Από αρχαιολογική άποψη η Λυκώρεια (Λιάκουρα σήμερα ονομάζεται από τους ντόπιους) ήταν μία πόλις στον Παρνασσό και μυθολογικά η πρώτη πόλις της Ελλάδος μετά τον κατακλυσμό. Κατά τον μύθο λοιπόν, θεωρείται η γενέτειρα του Ελληνισμού μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος. Έτσι όταν στην εποχή του Δευκαλίωνος εμαίνετο ο κατακλυσμός, οι κάτοικοι των Δελφών -πανάρχαιου και εναπομείναντος πνευματικού κέντρου- ακούγοντας μέσα στο πανδαιμόνιο τις ωρυγές των λύκων από τον Παρνασσό να τους καλούν (που στην απόδοση του μύθου δεν είναι άλλοι από τους μεμυημένους – σοφούς ιερείς των Δελφών), έσπευσαν βρίσκοντας προστασία στην κορυφή του. Σ' αυτή την κορυφή προσάραξε αργότερα η κιβωτός με τον Δευκαλίωνα και την σύζυγο του Πύρρα, τους γενάρχες των Ελλήνων. Με τη βοήθεια λοιπόν του Δευκαλίωνος ιδρύθηκε η πόλις ΛΥΚΩΡΕΙΑ!
Όνομα συμβολικό από κάθε άποψη... Είναι λοιπόν οι «λύκων ωρυγές» που καλούν στην σωτηρία, αλλά και ετυμολογικά ο τόπος απ' όπου «ρέει λύκη», φως. Το φως της αναγέννησης, της αντίστασης, το πνευματικό φως ενός νέου πολιτισμού, το φως του Ελληνικού πνεύματος. Λυκώρεια σημαίνει Φωτογένεση.
Σήμερα μέσα σε έναν σύγχρονο ανάλογο κατακλυσμό πολιτισμικής καταστροφής και παρακμής, σταθήκαμε μόνοι και αφουγκραστήκαμε μέσα στην πολύβουη νύκτα της ανθρωπότητος τις κραυγές των λύκων από κορφές απρόσιτες… Ενάντια στην αδιαφορία και τον ατομικισμό, καλούμε στο δύσκολο ανηφορικό μονοπάτι προς την κορυφή. Για μας η πίστη, οι αιώνιες πνευματικές ιδέες και η αγωνιστικότητα, είναι αυτή η κιβωτός που οδηγεί σε μια νέα φωτοβόλα ΛΥΚΩΡΕΙΑ. Εκεί όπου θα λάμψει το φώς μιας νέας χρυσής εποχής. Ενός Νέου Ανθρώπου και ενός Νέου Πολιτισμού.