“Οίκαδε”: προς το εσωτερικό Κέντρο – Κορυφή – Ακρόπολη

"Κάθε ανθρώπινο πλάσμα τείνει, έστω και ασύνειδα, προς ένα κέντρο και προς το δικό του κέντρο, που του παρέχει την ολοκληρωτική πραγματικότητα, την ιεροσύνη. Αυτός ο βαθιά ριζωμένος πόθος του ανθρώπου να βρεθεί στην καρδιά του πραγματικού, στο κέντρο του κόσμου, εκεί που γίνεται η επικοινωνία με τον ουρανό, εξηγεί την υπέρμετρη χρήση των κέντρων του κόσμου... Έτσι οι ναοί, τα παλάτια και οι πόλεις, βρίσκονταν τοποθετημένα σε ένα σημείο, το κέντρο του σύμπαντος... Φαίνεται πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει, παρά μόνο σ' ένα ιερό χώρο, στο κέντρο. Ένα σύνολο από παραδόσεις επιβεβαιώνουν τον πόθο του ανθρώπου βρίσκεται χωρίς προσπάθεια στο κέντρο του κόσμου, ενώ ένα άλλο σύνολο, τονίζει πόσο δύσκολο είναι, επομένως και πόση αξία έχει να φθάσει κανείς ως εκεί... Υπάρχει ένας διαρκής πόθος του ανθρώπου να βρίσκεται πάντα και χωρίς προσπάθεια, στο κέντρο του κόσμου, στην καρδιά του για να ξεπεράσει την ανθρώπινη κατάσταση και να ξαναβρεί την Θεία κατάσταση."

Mircea Eliade “Εικόνες και Σύμβολα”, εκδόσεις Αρσενίδη, 1994