Φανταστήκαμε ένα σχολείο χωρίς τοίχους

Ένα ολιστικό σχολείο στο οποίο ο μαθητής μετέχει βιωματικά και όχι παθητικά.

Ένα σχολείο στο οποίο η αληθινή εμπειρία οδηγεί στην κατάκτηση των εννοιών της Αρετής. Όπου τα βιώματα είναι αυτά που διαπλάθουν μία ψυχοσύνθεση ολοκληρωμένη και όχι ένα σχολείο που προσφέρει συσώρευση στείρων γνώσεων.

Ένα σχολείο που προάγει την εσωτερική αυτοτελειοποίηση, το ομαδικό πνεύμα και όχι την ατομικότητα, το θάρρος και όχι τον φόβο της αποτυχίας.

Ένα σχολείο που προάγει την δημιουργικότητα και την φαντασία, αντιθέτως από τα σχολεία που την φυλακίζουν στο αυτοματοποιημένο τους σύστημα και στα τσιμεντένια άχρωμα κτήρια.

Ένα σχολείο που διδάσκει τον μαθητή πώς να σκέπτεται και όχι τι να σκέπτεται. Ο δρόμος της σοφίας είναι η έρευνα, ο πειραματισμός, το βίωμα, ο διαλογισμός, η ανάλυση και όχι η ικανότητα αποστήθισης. Ο μαθητής πρέπει να μάθει να σκέπτεται.

Ένα σχολείο που απελευθερώνει την αληθινή φύση των δύο φύλων.

Που εναρμονίζει την προσωπικότητα με την ψυχή σε έναν αυτοεπιβεβαιωμένο άνθρωπο χωρίς ανασφάλειες.

Ένα σχολείο στο οποίο η Τάξη και η Ελευθερία ταυτίζονται. Γιατί Τάξη χωρίς Ελευθερία, είναι Τυραννία και Ελευθερία χωρίς Τάξη είναι Αναρχία.

Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα είναι μία παταγώδης αποτυχία της οποίας τα αποτελέσματα βιώνουμε στην κοινωνία σήμερα. Το δικό μας σχολείο, σημαίνει διάπλαση ελεύθερων ανθρώπων με αφυπνισμένη συνείδηση και όχι αυτοματοποιημένων σκλάβων.