Η soft ιδεολογία

"Το εκλογικό σώμα έχει μεταβληθεί σε κοινό, που ναι μεν αποτελείται από καταναλωτές και παθητικούς θεατές αλλά δεν παύει να έχει απαιτήσεις. Για να οργανώσεις τους ανένταχτους πρέπει να αρέσεις, να είσαι διασκεδαστικός. Για να τους κινητοποιήσεις χρειάζονται άρτος και θεάματα. Αντίθετα, δεν είναι απαραίτητο να διαφωτίζεις τον κόσμο με το κύρος των βασικών αρχών, τις οποίες έχουν ενστερνιστεί. Για να μην μένει κενό γράμμα, η σύγχρονη δημοκρατία πρέπει να παρουσιάζεται εξελιγμένη, ενήλικη και κατά συνέπεια ήπια και μετριοπαθής.

Πώς αλλιώς να τους κινητοποιήσεις αν όχι με θέματα του τύπου: “κάτω τα χέρια από...”; κάτω τα χέρια από το ιδιωτικό σχολείο μου, από τον ραδιοφωνικό σταθμό μου, από τον κολλητό μου, από το πανεπιστήμιο μου. Αυτές οι ετερόκλητες συσπειρώσεις, που εμφανίζονται ανυπότακτες σε κάθε πολιτικό καπέλωμα, εκφράζουν με τον ανέμελο και χωρίς επιθετικότητα χαρακτήρα τους μια βαθιά αποπολιτικοποίηση: υπεράσπιση κάποιου δικαιώματος, ηθική αγανάκτηση, πραγματισμό, και κατ’ ουσία, βαθύ συντηρητισμό.

Η νέα ηθική είναι management με καρδιά: έχει κανείς το δικαίωμα να είναι πλούσιος αλλά και το καθήκον να βοηθά τους φτωχούς. Το πάντρεμα αυτού του ηθικού αιτήματος μ’ αυτόν τον έμπρακτο κερδοσκοπισμό, της ρητορικής για τα ανθρώπινα δικαιώματα με τον κοινωνικό κυνισμό (που προσαρμόζεται χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία στην πραγματικότητα της νέας φτώχειας), φανερώνει την άνοδο ενός νέου πραγματισμού χωρίς αναστολές."

Francois-Bernard Huyghe
"Η Soft-ιδεολογία" (Ελληνική Ευρωεκδοτική)