Αμμιανός Μαρκελλίνος, ο τελευταίος Έλληνας μεγάλος ιστορικός της ύστερης Ρωμαϊκής περιόδου. Το έργο του Res gestae κατατάσσεται μεταξύ των μεγάλων έργων της τάξεως του Λίβιου και του Τάκιτου. Μια καταγραφή των ιστορικών γεγονότων είκοσι πέντε ετών, κατά την διάρκεια που έζησε ως αυτόπτης μάρτυρας ο ίδιος ο Μαρκελλίνος, καλύπτοντας την περίοδο της αυτοκρατορίας του Κωσταντίου, του Ιουλιανού, του Ιοβιανού, του Βάλη.
Καταγράφει μια περίοδο δραματικών αλλαγών, μιας αυτοκρατορίας εξαντλημένης από την υπερβολική φορολόγηση, την διαφθορά, την καταστροφή των μεσαίων τάξεων, την πορεία προς την πτώση μιας αυτοκρατορίας.
To Α΄ μέρος αυτής της τρίτομης σειράς, βιβλία XIV-XIX, αναφέρεται στην ζωή και το έργο του Ιουλιανού. Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος έζησε τα γεγονότα των διωγμών, επί Κωνστάντιου Β΄, στην Σκυθόπολη, (εναντίον των Εθνικών), περίοδο που αρκούσε κάποιος να φέρει «...στο λαιμό κάποιο φυλαχτό που προστατεύει από τον πυρετό ή οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, ή υπήρχαν μαρτυρίες κακόβουλων ανθρώπων ότι επισκέφθηκε κάποιον τάφο το βράδυ, για να τον βρουν ένοχο και να τον εκτελούσαν ως μάγο ή ως ερευνητή της φρίκης των τάφων και των ανάξιων σκιών των φαντασμάτων που τους στοιχειώνουν. Πράγματι, το θέμα το χειρίστηκαν πολύ σοβαρά, λες και το πλήθος των ανθρώπων ζητούσαν, στην Κλάρο ή στις δρυς τής Δωδώνης ή στο Δελφικό Μαντείο, την επίτευξη του μοναδικού στόχου τους, την καταστροφή του αυτοκράτορα.» (XIX, 12, 14-15).
Καταγράφει μια περίοδο δραματικών αλλαγών, μιας αυτοκρατορίας εξαντλημένης από την υπερβολική φορολόγηση, την διαφθορά, την καταστροφή των μεσαίων τάξεων, την πορεία προς την πτώση μιας αυτοκρατορίας.
To Α΄ μέρος αυτής της τρίτομης σειράς, βιβλία XIV-XIX, αναφέρεται στην ζωή και το έργο του Ιουλιανού. Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος έζησε τα γεγονότα των διωγμών, επί Κωνστάντιου Β΄, στην Σκυθόπολη, (εναντίον των Εθνικών), περίοδο που αρκούσε κάποιος να φέρει «...στο λαιμό κάποιο φυλαχτό που προστατεύει από τον πυρετό ή οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, ή υπήρχαν μαρτυρίες κακόβουλων ανθρώπων ότι επισκέφθηκε κάποιον τάφο το βράδυ, για να τον βρουν ένοχο και να τον εκτελούσαν ως μάγο ή ως ερευνητή της φρίκης των τάφων και των ανάξιων σκιών των φαντασμάτων που τους στοιχειώνουν. Πράγματι, το θέμα το χειρίστηκαν πολύ σοβαρά, λες και το πλήθος των ανθρώπων ζητούσαν, στην Κλάρο ή στις δρυς τής Δωδώνης ή στο Δελφικό Μαντείο, την επίτευξη του μοναδικού στόχου τους, την καταστροφή του αυτοκράτορα.» (XIX, 12, 14-15).
Εκδόσεις: Εύανδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου