Το πρώτο 100% ενεργειακά αυτόνομο νησί.

Χάϊλαντς, δάση, καταπράσινες κοιλάδες, και... καθαρή ενέργεια. Ακούγεται σαν σκηνή από μυθιστόρημα για κάποια ουτοπία. Δεν είναι όμως. Είναι, στην πραγματικότητα, η περιγραφή μιας περιοχής της Ευρώπης που είναι 100% αυτάρκης. Το νησί Έϊγκ της Σκωτίας. Διαθέτει ωραία παρθένα τοπία, και έχει εφαρμόσει ένα ευρύ φάσμα στρατηγικών αειφορίας ώστε να παίρνει πάνω από το 90% της ενέργειας που χρειάζεται, από ανανεώσιμες πηγές. Οι Σκωτσέζοι κάτοικοι του νησιού δίνουν το παράδειγμα για το πώς να ζει κανείς καλά, χωρίς ορυκτά καύσιμα και ανεξέλεγκτη οικολογική και περιβαλλοντική υποβάθμιση.
Ηλιακοί συλλέκτες, ανεμογεννήτριες και υδροηλεκτρικά έργα έχουν σκορπιστεί σε όλο το νησί για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του συνόλου σχεδόν των κατοίκων του. Με ανάγκες όμως ηλεκτρικής ενέργειας να ανέρχονται σε 2.640.000 δολάρια το 2008, και με ένα δίκτυο να λειτουργεί ανεξάρτητα από εθνικό δίκτυο του Ηνωμένου Βασιλείου, το νησί αντιμετώπισε πρόβλημα να φέρει μεγάλες ενεργειακές εταιρείες να τους υποστηρίξουν για περισσότερη ενέργεια, έτσι έκαναν κάτι πολύ «σκοτσέζικο» αλλά αποτελεσματικό. Χρησιμοποίησαν την ηλεκτρική τους ενέργεια οικονομικά, διατηρώντας την κατανάλωση κάτω από 5 κιλοβάτ, με όριο για τις επιχειρήσεις τα 10 κιλοβάτ. Και είναι μια χαρά και με περίσσευμα. Το νησί διαθέτει επίσης μια θαυμάσια γεωγραφική τοποθεσία. Έχει άφθονο ήλιο και άνεμο, αυτό που κάποιοι θα αποκαλούσαν «σκληρές» καιρικές συνθήκες, αλλά αυτό ήταν κάτι που οι νησιώτες το χρησιμοποιούν πλέον προς όφελός τους. Έχουν μάλιστα και δωρεάν θέρμανση σε δημόσιους χώρους, όπως σε εκκλησίες, στο κοινοτικό τους κέντρο κ.α.
Και αυτό που είναι ακόμα πιο ωραίο είναι ότι το νησί είναι ιδιοκτησία -κυριολεκτικά- των κατοίκων του! Το 1997 οι νησιώτες αγόρασαν από κοινού το νησί από το δημόσιο. Όποιος ζει εκεί για περισσότερο από έξι μήνες γίνεται και μέλος της επιτροπής των κατοίκων που αποφασίζουν για τα πράγματα.

Το social network των αληθινών ανθρώπων.

Ασπρόμαυρη ομορφιά.

O μεγάλος πέτρινος αετός του Erwin Friedrich Baumann στις ελβετικές Άλπεις, ατενίζει αγέρωχος το άγριο τοπίο.

Ακούμε πραγματικά;

