Παγκόσμια οικονομική δικτατορία

Διαμόρφωση ενάντια στην πολιτική.

Ο Ρένος Αποστολίδης για τους νεοέλληνες και την ανάγκη διαμόρφωσης, σχεδόν 20 χρόνια πριν...

«Πρώτον δεν τους δώσαμε τα φώτα, διότι ο πληθυντικός αυτός στο πρώτο πληθυντικό, μας ταυτίζει με τους αρχαίους, και εμείς δεν είμεθα οι αρχαίοι και μακάρι να ήμασταν. Αυτοί πήραν τα φωτά από αυτούς ενώ εμείς δεν τα πήραμε. Τώρα αν ήμασταν εξηγημένοι που δεν τα πήραμε, ήμασταν δούλοι 2000 χρόνια, ήμασταν φτωχοί και πεινασμένοι, αυτό είναι άλλο θέμα... ΔΕΝ ΤΑ ΠΗΡΑΜΕ!! Δεν τους τα δώσαμε, και πάψτε να φουσκώνετε! Και όχι μόνο δεν τους τα δώσαμε αλλά δεν τα πήραμε ούτε από αυτούς όταν ανέπτυξαν τα φώτα της αρχαίας Ελλάδας που πήρανε. Εμείς έχουμε καταργήσει και τ’ αρχαία σήμερα!

Λοιπόν. Να μην λέμε τρίχες.

Αλήθεια; Θέλουμε να παίξουμε ένα ρόλο στον κόσμο; θέλουμε να υπάρξουμε ανθρωπινά αληθινά και όχι γύφτικα; Δεν υπάρχει τρόπος να είστε ελεύθερος και άνθρωπος και συνείδηση, αμόρφωτοι και ακαλλιέργητοι. Εμείς όμως τό ‘χουμε ρίξει στις μάσες ξάπλες φούμες. Χτίστε και κλέψτε. Ζήτω οι εργολάβοι. Λοιπόν. Ή αλλάζουμε αυτό και το κρατάμε αλήθεια με τα δόντια και παλεύοντας και δουλεύοντας με ποιότητα και με ουσία για δύο τουλάχιστον δεκαετίες ώσπου να βγάλουμε νέες γενεές ανθρώπων νέων, οι οποίοι να μην είναι αμόρφωτοι, να μην είναι λοιπόν μη ελεύθεροι, να μην είναι λοιπόν χωρίς συνείδηση, να μην διαδηλώνουν για τα σκυλάδικα, να μην κάνουν καταλήψεις Ακροπόλεως και σχολείων. Ή κάνουμε αυτό 20 χρόνια ή δεν πρόκειται, όχι η Ευρώπη να μας λογαριάσει αλλά ούτε η Κίνα ούτε η Αλβανία ούτε η εσχάτη των εσχάτων και καλά θα κάνει!

Ευκαιρία είναι όταν τρώμε ένα χαστούκι να ειδοποιήσουμε αυτόν τον λαό, όχι με τέτοια που κάνει η πολιτική… δεν βγήκε τίποτα με την πολιτική, ορίστε. Όλα τα μεταπολεμικά χρόνια. Ολοένα κάτω πάμε. Όχι με τέτοια… Να τον κάνουμε το λαό να νιώσει το χαστούκι, να συνειδητοποιήσει ότι έτσι θα πάει, να περιμένει και χειρότερα, εάν δεν αλλάξει ριζικά, εάν δεν πνευματικοποιηθεί, ΜΟΡΦΩΘΕΙ, εκτιμήσει τα άξια, όχι τις τρίχες, όχι τις επιφάνειες. Η πολιτική έχει συμφέρον να δουλεύει με τις επιφάνειες. Αυτά καλλιεργεί. Εγώ πολιτική δεν κάνω. Με αηδιάζουν αυτά.

