Οι ημέρες του καλοκαιριού του 2015 πέρασαν ανεπιστρεπτί και ήταν γεμάτες εντάσεις. Οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας, ήταν ως συνήθως βυθισμένοι στον αρνητισμό της καθημερινότητας, στην κριτική και στην διαμαρτυρία, σε πολιτικούς διχασμούς, εκλογές ή αποχές, αναμασώντας τα τετριμμένα... πάντα όμως ουσιαστικά αδρανείς ακολουθώντας τον ρυθμό που δίνουν τα τύμπανα της οθόνης, είτε τηλεοπτικής, είτε διαδικτυακής. Όσο για εμάς... όλη αυτή η θερινή περίοδος ήταν αντιστρόφως έντονη. Ακατάπαυστη εργασία για τον σκοπό μας, ταξίδια, συγκινήσεις και επιτεύγματα στην πράξη, ατομικά και συλλογικά. Όσο οι περισσότεροι σήμερα ασχολούνται με την πολιτική με την πιο μίζερη έννοια του όρου, για εμάς αντιστρόφως, αυτή σημαίνει να ξαναβρούμε την αίσθηση της Κοινότητας. Όσο ο ωφελιμισμός, ο εγωισμός, ο ατομικισμός και η ασθένεια της κριτικής, είναι οι κινητήρες της κοινωνικής δράσης που καταστρέφουν όλες τις μορφές αλληλεγγύης, εμείς με πείσμα πορευόμαστε στην αντίθετη κατεύθυνση. Σήμερα η χρήση της λέξης Κοινότητα γίνεται από πάρα πολλές ομάδες και με αντίστοιχα πάρα πολλές ερμηνείες. Έχουμε πολλών ειδών κοινότητες, οι οποίες όμως στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αποτελούν Κοινότητα με την ολιστική και διαμορφωτική έννοια του όρου, αλλά απλές συναθροίσεις ατόμων με βάση κάποιες κοινές συμβάσεις – συνθήκες, παρονομαστές ή μορφές. Τα άτομα στην κοινωνία, πολλές φορές, δεν έχουν καμία αληθινή σχέση μεταξύ τους και αυτό που καθορίζει την δημιουργία μιας κοινότητας, είναι είτε ένας κοινός σκοπός, είτε ένα απατηλό «κοινωνικό συμβόλαιο» (που κατοχυρώνεται στην αρχή του φιλελευθερισμού - «δίνω και λαμβάνω»), όπου ο δεσμός της αλληλεγγύης αντικαθίσταται από ατομικά συμφέροντα και βλέψεις προσωπικής ανάδειξης. Οι σχέσεις μέσα σε μία αληθινή Κοινότητα και στις κοινωνικές της προεκτάσεις, βασίζονται σε μία συνείδηση, σε ένα «καθήκον» και μία «δέσμευση» που οδηγεί στον σεβασμό, στην αλληλεγγύη και κατόπιν σ' αυτή την αίσθηση του ανήκειν. Στον μεσαίωνα οι θρυλικοί ιππότες αυτό το αποκαλούσαν «Τάξη». Οι περισσότεροι άνθρωποι των καιρών μας, περιμένουν εύκολες και γρήγορα λύσεις στα προβλήματα, με τον ίδιο τρόπο που θέλουν και «κάποιος» να τους φέρει «ανάπτυξη» τόσο στο κοινωνικό επίπεδο, όσο και στο οικονομικό τους. Η εικόνα της «επανάστασης» που έχουν είναι ενός «ξεσηκωμού», βασικό στοιχείο του οποίου είναι η ποσότητα, η μαζικότητα, το «κίνημα». Έτσι πάνε όπως πάει το ρεύμα. Ενθουσιάζονται και απογοητεύονται εύκολα, αλλά δεν έχουν συνηθίσει να εργάζονται με επιμονή και υπομονή σε έναν δρόμο συνείδησης και αλλαγής. Μία αληθινή επανάσταση, προϋποθέτει βαθιά αλλαγή νοοτροπίας και βάθος χρόνου. Δεν φτάνει μια ανατροπή. Αντίθετα λοιπόν με όλους αυτούς, ένα πολύ βασικό μας χαρακτηριστικό είναι ότι εμείς ΔΕΝ επιζητούμε εξουσία για ν' αλλάξουμε τα πράγματα, γιατί γνωρίζουμε καλά ότι οι μεγάλες αλλαγές γίνονται σε άλλο επίπεδο και με άλλο τρόπο. Και κυρίως από αυτές τις σημαντικές μειοψηφίες που έχουν διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Επιζητούμε τα ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας σε μία ενεργητική στάση ζωής. Εμείς δεν θέλουμε ανάμεσά μας ούτε χομπίστες, ούτε οπαδούς, ούτε φετιχιστές που θέλουν απλά κάπου να ανήκουν. Ούτε βεβαίως όσους περιμένουν Σωτήρες και Αρχηγούς να τους δώσουν λύσεις, ή να τους ακολουθούν, κάτι που τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους και τους επιτρέπει να κάνουν την προσφιλή στην Ελλάδα μας, εκ του ασφαλούς κριτική.