«Είστε καλά ή να βάλω τις φωνές;»
Ο Γιαννάκης άκουγε αυτά τα λόγια μικρός στο χωριό και ήξερε ότι η μητέρα του ετοιμαζόταν να φωνάξει γιατρό ή βοήθεια αν τα παιδιά δεν ήταν καλά. Η Ελενίτσα άκουγε αυτά τα λόγια όταν γυρνούσε ο πατέρας στο σπίτι και ήξερε ότι μια αρνητική απάντηση θα προκαλούσε το θυμό του. Ο Γιώργος σήμερα, πατέρας δύο αγοριών, «προειδοποιεί» ότι ετοιμάζεται να ξεσηκώσει το σπίτι με τραγούδι, χορό, παιχνίδι για να ανεβάσει τη διάθεση των παιδιών του. Ξεκινά μια τρελή, διασκεδαστική πορεία η οποία παρασύρει τα πάντα και τους πάντες στο σπίτι, σε αυτήν. Έχουν μάθει πλέον τα παιδιά να εκμεταλλεύονται αυτή την «απειλή» για να μοιράζονται με τον πατέρα τους ξέγνοιαστες, απολαυστικές στιγμές χαράς και ευτυχίας.
Και όμως, όλα τα παιδιά άκουγαν τις ίδιες λέξεις, στην ίδια γλώσσα. Η ακοή (hearing) αν δεν υπάρχει κάποιο οργανικό πρόβλημα, απλά συμβαίνει. Το πώς ακούμε όμως, τι ακούμε και τι κατανοούμε εξαρτάται από άλλες διαδικασίες που σπάνια αντιλαμβανόμαστε ή ασχολούμαστε με αυτές. Η ακοή με προσοχή (listening) έχει να κάνει με την συνειδητή εστίαση της προσοχής με διαφορετικό τρόπο και την παρατήρηση. Παρατηρείς όταν τολμάς να βγαίνεις έξω από την ασφάλεια των κεκτημένων σου. Ας το εξετάσουμε όμως βιωματικά. Η δημιουργική σκέψη είναι βιωματική γιατί η ζωή μας είναι μόνο γεγονότα.

O κοινοτισμός στη Δανία σήμερα: Το Παράδειγμα της Κοινότητας "Vadestedet" (Διάβαση)

Παρά το συντηρητικό πολιτικό τοπίο που πάντα κυριαρχούσε στη δανέζικη πολιτική σκηνή (μικρή παρουσία της Αριστεράς και της Οικολογίας), αξιοσημείωτη είναι η πρωτοπορία εναλλακτικών εγχειρημάτων σε κοινωνικό επίπεδο, κυρίως από τη δεκαετία του 1970, και ιδίως στα κοινοτιστικά εγχειρήματα. Το πιο μεγάλο και γνωστό, δε, είναι η κοινότητα “Christiania” που λειτουργεί για δεκαετίες στη δανέζικη πρωτεύουσα, την Κοπεγχάγη. Η κοινότητα αποτελεί ουσιαστικά μια ολόκληρη συνοικία της πόλης, με πάρκα και άλλους κοινόχρηστους χώρους, όπου διαμένουν από εκατοντάδες μέχρι και χιλιάδες άτομα. Η Christiania έχει αποκτήσει ένα καθεστώς σχετικής αυτονομίας, καταφέρνει να εκλέγει εκπρόσωπο στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης και αυτοδιαχειρίζεται αμεσοδημοκρατικά μέσω γενικών και θεματικών συνελεύσεων όλων των κατοίκων (βλέπε σχετικά www.christiania.org στην αγγλική γλώσσα).
Πέρα όμως απ’ αυτήν, πολλές άλλες αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες που στηρίζονται τις αρχές τις άμεσης δημοκρατίας λειτουργούν σε διάφορα σημεία της Δανίας. Είχα την τύχη να επισκεφθώ μία από αυτές και να φιλοξενηθώ εκεί από την οικογένεια μιας παλιάς φίλης Ελληνοδανέζας, που ζει στην κοινότητα Vladestedet (που σημαίνει «ρηχή διάβαση ποταμού») η οποία βρίσκεται στο χωριό Ry (Ρυ) στις παρυφές του Αarrhus (Άαρχους), της τρίτης σε μέγεθος πόλης της Δανίας, που είναι περίπου στο μέγεθος της Πάτρας, όπου κατοικώ.
Η Μαρία Τεμπονέρα είναι βιολόγος / καθηγήτρια σχολείου, που αν και έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στη Δανία, όπου συνεχίζει να ζει και σήμερα, έχει κάνει ένα μέρος των σπουδών της στη Θεσσαλονίκη. Γνωριζόμαστε από τότε που σπούδαζα εκεί κι εγώ, την περίοδο που έμενα προσωρινά σε αυτοδιαχειριζόμενη στεγαστική κοινότητα φοιτητών και νέων, την Κατάληψη της Λεωφόρου Νίκης 39 (κτήριο Πανεπιστημιακό κλειστό και ανεκμετάλλευτο μέχρι την αξιοποίησή του ως αυτοδιαχειριζόμενου χώρου στέγασης, που σήμερα στεγάζει τη Σχολή Δημοσιογραφίας του ΑΠΘ).
Όταν ξαναβρεθήκαμε με τη Μαρία πριν από μερικά χρόνια στο Αμβούργο της Γερμανίας, γνωρίζοντας και τις θέσεις μου και τη σχετική μου εμπειρία, επέμενε να έρθω να επισκεφθώ την κοινότητα όποτε μου δινόταν η ευκαιρία.
Η ευκαιρία δόθηκε φέτος το φθινόπωρο. Μπαίνοντας στη Δανία μετά από περίπου τρεις ώρες οδήγησης από το Αμβούργο, φτάσαμε στη “Διάβαση” που βρίσκεται σε ένα από τα πιο όμορφα τοπία που έχω δει στη Βόρεια Ευρώπη, δίπλα σε ένα συγκρότημα πεντακάθαρων λιμνών που αποτελούν διαπλατύνσεις ενός αργόπλωου ποταμού που καταλήγει στην κοντινή θάλασσα. Η φιλοξενία από τη Μαρία, το σύζυγό της τον Κλάους και τα τρία παιδιά τους ήταν αξέχαστη…
Σε απόσταση 10 λεπτών με τα πόδια υπάρχει ένα σχολικό συγκρότημα όπου πάνε όλα τα παιδιά της κοινότητας, αλλά και διδάσκουν και κάποιοι από τους γονείς (μεταξύ αυτών και η Μαρία), στα 10 λεπτά με το ποδήλατο είναι το χωριό Ρυ, 5.000 κατοίκων, το οποίο συνδέεται σιδηροδρομικά με το Άαρχους που προσεγγίζεις μέσα σε 20 λεπτά. Στο κέντρο του οικιστικού συγκροτήματος της κοινότητας, φιγουράριζε η σημαία της Δανίας, για την οποία δεν ντρέπονται οι αριστεροί, οικολόγοι ή και αντιεξουσιαστές Δανοί (υποστηρικτές οι περισσότεροι της αποχώρησης από την Ε.Ε), σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες ομοϊδεάτες τους…
Για να μη συνεχίσω την παράθεση δικών μου υποκειμενικών εντυπώσεων, θα παραθέσω ένα κειμενάκι που μου έστειλε η Μαρία, για την ιστορία και τη λειτουργία του “Περάσματος”.