Δεν ξυπνάει ο λαός μας, και να πάψει να αυτοσυγχωριέται ότι του φταίνε οι από πάνω και οι πολιτικοί του. Πρώτον γιατί τους βγάζει αυτός, δεύτερον γιατί είναι από το βάθος της καρδιάς του βγαλμένοι, είναι όμοιοί του απολύτως και είναι όμοιός τους. Και να μην αυτοσυγχωριέται και να λέει ότι φταίνε αυτοί, γιατί φταίει αυτός πρώτος. Αλλά έχει και το όπλο στα χέρια. Μπορεί παρά το τι κάνουν αυτοί που το συμφέρον τους είναι να κάνουν επάνω στην επιφάνεια και σε σύμπραξη με το ξένο πάντοτε, να κάνει αυτός το δικό του αν αλήθεια θέλει να υπάρξει. Αλλά δεν μπορεί να υπάρξει με σκυλάδικα, δεν μπορεί να υπάρξει με τέτοια, με σούζες στους δρόμους, με καταλήψεις σχολείων όχι, με καταργημένη τη γλώσσα του όχι. Με καταργημένη την ψυχή του όχι. Θα την βρει την ψυχή του; Μόνο τότε θα καταφέρει σε μία - δύο δεκαετίες κι αν σταθερά τη βρει, να τον υπολογίζουν οι ξένοι.

Με πιάνει μένος και αλλεργία όταν μου σερβίρεται πολιτική εν ονόματι πνεύματος δήθεν.»

-Ρένος Αποστολίδης-

Και μία σημείωση λοιπόν: Αυτό που με μεγάλη επιμονή υποστηρίζουμε, κάποιοι γέρασαν για να το αντιληφθούν από εμπειρία, ενώ κάποιοι άλλοι ακόμη χειρότερα, επιμένουν να θέλουν να γεράσουν κι αυτοί μέχρι να το καταλάβουν, αντί να ακολουθήσουν ΣΗΜΕΡΑ τον δρόμο που δείχνουμε.

Ηράκλειτος: Εντός των τειχών οι πολιτικοί βάρβαροι

Διάχυτη είναι η αντίληψη πως η πολιτική παρακμή διάγει τον πιο βαρύ της χειμώνα. Η οξυμένη μορφή του παρόντος πολιτικού-κοινωνικού χειμώνα, έτσι όπως γνωρίζεται στον σύγχρονο κόσμο και πιο τραγελαφικά στον ελλαδικό χώρο, αποτελεί απλώς μια από τις τελευταίες φάσεις του ιστορικού χειμώνα της πολιτικής και του βιωμένου πολιτισμού της. Πρόκειται λοιπόν για την ιστορικότητα ενός πολιτικού ολέθρου, που είναι πανταχού παρών και για τον οποίο συνήθως πρώτοι κάνουν λιτανείες οι αποτυχημένοι πολιτικοί. Μια τέτοια ιστορικότητα ωστόσο δεν προβάλλει ούτε οφείλει να προβάλλει εκάστοτε ως άλλοθι, προκειμένου να μην αισθάνεται κανείς, μέσα στο δικό του παρόν, την πνοή ενός Πολιτικού οικοδομήματος, κενού σε περιεχόμενο και μορφές. Έχει γίνει τόσο σύμφυτο με την τρέχουσα ζωή αυτό το κενό, ώστε οι λέξεις, πολιτική, κρίση, σήψη, παρακμή και παρόμοιες εκφράσεις να έχουν καταντήσει αφηρημένα και ακίνδυνα συνθήματα χωρίς να αποκαλύπτουν τίποτα ή χωρίς να παραπέμπουν σε κάποιο αυθεντικό περιεχόμενο. Μάλιστα, οι ανίκανοι πολιτικοί, αυτοί οι καθ’ όλα υπεύθυνοι για την παρούσα καταστροφή, ενσωματώνουν μέσα στην πολιτική τους φλυαρία τέτοιες φράσεις και εκφράσεις για να επικαλύπτουν με το πέπλο της λήθης τις δικές τους εγκληματικές πολιτικές και να ανανεώνουν τον οδηγητικό τους ρόλο επί της αγελαίας μάζας. Πιο παραπλανητική γίνεται η συνθηματολογική φρασεολογία, όταν υπηρετεί εξουσιαστικές βλέψεις άκαπνων καθεστωτικών με «σοσιαλιστικό», «ριζοσπαστικό», «αριστερό» προσωπείο. Τον πιο δίκαιο λόγο για όλο τούτο το γένος των καθεστωτικών, τον έχει διατυπώσει τελευταία ο Κοστάντσο Πρέβε: «ποτέ δεν έμαθαν να εφαρμόζουν τον μαρξισμό στον εαυτό τους και πίστεψαν ότι ο δικός τους μαρξισμός χρησίμευε μόνο για να ερμηνεύσει τους αστούς, τους καπιταλιστές, τους αιρετικούς κ.λπ.» (Κριτική ιστορία του μαρξισμού. Εκδ. ΚΨΜ, Αθήνα 2010, σ. 16).

Τρόπος ζωής

Η θέση της Φυσικής Αγωγής στη φιλοσοφία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη

Οι ιδέες του Πλάτωνα

Οι θέσεις του Πλάτωνα για τη φυσική αγωγή και το ρόλο της στην κοινωνία της εποχής του είναι τόσο σημαντικές, που ακόμη και σήμερα μπορούν να μας προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια, ώστε να αντιληφθούμε τη σχέση μεταξύ του σώματος και του πνεύματος, καθώς και τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση.Ο Πλάτωνας όπως και οι Πυθαγόρειοι, πίστευε ότι η ψυχή-πνεύμα του ανθρώπου ανήκει στο θείο και αιώνιο κόσμο, απ’ όπου και προήλθε, σε αντίθεση με το φυσικό σώμα, που ανήκει στη φθαρτή γη. Έτσι ο Πλάτωνας κάνει τον ουσιαστικό διαχωρισμό μεταξύ πνεύματος και ύλης, χωρίς όμως να απαξιώνει το σώμα στο οποίο δίνει μεγάλη σημασία και πιστεύει ότι από μικρή ηλικία θα πρέπει να καλλιεργείται και να συμβαδίζει με την πνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Κατ’ αυτόν είναι σημαντικό να συμβαδίζει η πνευματική με τη σωματική ωριμότητα και μέσα απ’ τη σωστή διαπαιδαγώγηση και των δύο επιπέδων να φτάνει ο πολίτης στην κατάκτηση του καλού και αγαθού.Ο ανώτατος όμως σκοπός της παιδείας είναι να καταστήσει τον άνθρωπο έτοιμο να συμμετέχει στα κοινά και να μπορεί να εξουσιάζει τον εαυτό του και τους άλλους, πάντοτε με άξονα τη δικαιοσύνη. Δύο είναι οι τρόποι για την επίτευξη της γενικότερης αγωγής: η καλλιέργεια του σώματος μέσω της γυμναστικής και η καλλιέργεια της ψυχής μέσω της μουσικής. Με τον όρο μουσική ο Πλάτωνας δεν εννοεί απλά την εκμάθηση κάποιου οργάνου αλλά τη γενικότερη καλλιέργεια της ψυχής. Ως γυμναστική εννοεί την αρμονική ανάπτυξη του σώματος, καθώς και της κινητικής πείρας, οι οποίες είναι απαραίτητες, για να μπορεί ο πολίτης να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις και τις αντιξοότητες της ζωής. Στη μουσική δίνει μια προτεραιότητα, εφόσον ασχολείται με τα ανώτερα στοιχεία του ανθρώπου.

Alan Watts: "Και αν δεν ήταν το θέμα τα λεφτά;"

Τί σε κάνει πλούσιο;

Καλό Φθινόπωρο

Ο Παναγιώτης Κονδύλης απαντά σε 10 ερωτήσεις.

