Το "American Loneliness" αφηγείται το μοναχικό ταξίδι του σκηνοθέτη Mathieu Le Lay σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές του πλανήτη: την αμερικανική Δύση. Η ιστορία του είναι ένα σακίδιο στην πλάτη και μία περιπέτεια έξι εβδομάδων μέσα από το Κολοράντο, το Ουαϊόμινγκ, την Μοντάνα και την Ουάσιγκτον. Από τις χιονοθύελλες του Yellowstone μέχρι την άγρια ακτή του Ειρηνικού, αυτή είναι η ιστορία της αναζήτησης του για την ελευθερία, την φύση και την λιτή ζωή.
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015
Samsara
Samsara είναι μια θιβετιανή λέξη που στα σανσκριτικά σημαίνει τον ατέρμονο κύκλο της ζωής, μια έννοια τόσο ευρεία αλλά και εσωτερική, που ορίζει την ίδια την ψυχή του κόσμου, εκδηλωμένη παντού. Είναι το σημείο εκκίνησης για τους κινηματογραφιστές Ron Fricke και Mark Magidson, καθώς ψάχνουν για το αόριστο ρεύμα διασύνδεσης που περνά μέσα από τη ζωή μας. Γυρισμένο σε διάστημα σχεδόν πέντε ετών και σε είκοσι πέντε χώρες, το Samsara μας μεταφέρει σε ιερούς χώρους, ζώνες βιβλικής καταστροφής, βιομηχανικές περιοχές, καθώς και στα θαύματα της φύσης, μέσα από μια ασύγκριτη εμπειρία αισθήσεων.
Ολόκληρο το ντοκιμαντέρ εδώ
Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015
Ιουλίου Έβολα: "Το μονοπάτι της αυτοπραγμάτωσης στα μυστήρια του Μίθρα".
Νέα έκδοση!
5 ευρώ (+ ταχυδρομικά)
Παραγγελίες:
Lykoreia@gmail.com
Παραγγελίες:
Lykoreia@gmail.com
Τηλ.: 6947492797
Facebook: Λυκώρεια
και στα βιβλιοπωλεία των Αθηνών
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015
Τέχνη και Δίκαιο
"Η έννοια του πολιτισμού περιλαμβάνει, στην ευρύτητά της, την έννοια της καλλιέργειας, αλλά υπό στενότερη θεώρηση, μπορεί να διαφοροποιηθεί από την καλλιέργεια επί τη βάσει του ισχυρισμού ότι ο πολιτισμός συνίσταται στα μέσα και στο αποτέλεσμα της προσπάθειας μια συλλογικής συνείδησης, της συνείδησης της πόλεως, να επιτύχει για τον εαυτό της καλύτερους όρους προσαρμογής στον κόσμο, ενώ καλλιέργεια είναι το αποτέλεσμα μιας αναστοχαστικής στάσης του ανθρώπου απέναντι στη ζωή του και στον εαυτό του.
Συνεπώς, ο πολιτισμός μπορεί να θεωρηθεί ως μια δομή η οποία αποτελείται από τεχνολογία και θεσμούς, ενώ η καλλιέργεια ως μια αναστοχαστική κριτική στάση απέναντι στους θεσμούς και την τεχνολογία και μια προσπάθεια υπέρβασης των θεσμών με τη χρήση των μύθων και των αρχετύπων.
Η πολύπλοκη δομή του μύθου αντιστοιχεί στη δομή των θεσμών, αλλά επειδή ο μύθος αφορά στο πνευματικό περιεχόμενο των πραγμάτων, υπερβαίνει τους θεσμούς και γι αυτό η αλλαγή των θεσμών προϋποθέτει αλλαγή της κυρίαρχης μυθολογίας.
Σε τελευταία ανάλυση, η καλλιέργεια μπορεί να αποτελεί αφενός αντανάκλαση, και αφετέρου υπέρβαση του υλικού πολιτισμού και του ενγένει τρόπου δόμησης μιας κοινωνίας αποτελώντας είτε το φαντασιακό της υποστύλωμα, είτε τον φαντασιακό της αναμορφωτή ανάλογα με τις εποχές, τους καιρούς και τα είδη των κοινωνιών στις οποίες αναπτύσσεται.
Όπως έγραφε και ο HUGO BALL, ένας από τους πρωτεργάτες του καλλιτεχνικού κινήματος ΝΤΑΝΤΑ, στις 5 Μαίου 1917 για την πολιτική διάσταση της τέχνης: η τέχνη είναι για μας μια ευκαιρία για κοινωνική κριτική, και για πραγματική κατανόηση του αιώνα στον οποίο ζούμε.
Έτσι, η καλλιτεχνική συνείδηση χαρακτηρίζεται από μια ιδιόμορφη καλλιτεχνική διαλεκτική σχέση μεταξύ ελευθερίας και λογικής, αλήθειας και πλάνης, τάξης και κατάλυσης της τάξης, αποτελεί μια πράξη αυτονομίας και όχι ανομίας."
Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015
Στράτος Θεοδοσίου: "Η μυθολογία των άστρων και των αστερισμών"
Τα ουράνια σώματα, σε συνδυασμό με την τρομακτική εμφάνιση άλλων γήινων φαινομένων, όπως ο κεραυνός και η αστραπή γέμισαν τις καρδιές των πρώτων ανθρώπων με δέος και φόβο. Αποτέλεσμα ήταν η συγκλονισμένη ανθρώπινη σκέψη να θεοποιήσει και να λατρέψει αρκετά από αυτά, στην προσπάθειά της να τα εξευμενίσει και να τα κάνει φιλικά.
Μη μπορώντας όμως η ανθρώπινη νόηση να δώσει λογικά ικανοποιητικές εξηγήσεις, για την ύπαρξη και τα φαινόμενα του κόσμου, τα συνέδεσε, μέσα από πολύπλοκους και θαυμαστούς μύθους, με φιλικά και αγαπημένα πρόσωπα ή με ισχυρούς θεούς και ήρωες, που η παράδοση τους ήθελε αθάνατους και κραταιούς να ελέγχουν και να κατευθύνουν τις τύχες των ανθρώπων από ψηλά.
Έτσι, γεννήθηκε η υπέροχη ελληνική αστρονομική μυθολογία, αυτό το θαυμαστό παραμύθι των άστρων, που θα το δούμε να ξετυλίγεται από τους αειφανείς αστερισμούς του Βόρειου ουρανού.
Μη μπορώντας όμως η ανθρώπινη νόηση να δώσει λογικά ικανοποιητικές εξηγήσεις, για την ύπαρξη και τα φαινόμενα του κόσμου, τα συνέδεσε, μέσα από πολύπλοκους και θαυμαστούς μύθους, με φιλικά και αγαπημένα πρόσωπα ή με ισχυρούς θεούς και ήρωες, που η παράδοση τους ήθελε αθάνατους και κραταιούς να ελέγχουν και να κατευθύνουν τις τύχες των ανθρώπων από ψηλά.
Έτσι, γεννήθηκε η υπέροχη ελληνική αστρονομική μυθολογία, αυτό το θαυμαστό παραμύθι των άστρων, που θα το δούμε να ξετυλίγεται από τους αειφανείς αστερισμούς του Βόρειου ουρανού.
Διαβάστε περισσότερα για τον καθηγητή και τα βιβλία του:
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015
Ο νέος παγκόσμιος πόλεμος: Ασύμμετρη απειλή και τρομοκρατία
Απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη «Θεωρία του Πολέμου» (Εκδόσεις Θεμέλιο 1997), σελ. 375-6
«Χώρες ανήμπορες να ανταποδώσουν, έστω καί μέ λίγα, αλλα έπώδυνα πλήγματα από μακριά, τα πολλά πλήγματα πού θα δέχονταν από κοντά, θα ήσαν αθύρματα στα χέρια του̃ πλανητικου̃ ήγεμόνα καί θα μεταβάλλονταν σέ πεδίο ασκήσεων καί δοκιμών της στρατιωτικής του τεχνολογίας και τής πολεμικής του έτοιμότητας. Έτσι, σύντομοι καί έντατικοί, οἰονεί «χειρουργικοί» πόλεμοι, όπου ή ὐψηλή στρατιωτική τεχνολογία θα έκδιπλώνει ανεμπόδιστα τίς δυνατότητές της καί θα κρίνει αποκλειστικά την έκβαση του πολέμου, εἶναι πιθανοί μονάχα όταν ὁ ένας από τούς δύο ἐμπολέμους, ὁ «χειρούργος» δηλαδή, ὐπερέχει λίγο πολύ συντριπτικά· ὅσοι λοιπόν προβλέπουν ότι στό μέλλον θα έπικρατήσει αὐτή ή μορφή πολέμου, στήν πραγματικότητα έχουν απλώς κατά νου̃ν έναν ορισμένο συσχετισμό δυνάμεων. Μέ δεδομένον αὐτόν τόν συσχετισμό, ὁ ασθενέστερος μόνο μία δυνατότητα έχει να μεταφέρει (ἐν μέρει) τόν πόλεμο στό έδαφος του̃ ἰσχυροτέρου, να έπιτύχει δηλαδή μέ αλλα μέσα ὅ,τι μια μεσαία ή μείζων Δύναμη θα κατάφερνε μέ τούς βαλλιστικούς της πυραύλους· ή δυνατότητα αὐτή εἶναι ή τρομοκρατία καί η δολιοφθορα. Οἱ Δυναμεις, οί ὁποίες διεκδικούν αύτονόητα για τόν ἑαυτό τους τό δικαίωμα ἐπεμβασεως όπου καί όποτε θέλουν, έπικαλούμενες και αὐτό ούτε καν παντα «ανθρωπιστικούς» καί «είρηνευτικούς» σκοπούς, θα μαθουν σέ διαφορες περιπτώσεις στό μέλλον ότι επέμβαση δέν έξαγεται μόνον ὑπό μορφή στρατιωτικών ἐπιχειρήσεων αλλα καί είσαγεται ὑπό μορφή τρομοκρατικών ἐνεργειῶν. Όπου αύτές έχουν πολιτικά κίνητρα, μπορούν να χαρακτηρισθου̃ν ὡς ή απαντηση του̃ φτωχού στή στρατιωτική ίσχύ του̃ πλουσίου· πρόκειται δηλαδή για μια πολιτική βούληση πού δέν έχει τα πολεμικά μέσα για να έκφρασθεί πλήρως καί ανοιχτα σέ έπίπεδο ισοτιμίας μέ τον αντίπαλο. Ώστόσο κάθε γενικός ὁρισμός τής τρομοκρατίας είναι επισφαλής, όχι μόνον ἐξ αίτίας του̃ πλήθους τών μορφών καί τών πηγών της, αλλά καί γιατί δύσκολα αποφεύγει κανείς, ὡς φίλος, τόν ἐξωραισμό ή, ὡς έχθρός, τό ανάθεμα. Ἄς μείνουμε λοιπόν σέ κριτήρια πιό χειροπιαστα κι ας παρατηρήσουμε ότι τρομοκρατία ασκούμενη ὡς ὑποκαταστατο πολεμικής πραξης έναντια σέ μια μεγαλη Δύναμη δέν είναι πιθανό να προσλαμβανει τή μορφή τής δολοφονικής απόπειρας κατά μεμονωμένων προσώπων, όπως γινόταν τόν 19ο αί. καί στίς αρχές τοῦ 20ου̃ στή Ρωσσία, αλλα καί στήν ὑπόλοιπη Εύρώπη, καί όπως έν μέρει ξαναγινε κατα τή δεκαετία του̃ 1970 καί του̃ 1980, κυρίως στή Γερμανία καί στήν Ἱταλία. Σε όλες αύτές τίς περιπτώσεις, φορείς τών τρομοκρατικών πραξεων ήσαν μικρές όμαδες έξεγειρόμενες έναντίον του̃ έσωτερικου̃ καθεστώτος τής χώρας τους, τό ὁποῖο στα ματια τους τό συμβόλιζαν κατά τόν ένα ή τόν άλλο τρόπο τα δολοφονούμενα πρόσωπα. Ἄν όμως οί τρομοκρατικές ἐνέργειες κατευθύνονται από ἔνα εξωτερικό κέντρο καί σκοπεύουν να βλάψουν μια ξένη Δύναμη, εί δυνατόν όσο θα τήν έβλαπτε καί ένας κανονικός πόλεμος, τότε πρέπει ν' αναζητήσουν άλλο πεδίο. Αύτό τό προσφέρει ή ἴδια ή ὑφή τής υψηλα ἐκτεχνικευμένης κοινωνίας, ή ὁποία από πρώτη όψη είναι απείρως περίπλοκη, διακλαδωμένη καί κατακερματισμένη, ἐνώ στην πραγματικότητα ή λειτουργία της ἐξαρτάται από σχετικά ὀλιγαριθμα ἐνεργειακα καί πληροφορικα κέντρα. Γι' αὐτό καί εἶναι στό σύνολό της τόσο τρωτή όσο δέν ήταν καμμία κοινωνία του̃ παρελθόντος. Ένας αξιωματούχος της Ἀμερικανικής Ύπηρεσίας Πληροφοριών εἶπε πρόσφατα ότι αν είχε στή διαθεσή του ένα δισ. δολλαρια καί 20 ὶκανούς hackers θα μπορου̃σε να παραλύσει τίς Ἡνωμένες Πολιτεἰες. Σίγουρα δέν πρόκειται για κομπορρημοσύνη, αλλά για δήλωση βασιζόμενη σέ βαθειά γνώση τών πραγμάτων καί τών συσχετισμών τους. Έάν οι τρομοκρατικές ένέργειες έπικεντρωθου̃ν μέ τήν ἴδια γνώση καί μέ τήν αναλογη επιμονή σέ τέτοιους κρίσιμους κόμβους, τότε είναι βέβαιο ότι μποροῦν να γονατίσουν μια σύγχρονη δυτική κοινωνία. Καί κρίσιμοι κόμβοι δέν είναι μόνον τα παντοειδή ηλεκτρονικα συστήματα, αλλά καί οἱ μεγαλοι ένεργειακοί σταθμοί ή τα αποθέματα νερου̃, πού προσβαλλονται εύκολα μέ ίούς· η χρήση χημικών καί βιολογικών μέσων μπορεί ἐπίσης να έχει σαρωτικα αποτελέσματα, αν σκεφθου̃με λ.χ. ότι μέ 30 κιλα ανθρακος σκοτώνονται 30.000 άνθρωποι. Τό μεγαλο μειονέκτημα μικρών, καί μάλιστα μή δυτικών χωρών, οί ὁποίες θα έπιθυμου̃σαν να καμουν έξαγωγή τρομοκρατικών ἐνεργειών στίς δυτικές μητροπόλεις, είναι ή έλλιπής γνώση του̃περιβαλλοντος καί ή οργανωτική αδεξιότητα, ίδιαίτερα σέ σύνθετα καί φιλόδοξα έγχειρήματα, όπως έπίσης καί η σχετική ανικανότητα αριστου συσχετισμου̃ μέσων καί σκοπών, έτσι ὥστε να έπιτευχθεί τό μέγιστο πολιτικό καί ψυχολογικό αποτέλεσμα· αλλωστε ή πρόκληση γενικής ὑστερίας σέ κοινωνίες έθισμένες στήν ευημερία καί στήν ασφαλεια δέν αποτελεί καθί έαυτήν δύσκολη ὑπόθεση, απεναντίας μαλιστα: φαίνεται ὅτι ακριβώς σέ τέτοιες κοινωνίες η ροπή πρός τήν ὑστερία είναι ίδιαίτερα έντονη.
Έφ’ όσον ἐδώ δέν έξετάζουμε τήν τρομοκρατία γενικά, αλλά μονάχα ὡς ὑποκαταστατο ή ὡς συνέχιση ένός πολέμου μεταξύ κρατών, μιλούμε όχι για γηγενή, αλλα για είσαγόμενη τρομοκρατία (έστω καί αν γηγενείς συνεργάζονται μέ τό ξένο κρατος πού ύποκινεί τίς τρομοκρατικές ἐνέργειες). Ἡ διάκριση είναι κρίσιμη ὡς πρός τήν πιθανή έκταση καί τίς πιθανές προοπτικές τής τρομοκρατικής δρασης. Ἡ είσαγόμενη τρομοκρατία μπορεί να έπιφέρει αξιόλογα αποτελέσματα, ὅμως προφανώς δέν είναι δυνατόν να παρει αξιόλογες διαστασεις, τουλαχιστον μέ τήν έννοια ὅτι θα βρεί έρείσματα σα έναν ευρύτερο κύκλο συμπαθούντων. Ἀπεναντίας, φιλοδοξία καθε γηγενούς τρομοκρατίας, αν καί συνήθως απραγματοποίητη, εἴτε να μετεξελιχθεί σέ ανταρτοπόλεμο μέ απόρθητες βασεις έξορμήσεως καί μέ πληθος υποστηρικτών ή συνοδοιπόρων. Όπως βέβαια διδασκει ή ίστορική έμπειρία, ή διεξαγωγή ανταρτοπολέμου συνεπάγεται κατά κανόνα πράξεις τρομοκρατίας, ὡστόσο αναμεσα σέ ανταρτοπόλεμο καί τρομοκρατία μπορούμε να χαραξουμε μια ἐννοιολογική διαχωριστική γραμμή λέγοντας ότι ανταρτοπόλεμος είναι μια ένοπλη αμφισβήτηση της κατεστημένης έξουσίας, η οποία λόγω της πραγματικής έκτασης καί του ὁρατου̃ ή λανθάνοντος δυναμικού της θέτει απτά ζήτημα αλλαγής του̃ κατόχου της έξουσίας, ἐνώ από τήν τρομοκρατία, ὅσο έπιδεικτικα κι αν αμφισβητεί αὐτή τήν κατεστημένη ἐξουσία, λείπει ακριβώς τούτη η διασταση.» … «διαφορισμένη καί περίπλοκη κοινωνία, της όποίας η λειτουργία, καθώς είπαμε, εξαρτάται από σχετικά λίγα κέντρα τους στόχους της τρομοκρατίας στό μέλλον, συγκεντρώνει ταυτόχρονα τούς ανθρώπους στίς πόλεις, κάνει τήν ύπαιθρο πληθυσμιακά, οίκονομικά καί πολιτικά αμελητέα. Καθώς η διαδικασία αὐτή επιτελείται σέ παγκόσμιο επίπεδο, ό ανταρτοπόλεμος χανει τό πεδίο της εκδίπλωσής του ακόμα καί στήν Ἀσία ή στή Λατινική Ἀμερική· αλλωστε ή ήδη αποψιλωμένη ύπαιθρος εἶναι όσο ποτέ άλλοτε εκτεθειμένη στα όπλα καί προσιτή στα μεταφορικά μέσα του̃ τακτικου̃ στρατου̃. Έτσι, τα μειονεκτήματα τῶν ανταρτικῶν σωματων εναντι του̃ τελευταίου επαυξανονται, ενῶ παραλληλα εκλείπουν όλο καί περισσότερο οί ἱστορικές προϋποθέσεις πού εξεθρεψαν τα ανταρτικα κινήματα, πρό παντός ὁ εθνικοαπελευθερωτικός καί αντιαποικιακός αγώνας. Μπορούμε λοιπόν να επαναλαβουμε εμφατικα τή θέση ότι ὁ ανταρτοπόλεμος σήμερα ἔχει προοπτικες μόνον εκεί όπου ταυτίζεται με ένα πανεθνικό κίνημα εναντίον μιας ξένης Δύναμης ή όπου δεν συνοιντα καμμιαν αντίσταση γιατί τό εσωτερικό καθεστώς έχει καταρρεύσει…»
Έφ’ όσον ἐδώ δέν έξετάζουμε τήν τρομοκρατία γενικά, αλλά μονάχα ὡς ὑποκαταστατο ή ὡς συνέχιση ένός πολέμου μεταξύ κρατών, μιλούμε όχι για γηγενή, αλλα για είσαγόμενη τρομοκρατία (έστω καί αν γηγενείς συνεργάζονται μέ τό ξένο κρατος πού ύποκινεί τίς τρομοκρατικές ἐνέργειες). Ἡ διάκριση είναι κρίσιμη ὡς πρός τήν πιθανή έκταση καί τίς πιθανές προοπτικές τής τρομοκρατικής δρασης. Ἡ είσαγόμενη τρομοκρατία μπορεί να έπιφέρει αξιόλογα αποτελέσματα, ὅμως προφανώς δέν είναι δυνατόν να παρει αξιόλογες διαστασεις, τουλαχιστον μέ τήν έννοια ὅτι θα βρεί έρείσματα σα έναν ευρύτερο κύκλο συμπαθούντων. Ἀπεναντίας, φιλοδοξία καθε γηγενούς τρομοκρατίας, αν καί συνήθως απραγματοποίητη, εἴτε να μετεξελιχθεί σέ ανταρτοπόλεμο μέ απόρθητες βασεις έξορμήσεως καί μέ πληθος υποστηρικτών ή συνοδοιπόρων. Όπως βέβαια διδασκει ή ίστορική έμπειρία, ή διεξαγωγή ανταρτοπολέμου συνεπάγεται κατά κανόνα πράξεις τρομοκρατίας, ὡστόσο αναμεσα σέ ανταρτοπόλεμο καί τρομοκρατία μπορούμε να χαραξουμε μια ἐννοιολογική διαχωριστική γραμμή λέγοντας ότι ανταρτοπόλεμος είναι μια ένοπλη αμφισβήτηση της κατεστημένης έξουσίας, η οποία λόγω της πραγματικής έκτασης καί του ὁρατου̃ ή λανθάνοντος δυναμικού της θέτει απτά ζήτημα αλλαγής του̃ κατόχου της έξουσίας, ἐνώ από τήν τρομοκρατία, ὅσο έπιδεικτικα κι αν αμφισβητεί αὐτή τήν κατεστημένη ἐξουσία, λείπει ακριβώς τούτη η διασταση.» … «διαφορισμένη καί περίπλοκη κοινωνία, της όποίας η λειτουργία, καθώς είπαμε, εξαρτάται από σχετικά λίγα κέντρα τους στόχους της τρομοκρατίας στό μέλλον, συγκεντρώνει ταυτόχρονα τούς ανθρώπους στίς πόλεις, κάνει τήν ύπαιθρο πληθυσμιακά, οίκονομικά καί πολιτικά αμελητέα. Καθώς η διαδικασία αὐτή επιτελείται σέ παγκόσμιο επίπεδο, ό ανταρτοπόλεμος χανει τό πεδίο της εκδίπλωσής του ακόμα καί στήν Ἀσία ή στή Λατινική Ἀμερική· αλλωστε ή ήδη αποψιλωμένη ύπαιθρος εἶναι όσο ποτέ άλλοτε εκτεθειμένη στα όπλα καί προσιτή στα μεταφορικά μέσα του̃ τακτικου̃ στρατου̃. Έτσι, τα μειονεκτήματα τῶν ανταρτικῶν σωματων εναντι του̃ τελευταίου επαυξανονται, ενῶ παραλληλα εκλείπουν όλο καί περισσότερο οί ἱστορικές προϋποθέσεις πού εξεθρεψαν τα ανταρτικα κινήματα, πρό παντός ὁ εθνικοαπελευθερωτικός καί αντιαποικιακός αγώνας. Μπορούμε λοιπόν να επαναλαβουμε εμφατικα τή θέση ότι ὁ ανταρτοπόλεμος σήμερα ἔχει προοπτικες μόνον εκεί όπου ταυτίζεται με ένα πανεθνικό κίνημα εναντίον μιας ξένης Δύναμης ή όπου δεν συνοιντα καμμιαν αντίσταση γιατί τό εσωτερικό καθεστώς έχει καταρρεύσει…»
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015
Αφοσίωση και Ιπποτικό ιδεώδες
Όταν εξαφανίστηκαν από τον κόσμο η πιστότητα, η δικαιοσύνη, η αλήθεια και άρχισαν να κυριαρχούν το μίσος, η δολιότητα, η προσβολή, το ψεύτισμα, εμφανίστηκε η Ιπποσύνη, γράφει ένας από τους κορυφαίους διανοητές του Μεσαίωνα, ο Ραϋμόνδος Λιούλ (βλ. X. Μ. Γκητάκου, Το Βιβλίο της Ιπποσύνης του Ραϋμόνδου Λιούλ, εκδ. Γκοβόστη, σ. 173). Πράγματι, ο όρος Ιππότης προσδιορίζει έναν «τύπο» ανθρώπου αφιερωμένου σε υψηλό σκοπό: Η υψηλή αποστολή εκφράζεται στον τρόπο δράσης και στο ήθος της δράσης. Ο Ιππότης είναι ο θεματοφύλακας της Παράδοσης, δηλαδή της αιώνιας και αμετάβλητης αλήθειας, όπως εμφανίστηκε στη μεσαιωνική περίοδο.
Η ιπποτική στάση ζωής αποτυπώνει ένα βαθύτερο εσωτερικό όραμα, εμπνεόμενο από υπερβατικές αξίες.