Με Like στο Facebook και μεγάλα λόγια δεν αλλάζει ο κόσμος. Αναπτύσσουμε λοιπόν τις δομές μας, επάνω στις τρεις διαστάσεις του ιπποτικού μας συμβόλου: Σχολή - Κοινότητα - Κοινωνία. Κι αυτό δίνει νόημα στην ζωή μας και δημιουργεί μία παράλληλη πραγματικότητα. Αυτό το καλοκαίρι, ξεκίνησε δεύτερος κύκλος σχολής παράλληλα με τον τρέχοντα. Δημιουργήσαμε μία βιβλιοθήκη 2.000 βιβλίων, χάρη στην συνεισφορά και την κινητοποίηση πολλών φίλων. Άλλος με πέντε και άλλος με εκατοντάδες βιβλία. Μεταξύ αυτών μπορεί να βρει κανείς σπάνιες και παλιές εκδόσεις των αρχών του περασμένου αιώνα. Θέλει πολύ δουλειά όμως ακόμη. Έγινε η κατασκήνωσή μας, για 3 ημέρες αυτή τη φορά, στο βουνό πάνω από τις Θερμοπύλες, με πάρα πολλές θεματικές, πολύ πεζοπορία στη φύση και πολλά ευτράπελα που θα έχουμε να θυμόμαστε γιατί πάντα πρέπει να γίνεται κάτι να θυμόμαστε... Αναπτύξαμε την συνεργασία με άλλες ομάδες με τις οποίες έχουμε κοινές αντιλήψεις και νοιώθουμε συνοδοιπόροι προς τις ιδέες μας. Ξεκινούν νέοι κοινοτικοί χώροι στην Αττική και γιαυτό χρειαζόμαστε κάθε έναν και κάθε μία που θέλει να βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτοί οι ζωτικοί χώροι είναι απαραίτητοι για να αναπνεύσουν ελεύθερα οι διαφορετικοί και δημιουργικοί άνθρωποι, αλλά και για τον ενεργό ρόλο μας στα κοινωνικά προβλήματα. Επίσης για πρώτη φορά μεταφράστηκε ένα όχι και μικρό μέρος της ύλης μας, στα ισπανικά, χάρη στην ηρωική προσπάθεια ενός μόνο ανθρώπου που αφιέρωσε πολλές νύχτες κοπιώδους εργασίας. Έτσι στον όμορφο ισπανικό βορρά φυτεύτηκε άλλο ένα μικρό «βελανίδι» από την Ελλάδα. Και τέλος κάθε μήνα οι εξορμήσεις μας στην ιερή ελληνική φύση με ατελείωτες συζητήσεις και δραστηριότητες. Θα έχουμε να θυμόμαστε αυτό το καλοκαίρι. Βέβαια όλ' αυτά μας ανάγκασαν να αφήσουμε πίσω πολλά άλλα πράγματα, όπως την ιστοσελίδα και το περιοδικό μας, θα επανέλθουν όμως όλα στον ρυθμό τους. Και αυτό το φθινόπωρο ξεκινούν πάλι οι δενδροφυτεύσεις βελανιδιάς σε πρώην δασικές εκτάσεις, ενώ τα περσινά και προπέρσινα δεντράκια έχουν φθάσει τα 20 εκατοστά ύψος! Μαζί μ' αυτά μεγαλώνουμε κι εμείς γεμάτοι αποφασιστικότητα για το μέλλον. Όπως κι αν τα φέρουν οι καιροί. Εμείς άλλωστε μαθαίνουμε ν' αναπτυσσόμαστε με όλους τους καιρούς. Πότε γρήγορα, πότε αργά. Άλλοτε με ρίζες, άλλοτε με κλαδιά. Πάντα όμως προς το φως. Νέα σπορά ελπίδας μέσα στην καμμένη γη και σίγουρα όχι κάτι απ' τα παλιά.