Μια από τις μεγάλες αρετές του Παναγιώτη Κονδύλη ήταν η ικανότητά του να στοχάζεται και να γράφει σύνθετα αλλά πάντα με σαφήνεια εξαιρετική. Μολονότι γερμανομαθής -ίσως και γι’ αυτό άλλωστε- τα διανοήματά του ακολουθούν τους φωτεινούς ρυθμούς της αρχαϊκής και κλασσικής ελληνικής σκέψης. Για τούτο και παρέμεινε ένας "περιθωριακός" και απρόσκλητος στα ξεφαντώματα της ρωμιοσύνικης γλυκεροκλάψας (βλέπε: χαρμολύπη) και των μεταμοντέρνων προφεσόρων της κακιάς ώρας. Τούτη όμως είναι η γοητεία αλλά και η ισχύς του. Αριστοκράτης της πένας θα συνεχίσει να συγκινεί του λίγους, τους πολύ λίγους. Αυτό από μόνο του ίσως είναι και το πειστικότερο διαπιστευτήριο της αξίας του. Η δημοφιλία άλλωστε και τα best sellers των συγγραφέων δεν είναι παρά μια προκατάληψη της σύγχρονης μαζικοδημοκρατικής χαβούζας. Σύντομα θα παρέλθουν.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Κονδύλη, είσθε κατ’ αρχήν συγγραφέας μερικών εκτεταμένων μελετών πάνω σε σημαντικές επόψεις της δυτικής ιστορίας των ιδεών και της δυτικής σκέψης. Γράψατε για φιλοσόφους και για τους στοχασμούς τους, και επιμεληθήκατε δύο ανθολογίες με κείμενα φιλοσόφων. Όμως έχετε γράψει και ένα συστηματικό έργο, που εκθέτει τις βασικές φιλοσοφικές σας θέσεις. Επί πλέον, προ παντός στα τελευταία χρόνια, πήρατε τον λόγο και σε πολιτικές συζητήσεις. Πώς θα χαρακτηρίζατε περισσότερο τον εαυτό σας: ως ιστορικό, ως φιλόσοφο ή ως πολιτικό στοχαστή; Κι αν μπορείτε να ταυτίσετε τον εαυτό σας με καθέναν από τους τρεις αυτούς τύπους, πώς ξεπερνάτε τις αναπόφευκτες εντάσεις ανάμεσα σε τούτες τις επιστήμες;

Ρώμη: Το θαύμα της αρχιτεκτονικής μιας Ευρωπαϊκής υπερδύναμης

Τοπικοποίηση εναντίον παγκοσμιοποίησης

Οικονομική παγκοσμιοποίηση σημαίνει ελευθερία μετακίνησης επιχειρήσεων, κεφαλαίων και ανθρώπων, χωρίς σύνορα. Αυτή την πολιτική σήμερα προωθούν οι εξουσίες των κρατών (ιδεολογικές, πολιτικές, οικονομικές) και το παγκόσμιο σύστημα προς αποκλειστικό όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, με μόνο κριτήριο το κέρδος του, εις βάρος των ισχυρών οικονομικά κοινωνιών. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε σε όλο τον πλανήτη πλούσιες χώρες με φτωχούς λαούς, μετανάστευση, πολέμους... Τα ίδια τα κράτη υπηρετούν σήμερα τις αγορές και όχι την κοινωνία, γιατί έχουν πέσει στον έλεγχο του υπερεθνικού κεφαλαίου των τραπεζών και των χρηματιστηριακών ομίλων. Η τηλεόραση έχει μετατραπεί σε όπλο ψυχολογικού πολέμου και μαζικού ελέγχου, οι κατά τόπους αστυνομίες σε στρατούς κατοχής, οι κυβερνήσεις σε δικτατορίες διεφθαρμένων. Οι εθνικοί στρατοί με την σειρά τους, χρησιμοποιούνται για την κατάλυση καθεστώτων που αποτελούν εμπόδια.

Εφημερίδεεες...

Ευχαριστούμε την εφημερίδα "Ελευθερία" (www.epirusonline.gr) των Ιωαννίνων για την προβολή της εκδρομής μας στην Βάλια Κάλντα.

Τρόπος ζωής

"Τρελοί, μοναχικοί, απροσάρμοστοι"...

Προς όλους τους "τρελούς".
Προς όλους τους μοναχικούς.
Προς όλους τους "επαναστάτες".
Προς εκείνους που δεν προσαρμόζονται.
Προς εκείνους που δεν "προσκυνούν".
Προς εκείνους που βρίσκονται εκτός "τόπου και χρόνου".
Προς εκείνους που βλέπουν τα πράγματα με διαφορετικό μάτι.
Προς εκείνους που δεν προσαρμόζονται με τους κανόνες. Και δεν σέβονται το status quo.
Μπορείτε να συμφωνείται μαζί τους ή να διαφωνείτε.
Μπορείτε να τους δοξάσετε ή να τους δυσφημήσετε.
Το μοναδικό πράγμα που δεν μπορείτε να κάνετε είναι να τους αγνοήσετε.
Γιατί αλλάζουν τα πράγματα.
Σπρώχνουν τον άνθρωπο προς τα εμπρός.
Και ενώ κάποιοι τους θεωρούν τρελούς και ανόητους, εμείς τους θεωρούμε ιδιοφυΐες.
Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά "τρελοί και ανόητοι" σκεπτόμενοι να αλλάξουν τον κόσμο είναι εκείνοι που μπορούν να τον αλλάξουν στα αλήθεια.
Steve Jobs

Facebook?

Πέρα από τον Αρκτικό Κύκλο

"Βόρειος Πόλος, 13 Σεπτεμβρίου 2013:

Όταν φθάσαμε στο Eclypse Sound, νότια της νήσου Μπάιλοτ, αναζητούσαμε να βρούμε ένα απάνεμο μέρος να προστατευθούμε από τα χτυπήματα του σκληρού ανέμου. Βρήκαμε αγκυροβόλιο στο νησί Ρέιτζντ. Έρημο αν όχι αφιλόξενο τοπίο, είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, αλλά τουλάχιστον εδώ δεν είμαστε εκτεθειμένοι... Ούτε ψυχή για πολλά χιλιόμετρα! Ένας βράχος με ένα παγόβουνο - φύλακα στην νότια άκρη της ακτής.

Ο θρύλος των Επιστημών

Στιγμές κλασικής μουσικής

«Αν θέλετε να ξέρετε αν ένας λαός έχει καλά ήθη, ακούστε τη μουσική του.»
Κομφούκιος

Η μουσική που επιλέγουμε να ακούσουμε, όπως και τα βιβλία που θα διαβάσουμε, οι ταινίες που θα δούμε... όλα παίζουν ρόλο στην διαμόρφωση της παιδείας, της ψυχής και του χαρακτήρα μας. Διάφορα είδη μουσικής μπορεί να μας συντροφεύουν στις στιγμές μας. Αναλόγως της διάθεσής μας... χαρά, λύπη, διασκέδαση, εργασία. Ιδιαιτέρως όμως η κλασσική μουσική αποτελεί ένα είδος που πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να μάθει να ακούει.
Όπως αφιερώνετε κάποιο χρόνο μέσα στην ημέρα σας για να δείτε μία ταινία ή επιλέγετε να διαβάσετε ένα βιβλίο, αφιερώστε και λίγο χρόνο ειδικά για να ακούτε και κλασική μουσική. Μία φορά την εβδομάδα, είναι αρκετή. Κάντε ένα διάλειμμα, καθαρίστε τις σκέψεις σας, αισθανθείτε τον ήλιο, την βροχή, την νύχτα, το ηλιοβασίλεμα, επιλέξτε κάτι κατάλληλο και αφιερώστε όλο σας τον εαυτό σε αυτό. Με τον καιρό θα αρχίσετε να μελετάτε και να κατανοείτε τα κομμάτια που ακούτε και θα δείτε μία πολύ μεγάλη αλλαγή στον συναισθηματικό σας κόσμο.

Ο Φιλόσοφος και ο Λύκος

Μάρκ Ρόουλαντς - Εκδόσεις του εικοστού πρώτου.

Ο Ρόουλαντς, καθηγητής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, αποτύπωσε στο βιβλίο αυτό τις εμπειρίες του από τη ζωή του μ' έναν λύκο. Κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά! Μία περίοδος που επρόκειτο να αλλάξει ολότελα τη ζωή του. Στα 25 του, ήδη καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, ο Ιρλανδός Μαρκ αγόρασε ένα κουτάβι λύκου κι έζησε μαζί του επί 11 χρόνια. Μιλάμε για ένα «θηρίο», που όταν ενηλικιώθηκε είχε ύψος (στον ώμο) 88 εκατοστά και ζύγισε 80 κιλά...

Ο συγγραφέας, όπως θα δείτε, δεν περιορίζεται στην καταγραφή εμπειριών από τη συμβίωση με τον Μπρένιν (αυτό είναι το όνομα που έδωσε στον λύκο του). Παίρνει αφορμή απ' αυτές και επιδίδεται σε πολύ αξιόλογους φιλοσοφικούς στοχασμούς για τη ζωή, τη φιλία και την αγάπη, τον θάνατο, την ηθική, την ευτυχία, το νόημα της ζωής. Επιπλέον γράφει πολύ καλά, με διαύγεια και χιούμορ και κάθε σελίδα του βιβλίου δίνει πολλές αφορμές για σκέψη στον αναγνώστη, δηλαδή ό,τι καλύτερο θα περίμενε κανείς από ένα βιβλίο εκλαϊκευμένης φιλοσοφίας.

«Ο Μπρένιν με βοήθησε να βρω το χαμένο λύκο μέσα μου» αναφέρει μέσα στις σελίδες του. Ο κεντρικός προβληματισμός που αναδύεται μέσα από αυτήν την ιστορία είναι πως ο άνθρωπος –δυστυχώς σύμφωνα με το συγγραφέα- συνεχίζει να εξελίσσεται πάνω στην καταγωγή του που είναι οι πίθηκοι και δεν έχει αρκετά στοιχεία από αυτά που έχει το περήφανο ζώο που λέγεται λύκος, ώστε να βιώσει στην πράξη έννοιες όπως είναι η αγάπη, η ελευθερία και η ευτυχία. (Αλ. Δρίβας - Noizy.gr)

Ο Φιλόσοφος και ο Λύκος. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσει κανείς! Η μετάφραση είναι της κυρίας Ελένης Βαχλιώτη.

Μην μένεις αναγνώστης. Έλα στην δράση.

Εργασίες της γης για τον Σεπτέμβριο

Μετά από απουσία ενός μήνα, επανέρχομαι στη στήλη μας για τις εργασίες της γης αυτού του μήνα .

Λαχανοκομία
Φυτεύουμε λάχανα, σκόρδα. Σπέρνουμε σπανάκι, μαρούλια, φυτεύουμε κουκιά, πατάτες, μεταφυτεύουμε αγκινάρες. Σπέρνουμε ραδίκια, σινάπια, άνηθο, κάρδαμο. Φυτεύουμε φράουλες. Μαζεύουμε μποστανικά. Πρέπει να καταστρέψουμε τα σαλιγκάρια. Ενισχύουμε όλα τα παραπάνω με κοπριά και λίπασμα. Μαζεύουμε φασόλια, μελιτζάνες και πιπεριές.

Δενδροκομία
Αρχίζει το μέστωμα του ελαιόκαρπου. Μπολιάζουμε με «κοιμισμένο» μάτι τις βερικοκιές κι αρχίζουμε να φυτεύουμε νέες. Μπολιάζουμε τις νέες κερασιές και φυτεύουμε τις μπολιασμένες στο φυτώριο μηλιές. Ποτίζουμε τακτικά τις αχλαδιές και μπολιάζουμε με ενοφθαλμισμό τις φυστικιές. Μαζεύουμε φυστίκια και ψεκάζουμε τις φυστικιές κατά της σεπτόρροιας. Φυτεύουμε αειθαλή. Μαζεύουμε ροδάκινα, μπολιάζουμε δαμασκηνιές και φυτεύουμε νέες. Αρχίζουμε να μαζεύουμε κάστανα.

Μέσα στην νύκτα του κόσμου

Είμαστε ότι Κάνουμε!

Η ζωή είναι μία Ηχώ - Αντίλαλος.

Μια μέρα ένας πατέρας με τον μικρό του γυιό πήγαν μια βόλτα στα βουνά... Ξαφνικά, το μικρό παιδί, σκόνταψε, έπεσε και κτύπησε φωνάζοντας ΑΑΑχχχχχχχχχχ!!!

Προς μεγάλη του έκπληξη το παιδί άκουσε την φωνή του να αντηχεί από τα βουνά που επανέλαβε ΑΑΑχχχχχχχχ!!! Με μεγάλη περιέργεια, ρώτησε "Ποιος είσαι εσύ;" και επαναλήφθηκε η απάντηση "Ποιος είσαι εσύ;" Μετά το παιδί φώναξε "Εγώ, σε ακούω! Ποιος είσαι;"και η φωνή απάντησε "Εγώ, σε ακούω! Ποιος είσαι;" Θυμωμένο από εκείνη την απάντηση εκείνο ξαναφώναξε "Δειλέ." Και πήρε την απάντηση "Δειλέ!" Τότε το παιδί κοίταξε τον πατέρα του και τον ρώτησε: "Μπαμπά, τι συμβαίνει;" Ο πατέρας, χαμογελώντας, κοίταξε το παιδί του και απάντησε" Παιδί μου, πρόσεξε τώρα." Φώναξε "Είσαι ένας πρωταθλητής!" και η φωνή απάντησε "Είσαι ένας πρωταθλητής!"