500 χαμένες μεσαιωνικές ιστορίες

Ένας ολόκληρος νέος κόσμος μαγείας, με γενναίους ιππότες, πριγκίπισσες, ζώα, δράκους και κακές μάγισσες έχει έρθει στο φως με την ανακάλυψη 500 νέων παραμυθιών και ιστοριών, τα οποία βρίσκονταν κλειδωμένα κάπου σε ένα αρχείο στο Regensburg της Γερμανίας για πάνω από 150 χρόνια. Οι ιστορίες είναι μέρος μιας συλλογής μύθων, θρύλων και παραμυθιών, που συγκεντρώθηκαν από τον τοπικό ιστορικό Franz Xaver von Schonwerth (1810-1886) στην περιοχή Oberpfalz της Βαυαρίας, περίπου την ίδια εποχή που οι αδελφοί Γκριμ συνέλεγαν τα παραμύθια που έκτοτε γοητεύουν ενήλικες και παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Πέρυσι λοιπόν, η υπεύθυνη πολιτισμού του Oberpfalz, Erika Eichenseer δημοσίευσε μια επιλογή από αυτή τη συλλογή του Von Schonwerth, με τίτλο "Ο σκαραβαίος". Ο σκαραβαίος είναι γνωστός ως ένα έντομο που θάβει ότι πιο πολύτιμο έχει, τα αυγά του, στην κοπριά, και στη συνέχεια τα κυλά σε μια μπάλα χρησιμοποιώντας τα πίσω πόδια του. Η Eichenseer το είδε αυτό ως έναν συμβολισμό για τα κείμενα αυτά, που θάβουν έναν πολύτιμο θησαυρό του ανθρώπου: την αρχαία γνώση και λαϊκή σοφία. 