Με Like στο Facebook και μεγάλα λόγια δεν αλλάζει ο κόσμος. Αναπτύσσουμε λοιπόν τις δομές μας, επάνω στις τρεις διαστάσεις του ιπποτικού μας συμβόλου: Σχολή - Κοινότητα - Κοινωνία. Κι αυτό δίνει νόημα στην ζωή μας και δημιουργεί μία παράλληλη πραγματικότητα. Αυτό το καλοκαίρι, ξεκίνησε δεύτερος κύκλος σχολής παράλληλα με τον τρέχοντα. Δημιουργήσαμε μία βιβλιοθήκη 2.000 βιβλίων, χάρη στην συνεισφορά και την κινητοποίηση πολλών φίλων. Άλλος με πέντε και άλλος με εκατοντάδες βιβλία. Μεταξύ αυτών μπορεί να βρει κανείς σπάνιες και παλιές εκδόσεις των αρχών του περασμένου αιώνα. Θέλει πολύ δουλειά όμως ακόμη. Έγινε η κατασκήνωσή μας, για 3 ημέρες αυτή τη φορά, στο βουνό πάνω από τις Θερμοπύλες, με πάρα πολλές θεματικές, πολύ πεζοπορία στη φύση και πολλά ευτράπελα που θα έχουμε να θυμόμαστε γιατί πάντα πρέπει να γίνεται κάτι να θυμόμαστε... Αναπτύξαμε την συνεργασία με άλλες ομάδες με τις οποίες έχουμε κοινές αντιλήψεις και νοιώθουμε συνοδοιπόροι προς τις ιδέες μας. Ξεκινούν νέοι κοινοτικοί χώροι στην Αττική και γιαυτό χρειαζόμαστε κάθε έναν και κάθε μία που θέλει να βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτοί οι ζωτικοί χώροι είναι απαραίτητοι για να αναπνεύσουν ελεύθερα οι διαφορετικοί και δημιουργικοί άνθρωποι, αλλά και για τον ενεργό ρόλο μας στα κοινωνικά προβλήματα. Επίσης για πρώτη φορά μεταφράστηκε ένα όχι και μικρό μέρος της ύλης μας, στα ισπανικά, χάρη στην ηρωική προσπάθεια ενός μόνο ανθρώπου που αφιέρωσε πολλές νύχτες κοπιώδους εργασίας. Έτσι στον όμορφο ισπανικό βορρά φυτεύτηκε άλλο ένα μικρό «βελανίδι» από την Ελλάδα. Και τέλος κάθε μήνα οι εξορμήσεις μας στην ιερή ελληνική φύση με ατελείωτες συζητήσεις και δραστηριότητες. Θα έχουμε να θυμόμαστε αυτό το καλοκαίρι. Βέβαια όλ' αυτά μας ανάγκασαν να αφήσουμε πίσω πολλά άλλα πράγματα, όπως την ιστοσελίδα και το περιοδικό μας, θα επανέλθουν όμως όλα στον ρυθμό τους. Και αυτό το φθινόπωρο ξεκινούν πάλι οι δενδροφυτεύσεις βελανιδιάς σε πρώην δασικές εκτάσεις, ενώ τα περσινά και προπέρσινα δεντράκια έχουν φθάσει τα 20 εκατοστά ύψος! Μαζί μ' αυτά μεγαλώνουμε κι εμείς γεμάτοι αποφασιστικότητα για το μέλλον. Όπως κι αν τα φέρουν οι καιροί. Εμείς άλλωστε μαθαίνουμε ν' αναπτυσσόμαστε με όλους τους καιρούς. Πότε γρήγορα, πότε αργά. Άλλοτε με ρίζες, άλλοτε με κλαδιά. Πάντα όμως προς το φως. Νέα σπορά ελπίδας μέσα στην καμμένη γη και σίγουρα όχι κάτι απ' τα παλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου