάνιση ειδών, την μεγαλύτερη μέσα σε 66 εκατομμύρια χρόνια. Ότι, τις τελευταίες δεκαετίες, είμαστε η αιτία ενός βιολογικού ολοκαυτώματος, δηλαδή ότι εξαφανίστηκε το 60% ενός μεγάλου αριθμού πληθυσμών άγριων ζώων. Σύμφωνα με το WWF, είναι ισοδύναμο με το "άδειασμα από ανθρώπους της Βόρειας Αμερικής, της Νότιας Αμερικής, της Ευρώπης, της Κίνας και της Ωκεανίας".