Ρίζες

"Θεσπρωτικό Κοινόν"

Ελληνικός Κοινοτισμός - κοινωνική οργάνωση

"Για να μπορέσει ο έλληνας να ξαναβρεί τον εαυτό του και να αντιδράσει καρποφόρα στη Δυτική πνευματική βία, που εξουθενώνει τα ζώπυρά του, πρέπει να κερδίσει τη δυνατότητα να ξαναπάρει υπεύθυνα στα χέρια του τη διακυβέρνηση του εαυτού του μέσα στη μικρή ομάδα κατοίκων ενός χωριού ή τη μεγάλη μιας πόλης. Το όργανο που θα του δώσει αυτή την ευχέρεια είναι η Κοινότητά του. Η δίχως καμία Κρατική επέμβαση αυτοδιοικούμενη Κοινότητα..."

Λίνος Καρζής - "Εστίες Ελληνικού Ζωισμού"

Βραζιλία: Φιλοσοφία, Παράδοση, Πολιτική, Θρησκεία, Γεωπολιτική

http://encontronacionalevoliano.com.br

Τζορντάνο Μπρούνο: ένα σύμβολο του ελεύθερου πνεύματος.

Στη μνήμη ενός σπουδαίου ελεύθερου πνεύματος, του Giordano Bruno, που κάηκε στην πυρά στη Ρώμη 414 χρόνια από σήμερα, στις 17 Φεβρουαρίου του 1600. Ένας ήρωας της ελεύθερης σκέψης σε καιρούς σκοτεινούς, ο οποίος με την δύναμή του απέδειξε ότι οι άνθρωποι θυσιάζονται μα το φρόνημα και οι ιδέες μπορούν να νικήσουν την παντοδύναμη εξουσία κάθε εποχής.

To μνημείο του Τζορντάνο Μπρούνο
στο σημείο που κάηκε στην Ρώμη.

Για την αντισυμβατική του σκέψη και το θάρρος του να διδάσκει επίμονα και αγωνιστικά την αλήθεια, ο Giordano Bruno υπέστη επτά ετών δοκιμασία στα χέρια της ρωμαϊκής Ιεράς Εξέτασης. Κυνηγήθηκε σε όλη την Ευρώπη, κρύβονταν σε φίλους και δίδασκε σε σχολές χρησιμοποιώντας ψεύτικα ονόματα και τελικά συνελήφθη και βασανίστηκε στα μπουντρούμια του Βατικανού σε σημείο παράνοιας. Μετά από επτά χρόνια βασανιστηρίων και απομόνωσης, είχε ξεχάσει να μιλάει και είχε γίνει σχεδόν ένα κτήνος. Παρ' όλ' αυτά μέσα σε δύο μέρες βρήκε την δύναμη να επανέλθει σε πλήρη διαύγεια πνεύματος για να υπερασπιστεί τον εαυτό του στη δίκη χωρίς εκπροσώπηση και κυρίως για να φανεί νικητής στους δικαστές του. Κατηγορήθηκε για αίρεση για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένων των αιτιάσεών του ότι η γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο, τα άστρα είναι άλλοι ήλιοι, όπως ο δικός μας, ότι είναι σε τροχιά γύρω τους πλανήτες, ότι αυτοί οι πλανήτες είναι πιθανόν να κατοικούνται από νοήμονα όντα, ότι η ίδια η γη είναι ένας πλανήτης, και ότι το σύμβολο του σταυρού ήταν γνωστό στους αρχαίους Αιγυπτίους. Πέρα από αυτά όμως για τα οποία κατηγορήθηκε, ο Bruno ήταν μία μεγαλοφυΐα της παγκόσμιας φιλοσοφίας. Μιλούσε ανοικτά για επιστημονικά και θεολογικά θέματα που είναι ασύλληπτα για εμάς σήμερα: ψυχή, άπειροι κόσμοι, παράλληλα σύμπαντα, χώρος και χρόνος, την νοητική ρίζα και την φύση του κόσμου, την προϊστορία του πλανήτη μας, την ελληνική μυθολογία... Ο Bruno ήταν Αλχημιστής και εσωτεριστής, μα για τα ιδεολογικά ρεύματα που κυριάρχησαν τότε στην εκκλησία ήταν σίγουρα ένας επικίνδυνος και "μάγος".

Από το πρωί της 17ης Φεβρουαρίου 1600, ο Bruno ντυμένος με ένα λευκό πουκάμισο, μεταφέρθηκε στο Campo de Fiori, μια μικρή πλατεία κοντά στο ρωμαϊκό Πάνθεον. Εκεί, δέθηκε σε ένα ξύλινο κοντάρι γύρω από το οποίο στοίβαξαν σανίδες. Μέχρι την τελευταία του στιγμή αρνήθηκε να αποκηρύξει όσα πίστευε και στάθηκε ηρωικά μπροστά στον θάνατο: "Πεθαίνω ως πρόθυμος μάρτυρας και η ψυχή μου θα ανέλθει με τον καπνό ως τον παράδεισο." λέγεται ότι δήλωσε όταν η φωτιά άναψε γύρω του. Ένας νεαρός προτεστάντης, ο Gaspar Schopp, ο οποίος πρόσφατα είχε ασπαστεί τον καθολικισμό και έτσι απολάμβανε την εύνοια του Πάπα, ήταν αυτόπτης μάρτυρας στην καύση, και ανέφερε ότι "όταν η εικόνα του Σωτήρος μας προτάθηκε μπροστά του πριν από το θάνατό του [ο Bruno] θυμωμένα την απέρριψε αποστρέφοντας το πρόσωπό του". Η αλήθεια είναι ότι ένας Δομινικανός μοναχός είχε προσπαθήσει να κολλήσει ένα σταυρό στο πρόσωπό του Bruno, ενώ αυτός υπέφερε στις φλόγες. Είναι συγκλονιστικό το ότι, ακόμη και όταν τα πόδια του, ήταν σχεδόν απανθρακωμένα μέχρι το κόκαλο, αυτός συγκέντρωσε για άλλη μια φορά αρκετή δύναμη για να γυρίσει το κεφάλι του... Ο Giordano Bruno έγινε το σύμβολο του ελεύθερου πνεύματος.

Διαδρομές στην Αστούρια

walkinginspirit.co.uk

 

Από τα πανέμορφα δάση της Αστούριας της Ισπανίας! Στον εθνικό δρυμό Somiedo ζουν ολόκληρες αγέλες άγριων λύκων, ελάφια, αρκούδες και μαζί συνυπάρχουν πανέμορφα γραφικά χωριά των ανθρώπων της περιοχής. Οι Αστουριάνοι είναι επί το πλείστον κελτικής καταγωγής, φιλόξενοι και άνθρωποι με μεγάλη αγάπη για την παράδοσή τους και την διαφορετικότητά τους. Φτωχοί πλέον γιατί τα ορυχεία έκλεισαν και η Ισπανία επέλεξε να εισάγει πρώτες ύλες από αλλού, αλλά πλούσιοι από τον τόπο τους και την ψυχή τους. Αγαπούν τις τέχνες, τον πολιτισμό και... την Ελλάδα. Μας συνδέει μεγάλη φιλία.

"Μια φορά ήταν ένα δάσος"

Για πρώτη φορά, ένα τροπικό δάσος θα γεννηθεί μπροστά στα μάτια μας. Η μυστική αλληλεπίδραση φυτών και ζώων ενός διαστήματος επτά αιώνων εκτυλίσσονται σε αυτή την ταινία - ντοκιμαντέρ του Luc Jacquet με την συνεργασία του βοτανολόγου Francis Halle. (2013)
http://www.bonnepioche.fr/cinema/longs-metrages-en-production/il-etait-une-foret-de-luc-jacquet-p1166.html

Κυριακές στο βουνό

Για όποιον δεν σπαταλάει το χρόνο του στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο ή μεμψιμοιρώντας για την κρίση, τους καιρούς, τους πολιτικούς, υπάρχει σίγουρα ένα σακίδιο κάπου στην ντουλάπα σου και ένας ωραίος ήλιος εκεί έξω... Και αυτή την Κυριακή η Λυκώρεια θα είναι στο βουνό. Στην Θεσπρωτία θα πάμε στην αρχαία Ελέα και στην Φθιώτιδα στο όρος Καλλίδρομο για να κάνουμε μεθόδους προσανατολισμού. Επικοινωνήστε και ελάτε! :-)

Ακατάσχετη πολιτικολογία για την ανασυγκρότηση του Τίποτα.

Πολλοί σήμερα επικαλούνται για την Ελλάδα την αντιγραφή διαφόρων πολιτικών μοντέλων από την Ευρώπη. Τα μοντέλα έχουν γίνει της μόδας στη χώρα μας, από πολιτικούς που είναι ανίκανοι όχι να δημιουργήσουν πολιτικές προτάσεις, αλλά ούτε να αντιγράψουν. Δυστυχώς, η Ελλάδα, δεν γνώρισε Αναγέννηση, Διαφωτισμό, Βιομηχανική Επανάσταση και όλες αυτές τις κοινωνικές αλλαγές που βοήθσαν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να έχουν μια ανεπτυγμένη κοινωνική συνείδηση. Η Ελλάδα υστερεί προτίστως σε αυτό και αυτό είναι θέμα παιδείας. Καμία πολιτική, οικονομική, κοινωνική αλλαγή δεν μπορεί να υπάρξει από οποιοδήποτε κόμμα ή ιδεολογία, αν πρώτα δεν προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε μία γενιά Ελλήνων με διαφορετική Νοο-τροπία. Γιαυτό χρειαζόμαστε σήμερα δημιουργικούς, παραγωγικούς και προκομένους ανθρώπους, χωρίς ιδεοληψίες, εάν θέλουμε αύριο ένα πολιτικό σύστημα -όποιο κι αν είναι αυτό- να είναι αποτελεσματικό. Ένα πολιτικό σύστημα, μοιάζει με τον σκελετό ενός ανθρώπου, ο οποίος μπορεί να είναι πολύ καλός αλλά αν το σώμα είναι νοθρό, αγύμναστο και προβληματικό, δεν μπορεί από μόνος του να κάνει τίποτα. Ας αρχίσουμε λοιπόν την γυμναστική για Νου και Σώμα υγιή. "Σκέψη και Δράση"! Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα και έρχονται μόνα τους.

Ιταλία: "Il Cervo Bianco"

Το ιταλικό περιοδικό "Il Cervo Bianco" ασχολείται με την παραδοσιακή φιλοσοφία και έχει ως σύνθημά του "η εσωτερική ζωή του ιπποτισμού". Ξεκίνησε από έναν κύκλο αναζητητών, οι οποίοι, μέσα από τους μύθους της ιπποσύνης, διανύουν το δρόμο προς την εσωτερική τους κορυφή. Οι ιστορίες και οι θρύλοι της ιπποσύνης, μακράν του να είναι απλά παραμύθια που προορίζονται για ψυχαγωγία, είναι στην πραγματικότητα μια αληθής μυητική γλώσσα, ένας συγκεκριμένος τρόπος που μέσω της χρήσης οικουμενικών συμβολισμών της ανθρωπότητας, δείχνει την κατεύθυνση για να κατανοήσουμε το μυστήριο της ψυχής. Η ομάδα γύρω από το περιοδικό διοργανώνει και πολύ ωραίες εκδηλώσεις. www.ilcervobianco.it

Π. Κονδύλης: "Η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία"

Στη σύγχρονη Ελλάδα, το καχεκτικό αστικό στοιχείο συντίθεται κυρίως από νεόπλουτους χάρη σε εργολαβικές και μεταπρατικές δραστηριότητες και από επιχειρηματίες που έχουν ως πνευματικό ορίζοντα όσα συμβαίνουν στα γήπεδα ή στα νυχτερινά κέντρα διασκεδάσεως, ενώ το όλο και πολυπληθέστερο μεσαίο στρώμα [χαρακτηρίζεται] από τον μιμητικό καταναλωτισμό και από την έπαρση της νεοαπόκτητης ευημερίας και της επίσης νεοαπόκτητης ημιμάθειας. Σε ατομικό επίπεδο, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων συνδυάζει σχιζοφρενικά την παρασιτική κατανάλωση στην πράξη με έναν μυγιάγγιχτο εθνικισμό στη θεωρία. Σε πολιτικό επίπεδο, τα κόμματα πλειοδοτούν σε εθνικιστική ρητορεία την ίδια στιγμή που εκποιούν τον κρατικό μηχανισμό. Σε εθνικό επίπεδο, η χώρα δεν παράγει τα καταναλωτικά αγαθά αλλά τα εισάγει, και για να τα εισαγάγει δανείζεται, δηλαδή εκχωρεί τις αποφάσεις για το μέλλον της στους δανειοδότες της. 

"Παρακμή του αστικού πολιτισμού" - Θεμέλιο, 1991

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ (πάνω από 20 χρόνια πριν)

Μιμητισμός και προσωπικότητα

Καστοριάδης: "Η μόνη αξία"

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης μιλάει για τη διαφθορά και την ευσυνειδησία. Για τις αξίες του σημερινού συστήματος και τον άνθρωπο της παιδείας και συνείδησης. Κανένα όμως πολιτικό σύστημα, όσο καλό και αν είναι, δεν έχει νόημα εάν δεν έχει πρώτα διαμορφωθεί ένας ανθρώπινος τύπος που να είναι η βαθιά συνείδηση αυτού του συστήματος. Είναι οι νόμοι αρκετοί; Ο Πλάτων είχε πει σίγουρα όχι. Η ιδανική πολιτεία βασίζεται στην παιδεία. Στην σημερινή κρίση της ανθρωπότητας, ο ρόλος μας και το χρέος μας πρέπει να είναι αυτό: Η διαμόρφωση ενός νέου ανθρώπινου τύπου μέσα από την αιώνια σοφία.

Η δύναμη της αλλαγής.

"Ξέρουμε τι είμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τι θα μπορούσαμε να είμαστε." (Οφηλία στον Άμλετ.)
Ο Σαίξπηρ έγραψε την παραπάνω φράση. Τι θα μπορούσαμε να είμαστε; Γνωρίζουμε την σημερινή ταυτότητά μας, αλλά θα μπορούσαμε να γίνουμε όπως θα θέλαμε να είμαστε. Η άποψη ότι δεν υπάρχουν όρια για τις δυνατότητές μας είναι πράγματι θαυμάσια και θα μπορούσε να είναι οδηγός στην ζωή μας.

Παγκόσμια δικτατορία;

Ένας υπερήφανος Άγριος...

Ο Λύκος... Ένα σύμβολο για πάρα πολλούς αρχαίους πολιτισμούς και φυλές, με σημαντική θέση στην μυθολογία του κάθε λαού. Στις παλαιότερες κοινωνίες της προϊστορίας οι λύκοι είχαν έναν ξεχωριστό σεβασμό, καθώς ήταν «δάσκαλοι» για τους ανθρώπους, οι οποίοι τους έδιναν μία σημαντική θέση θρησκευτικού συμβόλου στα τοτέμ τους. Ο λύκος είναι από τα πιο παρεξηγημένα άγρια ζώα σήμερα και από τον αντιπαραδοσιακό άνθρωπο, θεωρείται ως η προσωποποίηση του κακού. Παρ' όλ' αυτά ο λύκος δεν μισούσε τον άνθρωπο ποτέ, ούτε ο άνθρωπος τον λύκο σε παλαιότερες εποχές και φυλές. Αν και αργότερα ο ζωτικός χώρος του λύκου απειλήθηκε εκτεταμένα, οι επιστήμονες σήμερα τείνουν στο συμπέρασμα ότι δεν αιχμαλώτισε ο άνθρωπος τον λύκο για να τον εξημερώσει, αλλά συνέβη το αντίθετο. Πρώτος ο λύκος πλησίασε τις ομάδες των ανθρώπων για φαγητό, ώστε να αρχίσει σταδιακά να συμβιώνει με αυτούς. Οι λύκοι, είναι γνωστοί για τις δυνάμεις προσαρμογής και την εξέλιξή τους. Έχουν έναν κοινωνικό και ευφυή χαρακτήρα. Ζουν σε πολύ καλά οργανωμένες αγέλες με σεβασμό στην ιεραρχία αλλά και με υψηλό αίσθημα υπερηφάνειας. Συμβολίζουν την ενότητα και την αντοχή. Αντιπροσωπεύουν επίσης την αφοσίωση και τη φιλία, ιδίως σχετιζόμενοι με τους απογόνους τους τα σκυλιά.  Πολλές φορές ο χαρακτήρας τους, τους κάνει μοναχόλυκους. Ο λύκος όμως είναι τρομερά πιστός στο ταίρι του και έχει ισχυρή την αίσθηση της οικογένειας. Το όπλο του στην μάχη δεν είναι τόσο η δύναμη, αλλά κυρίως η εξυπνάδα και η τακτική. Επίσης είναι ένας τέλειος ανιχνευτής! Οι ινδιάνοι που ήταν νομάδες είχαν τον Λύκο σαν δάσκαλο - ανιχνευτή  για το πώς ζει κυνηγώντας και πως ελέγχει την περιοχή του. Ο ζωτικός χώρος είναι μία έμφυτη αίσθηση που έχει. Ο Λύκος δεν  δέχεται όρια. Ο Λύκος είναι αυτός που ορίζει τα όριά του. Ο Λύκος είναι αυτός που έθρεψε τον ιδρυτή της «αιώνιας Ρώμης» κατά τον μύθο των Ρωμαίων. Ο «γυιος της Λύκαινας» όρισε αργότερα τα όρια της Ρώμης: Της «Τάξης μέσα στο Χάος». Στις φυλές του Καυκάσου ο Λύκος απεικονίζεται με λευκό φως συμβολίζοντας την έννοια του έθνους. Οι Κινέζοι βλέπουν τον λύκο ως τον φύλακα του ουράνιου βασιλείου, ενώ οι Ιάπωνες τον θαυμάζουν για την επιμονή και την γρήγορη δράση του κατά την επίθεση. Στην Αρχαία Ελλάδα οι Λύκοι ταυτίζονταν με τους μύστες ιερείς. Σε πολλά μυστήρια οι υψηλόβαθμοι αυτοί μύστες, συμμετείχαν στις ηλιακές τελετές του αστέρα Σείριου, του αστερισμού του Κυνός (Σκύλου). Το γιατί σχετίζονταν με τον Λύκο,  μπορούμε να το ανιχνεύσουμε στο συνθετικό «λυκ». Ανατρέχοντας στο λεξικό «Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Ι. Σταματάκου», και στο λήμμα «Λύκη», διαβάζουμε:

«Λύκη (=φως), απηρχαιωμένη λέξις, εξ ης τα: λυκάβας, λυκόφως, λύχνος, λύγδος, λευκός, λατ. Luceo, luna (luc-na), lux κλπ.».

Βλέπουμε, ότι η σημασία του «λυκ» είναι εκείνη του φωτός και μάλιστα του ηλιακού ή αστρικού. Εξ ου και το λατινικό «Lucifer» που πήρε αρνητικό φορτίο τελικά. Οι μεμυημένοι λοιπόν ήταν οι πεφωτισμένοι. Ο Φοίβος Απόλλων, ο αγαπητός θεός μας, καλείται και Λυκ-ωρεύς, ο φύλαξ τού φωτός. Ωρώ = φυλάττω. (όπως λέμε σήμερα επίσης θυρ-ωρός ο φύλαξ τής θύρας ή ακται-ωρός ο φύλαξ τής ακτής κλπ.)

Ο λύκος λοιπόν είναι έκφραση του ηλιακού πνεύματος και του ανώτερου πνευματικού Εγώ. Μας διδάσκει πως να αναπτύσσουμε θάρρος, δύναμη και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Τα χαρακτηριστικά του λύκου περιλαμβάνουν την υψηλή ευφυΐα, την πίστη, την επιβίωση, την πειθαρχία, την ομαδικότητα, τη συμπόνια και την οικογένεια.

Ο λύκος για εμάς αντιπροσωπεύει τις οκτώ αρχές μας για την ζωή:

• Κοινότητα (Συντροφικότητα)
• Αφοσίωση (Πίστη)
• Τιμή
• Γενναιότητα (Τόλμη, Θάρρος, Αυταπάρνηση)
• Δικαιοσύνη
• Τάξη
• Αρμονία (Ομορφιά)
• Ηγεσία (Θυσία, Ηρωϊσμός, Δημιουργικότητα)

Ακολούθησε αυτόν το τρόπο ζωής για μία καλύτερη κοινωνία. Ακολούθησε τον δρόμο του Λύκου.

Πόσο επαναστάσεις είναι οι "επαναστάσεις";

Νορβηγία