Γι' αυτό και η αποστολή του Ιππότη δεν είναι απλά αρρενωπή, ηρωική, πολεμική, αλλά συνεχής άσκηση και άνοδος με υπερβατική διάσταση. Ο Άγιος Βερνάρδος του Κλαιρβώ γράφει ειδικότερα για τη Ναϊτική Ιπποσύνη ότι είναι αφιερωμένη ακατάπαυστα και ταυτόχρονα σε διπλή σύγκρουση, κατά της σάρκας και του αίματος και κατά του πνεύματος του κακού (βλ. Βύρωνα Πολύδωρα και X. Μ. Γκητάκου, Θρύλοι των Σταυροφοριών και η Ναϊτική Ιπποσύνη, εκδ. Αρσενίδη). Η πνευματική διάσταση της Ιπποσύνης είναι γεγονός με χαρακτήρα πραγματικά υπερφυσικό κατά το μέτρο που συγκεντρώνει χαρακτηριστικά δύναμης, θάρρους, απόλυτης ανιδιοτέλειας και εσωτερικής αγνότητας, έναντι των οποίων οι πολεμικές αρετές δεν εκφράζουν αντίθεση, αλλά ανάλογη εξωτερική αντανάκλαση (Renato del Ponte, Η μεσαιωνική αυτοκρατορική ιδέα. Ανακοίνωση στην Εταιρεία Παραδοσιακών Σπουδών, μετ. X. Μ. Γκητάκος).
Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015
Παναγιώτη Κονδύλη: Συντηρητισμός
Ο συντηρητισμός κατανοείται συνήθως ως ένα ιδεολογικό ρεύμα που γεννήθηκε σαν αντίδραση στη Γαλλική Επανάσταση και στις αστικές-φιλελεύθερες ιδέες της. Στη μνημειώδη αυτή μελέτη, που μεταφράζεται για πρώτη φορα στα ελληνικά, ο Παναγιώτης Κονδύλης δείχνει πως, αντίθετα, ο συντηρητισμός πρέπει να κατανοηθεί με τρόπο πολύ ευρύτερο, ως μια συνολική ιδεολογική και κοινωνικοπολιτική αντίδραση (των ανώτερων στρωμάτων) της προνεωτερικής κοινωνίας ενάντια στη διάλυσή της, την οποία αρχικά σηματοδότησε η ανάδυση του νεότερου συγκεντρωτικού κράτους, και αργότερα ολοκλήρωσε ο εκτοπισμός της αγροτικής οικονομίας από τη βιομηχανική-καπιταλιστική. Μετά την οριστική αποσάθρωση της προνεωτερικής κοινωνίας, οι εκπρόσωποι του συντηρητισμού συμμαχούν με τους φιλελεύθερους τέως άσπονδους εχθρούς τους εναντίον της ριζοσπαστικής δημοκρατίας, η οποία με τη σειρά της απλώς ριζοσπαστικοποιεί τα φιλελεύθερα ιδανικά, ενώ ταυτόχρονα προσαρμόζει στους σκοπούς της μοτίβα της συντηρητικής κριτικής στον καπιταλισμό. Ο συντηρητισμός είναι προ πολλού νεκρός, λέει ο Κονδύλης• πέθανε μαζί με την εποχή και την κοινωνία η οποία τον γέννησε. Χάρη στη σφαιρικότητα της προοπτικής του, το βιβλίο αποτελεί μια συνθετική ιστορική παρουσίαση των κύριων ιδεολογικών και πολιτικών εξελίξεων που σημάδεψαν τους νεότερους χρόνους, από τις απαρχές τους μέχρι και τον 20ό αιώνα.
Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015
Εσωτερική ερήμωση
"Ο άνθρωπος δεν προσπαθεί πλέον να συναντήσει τη ζωή, αλλά να αποφύγει τον θάνατο. Τούτο σημαίνει ότι ο χαρακτήρας της ανθρώπινης πράξης δεν είναι θετικός αλλά αρνητικός. Ο σκοπός της τροφής λ.χ. δέν είναι να προσφέρει την ευωχία του γεύματος, αλλά να αφαιρέσει τον εφιάλτη της πείνας. Γι' αυτό στον άνθρωπο της αρνητικής ηθικής η πείνα προηγείται του γεύματος..."
Δημήτρης Λιαντίνης
Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015
Η Βαρκελώνη ξεκινά το δικό της τοπικό νόμισμα.
Τοπικοποίηση εναντίον της παγκοσμιοποίησης.
"Ό,τι πληρώνεται στη Βαρκελώνη, να μένει στη Βαρκελώνη" είναι το σύνθημα του Δήμου που αρχίζει να οργανώνει και αυτός, μεταξύ αρκετών ακόμα στην Ευρώπη, το δικό του τοπικό νόμισμα, για να μπορέσει να έχει ένα σημαντικό όπλο απέναντι στην παγκόσμια οικονομική κρίση και την πολιτική των ανοικτών αγορών, που καταστρέφει την οικονομικά βιώσιμη κοινωνία.
Η νεοεκλεγείσα Δήμαρχος της Βαρκελώνης, δίνει μία μεγάλη μάχη με την νομοθεσία της χώρας, αλλά και με την διοίκηση της Κεντρικής Τράπεζας που χαρακτήριζε το αίτημα "αδύνατο και ανεπιθύμητο". Όμως τα επιτυχημένα οικονομικά της Βαρκελώνης κινδυνεύουν και το σχέδιο για τοπικό νόμισμα, παράλληλα με το εθνικό, φαίνεται ότι μπαίνει σε τροχιά εφαρμογής, με στόχο την ενίσχυση των τοπικών επιχειρήσεων, έναντι των μεγάλων πολυεθνικών αλυσίδων.
"Έχουμε εργαστεί αρκετά στην δημόσια διοίκηση για να φέρουμε εξωτερικές επενδύσεις. Και αυτό είναι καλό, αλλά ίσως δεν έχουμε δουλέψει αρκετά για να κρατήσουμε τις εισροές μέσα στον Δήμο προς όφελος του πληθυσμού." Αυτό εξήγησε μεταξύ άλλων ο Επίτροπος της Βαρκελώνης για θέματα εμπορίου και αγορών Miquel Ortega, οποίος έχει πολύ μεγάλη εμπειρία με τα κοινοτικά νομίσματα.
Σύμφωνα με τον Ciaran Mundy, διευθύνων σύμβουλο του Bristol Pound, ένα τοπικό νόμισμα στην Αγγλία με τρία χρόνια ζωής τώρα, περίπου το 80% των χρημάτων που δαπανώνται σε καταστήματα αλυσίδων, εγκαταλείπουν την περιοχή, ενώ με ένα τοπικό νόμισμα, όπως το Bristol Pound περίπου το 60% παραμένει στον τόπο.
Το παλαιότερο τοπικό νόμισμα είναι το Φράγκο WIR, ένα νόμισμα που 80 χρόνια τώρα, χρησιμοποιείται από 60.000 εταιρείες στην Ελβετία. Παρ' όλ' αυτά όμως, πολλοί άλλοι έχουν ξεκινήσει τοπικά νομίσματα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά απέτυχαν. Απαιτείται ένα συνολικό πλαίσιο καλής οικονομικής πολιτικής, εκτός από το νόμισμα και η Βαρκελώνη φαίνεται ότι το έχει.
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015
Fedora 23
Νέα έκδοση του δημοφιλούς λειτουργικού Fedora. ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ λογισμικό στον υπολογιστή σας και όχι εταιρικό. Γιατί έχει σημασία. Το Fedora είναι πλήρως στα ελληνικά, ελεύθερο και δωρεάν, έχει ένα repository με ό,τι πρόγραμμα μπορεί να χρειαστεί κανείς και κυρίως είναι ό,τι πιο σταθερό και ασφαλές κυκλοφορεί. Δουλεύει χωρίς προβλήματα. Είναι σημαντικό να αναπτύσσεται λογισμικό σύμφωνα με τις ανάγκες των χρηστών και όχι να επιβάλλουν οι εταιρείες στους χρήστες, το πως αυτοί θα δουλεύουν και θα λειτουργούν.
Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015
Καλό μήνα εξερευνητές της μυθικής Λυκώρειας
Στην αναζήτηση της μυθικής κορυφής της αναγέννησης, ο άνθρωπος ανακαλύπτει στην πορεία ότι αυτή κρύβεται βαθειά μέσα του. Αυτό το όρος το οποίο είναι ο προορισμός του ταξιδιού μας είναι εσωτερικό και δεν είναι άλλο από το κέντρο της ύπαρξής μας. Έτσι λοιπόν ξεκινάμε ένα ταξίδι, για να ανακαλύψουμε τελικά τον εαυτό μας.