Το παιδί ήταν σαστισμένο αλλά δεν καταλάβαινε.

Τότε ο πατέρας του εξήγησε:

"Οι άνθρωποι αυτό το φαινόμενο το ονομάζουν ΗΧΩ-ΑΝΤΙΛΑΛΟ αλλά στην πραγματικότητα είναι η ΖΩΗ. Η ζωή, σαν ΗΧΩ-ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ σου γυρίζει πίσω εκείνο που εσύ λες ή κάνεις. Η ζωή δεν είναι άλλο παρά η αντανάκλαση των ενεργειών σου. Εάν επιθυμείς περισσότερη ΑΓΑΠΗ στον κόσμο πρέπει να έχεις ΑΓΑΠΗ στην καρδιά σου. Εάν θέλεις να σε σεβαστεί ο κόσμος, πρέπει εσύ πρώτος να σεβαστείς τους άλλους.

Αυτή η αρχή εφαρμόζεται σε κάθε πράγμα και σε κάθε όψη της ζωής.

Η ζωή σου ανταποδίδει οτιδήποτε εσύ έχεις δώσει και δίνεις στην ζωή.

Η ζωή μας δεν είναι ένα σύνολο συγκυριών: είναι ο καθρέπτης του εαυτού μας."

Τέχνη - Χρόνος - Πολιτισμός

"Για μένα τέχνη είναι η ουσιώδης δικαιολογία για να υπάρχεις. Χωρίς τέχνη δεν υπάρχει πολιτισμός, χωρίς πολιτισμό δεν υπάρχει ανάπτυξη των λαών, των πολιτισμών, των αποικιών και των χωρών.
Υπάρχει αληθινά μεγάλη τέχνη που οριοθετείται από τον χρόνο και τον χώρο; Βασικά θα ήθελα να δώσω έμφαση στο ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος να έχει άποψη και να είναι ενήμερος για την τέχνη, να την καταλαβαίνει σύμφωνα με τη διανοητική και συναισθηματική ικανότητά του. Φυσικά, «ελεύθερος» σημαίνει ελεύθερος από την επίδραση των μέσων ενημέρωσης και της εποχής του. Αυτό είναι πιθανό να συμβεί σ’ έναν πολύ περιορισμένο κύκλο ανθρώπων. Η εμπειρία διδάσκει ξανά και ξανά ότι η κοινή γνώμη σχετικά με την τέχνη ή μ’ ένα έργο τέχνης δεν ταυτίζεται με την επίσημα διατυπωμένη άποψη.
Ευτυχώς, παρ’ όλα αυτά, στην ιστορία της ανθρωπότητας, όσο γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε την τέχνη, έχει επικρατήσει μια ανάπτυξη η οποία επιτρέπει η εικόνα του ανθρώπου να επανέρχεται σε όλες τις περιόδους ως σημαντικό μοτίβο για την καλλιτεχνική απεικόνιση.
Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι για μένα, τώρα όπως και πριν, το μεγαλύτερο θαύμα, το μεγαλύτερο μυστικό της δημιουργίας. Γι’ αυτό είναι, λοιπόν, το πιο πολύτιμο αντικείμενο που μπορεί να εκτιμηθεί στην τέχνη, δηλαδή η τέλεια τέχνη.
Τι είναι μεγάλη τέχνη; 

Είναι θέμα προετοιμασίας...

Πρέπει να πέσει η Καρχηδόνα

Για άλλη μια φορά, η ανθρωπότητα παρακολουθεί διχασμένη αλλά και μουδιασμένη, την παγκόσμια ΝΑΤΟϊκή στρατιωτική υπερδύναμη, με σημαιοφόρο την Αμερική, να είναι έτοιμη να εξαπολύσει άλλον έναν πόλεμο στο όνομα του ανθρωπισμού. Οι αυτόκλητοι "υπερασπιστές της ελευθερίας" έχουν αναγορευθεί σε μία παγκόσμια αστυνομία που επεμβαίνει μονομερώς και αυθαίρετα, διαλύοντας χώρες οι οποίες δεν υποτάσσονται στα σχέδια της παγκόσμιας εξουσίας τους ή που επιλέγουν άλλες συμμαχίες. Αυτός ο πόλεμος δεν είναι μία μεμονωμένη επέμβαση, αλλά είναι μία μόνο μάχη ενός μεγάλου και μακροχρόνιου πολέμου που έχει εξαπολυθεί εδώ και πολλά χρόνια από την λεγόμενη "Δύση" συμπεριλαμβανομένου σε αυτή και του Ισραήλ. Για να έχουμε καλή αντίληψη της πραγματικότητας, πρέπει να έχουμε μία ευρεία εικόνα της παγκόσμιας κατάστασης σήμερα. Σε αυτό τον πόλεμο τα όπλα δεν είναι μόνο στρατιωτικά, αλλά κυρίως οικονομικά, θρησκευτικά και προπαγανδιστικά. Οι οικονομικές κρίσεις που ξεσπούν σε πολλές χώρες, η ενίσχυση του θρησκευτικού φανατισμού, η πυροδότηση της μετανάστευσης... είναι στοχευμένες ενέργειες αυτού του παγκόσμιου ακήρυκτου πολέμου. Όπου τα μη συμβατικά όπλα, όπως το χρέος ή η ψυχολογική προπαγάνδα είναι ανεπαρκή να υποτάξουν τους ανθρώπους, τότε έρχεται η έξαρση των εντάσεων, των θρησκευτικών παθών και της κοινωνικής διάλυσης και τέλος αναλαμβάνουν τα συμβατικά όπλα.

Η ανθρωπότητα παρακολουθεί διχασμένη, διότι είναι θύμα χειραγώγησης και παραπληροφόρησης. Πολύ εύστοχα ο George Orwell είχε γράψει στο προφητικό του έργο "1984" ότι "Η διάδοση της αλήθειας είναι μια πράξη επαναστατική".

Ζούμε σε ένα σύστημα στο οποίο η χειραγώγηση της σκέψης είναι το μεγαλύτερο όπλο του. Η υποστήριξη της ειρήνης και της δικαιοσύνης, αποκαλείται "ρητορική μίσους" και η πολιτική της μισαλλοδοξίας, του ιμπεριαλισμού και του πολέμου αποκαλείται "ρητορική ανθρωπισμού". Δεν είναι πολύς καιρός πριν, που το Ισραήλ χτύπαγε με βόμβες φωσφόρου διασποράς, άμαχο πληθυσμό στην Λωρίδα της Γάζας, μετατρέποντάς την σε μία κόλαση από την οποία οι άνθρωποι δεν είχαν έξοδο διαφυγής. Αυτή την τρομοκρατική ενέργεια γενοκτονίας φυσικά οι Αμερικανικές και Βρετανικές κυβερνήσεις δεν την άκουσαν... Η ευαισθησία τους είναι επιλεκτική και υποκριτική. Πολλές φορές βασίζεται και σε καθαρά ψέματα ή προβοκάτσιες. Οι πανίσχυροι αφέντες του κόσμου, οι πιο αιμοσταγείς ρατσιστές δολοφόνοι της ανθρωπότητας, εμφανίζονται με το προσωπείο του δημοκράτη, ανθρωπιστή, προστάτη των λαών, με το προσωπείο του "καλού" και βάζουν μπροστά τις πολεμικές τους μηχανές για να ισοπεδώσουν ("απελευθερώσουν") χώρες που (ίσως όχι πάντα και αυτές λιγότερο δικτατορικές) δεν εξυπηρετούν τα οικονομικά συμφέροντα της παγκόσμιας ελίτ. Πάντα, στο όνομα της "Δημοκρατίας" και του "ανθρωπισμού" οι παγκόσμιοι εξουσιαστές της Δύσης είναι αυτοί που έχουν καταδικάσει τον τρίτο κόσμο στην πείνα, στην εξαθλίωση και στην μετανάστευση. Οι Ευρωπαίοι διχασμένοι, είναι οι νέοι "Μηδίσαντες". Μία οικονομική ολιγαρχία έχει επιβάλλει έναν παγκόσμιο ολοκληρωτισμό χάρη στην πολιτική του διαίρει και βασίλευε.

Αντιθέτως, οι αρχαίοι έλεγαν "η ισχύς εν τη ενώσει", δηλαδή η δύναμη βρίσκεται στην ενότητα. Ποιά ενότητα όμως; Στην εύθραυστη ενότητα των συμφερόντων ή στην αληθινή ενότητα;